Wanneer een ex-partner een nieuwe relatie begint, ontstaan er vaak vragen over de gevolgen voor alimentatieverplichtingen.

Deze situatie kan grote financiële impact hebben op beide partijen.

Partneralimentatie stopt meestal wanneer de ex-partner gaat trouwen, een geregistreerd partnerschap aangaat of duurzaam gaat samenwonen met een nieuwe partner.

Voor kinderalimentatie gelden andere regels, omdat beide ouders altijd verantwoordelijk blijven voor het onderhoud van hun kinderen.

De exacte gevolgen hangen af van verschillende factoren, zoals de nieuwe woonsituatie, inkomsten en uitgaven van beide ex-partners.

Het is belangrijk om te weten welke rechten en plichten er gelden en hoe alimentatie aangepast kan worden.

Wat gebeurt er met partneralimentatie als uw ex een nieuwe partner krijgt?

Wanneer uw ex-partner een nieuwe relatie aangaat, heeft dit directe gevolgen voor uw verplichting om partneralimentatie te betalen.

De alimentatieplicht eindigt bij samenwonen, huwelijk of geregistreerd partnerschap, maar u moet wel kunnen bewijzen dat er sprake is van een duurzame samenleving.

Einde partneralimentatie bij samenwonen, huwelijk of geregistreerd partnerschap

De verplichting om partneralimentatie te betalen stopt automatisch zodra de ex-partner een nieuwe duurzame relatie aangaat.

Dit geldt in drie situaties:

• Huwelijk: De partneralimentatie eindigt op de dag van het huwelijk
• Geregistreerd partnerschap: Ook hier stopt de alimentatieplicht direct bij registratie
• Samenwonen: Bij duurzaam samenwonen eindigt de verplichting eveneens

Het maakt niet uit of de ex-partner het eens is met het stoppen van de partneralimentatie.

De wet is hierover duidelijk.

Wil de ex-partner de alimentatie blijven ontvangen ondanks de nieuwe relatie?

Dan moet deze persoon naar de rechter stappen om aan te tonen waarom de alimentatie zou moeten blijven bestaan.

Vaststellen van samenwonen ‘als ware men gehuwd’

Bij huwelijk en geregistreerd partnerschap is het einde van de alimentatieplicht duidelijk vast te stellen.

Samenwonen is complexer te bewijzen.

De rechter kijkt naar verschillende factoren om te bepalen of er sprake is van samenwonen:

• Gemeenschappelijke huishouding: Delen van dagelijkse taken en kosten
• Duurzaamheid: De relatie moet stabiel en langdurig zijn
• Financiële verwevenheid: Samen betalen van rekeningen en uitgaven
• Sociale presentatie: Zich naar buiten toe presenteren als stel

Er is geen vaste termijn voor wanneer samenwonen begint.

De rechter beoordeelt elke situatie apart.

Een proefperiode in het echtscheidingsconvenant kan van toepassing zijn.

Dan stopt de alimentatie tijdelijk bij samenwonen en definitief na de proefperiode.

Invloed van wijziging financiële situatie door nieuwe relatie

Een nieuwe partner van de ex-partner kan de financiële situatie veranderen, maar dit heeft geen invloed op de alimentatieplicht.

De partneralimentatie stopt volledig bij een nieuwe duurzame relatie.

Voor de berekening van alimentatie geldt:

• Alleen het inkomen van de ex-partner telt mee
• Het inkomen van de nieuwe partner is niet relevant
• Financiële ondersteuning door de nieuwe partner doet er niet toe

Tijdens de relatie kunnen er wel tijdelijke effecten zijn:

• Gedeelde woonkosten kunnen de financiële positie van de ex-partner verbeteren
• Extra kosten door de nieuwe partner kunnen de situatie verslechteren

Bewijs leveren van samenwonen van de ex-partner

De alimentatieplichtige moet bewijzen dat de ex-partner samenwoont met een nieuwe partner.

Dit kan uitdagend zijn omdat mensen hun privéleven niet altijd openbaar maken.

Bruikbaar bewijs omvat:

• GBA/BRP-uittreksel waaruit blijkt dat beiden op hetzelfde adres staan ingeschreven
• Foto’s van het samenwonen
• Getuigenverklaringen van buren, familie of vrienden
• Gezamenlijke uitgaven of bankafschriften
• Social media berichten die samenwonen aantonen

Minder sterk bewijs:

• Incidentele overnachtingen
• Vakantie samen
• Sociale activiteiten zonder bewijs van samenwonen

Is het bewijs onvoldoende?

Dan kan de rechter een onderzoek bevelen of een deskundige inschakelen.

Let op: u kunt niet zomaar stoppen met het betalen van alimentatie.

Ga eerst naar de rechter om formeel vaststelling te krijgen dat de alimentatieplicht is geëindigd.

Gevolgen voor kinderalimentatie bij een nieuwe partner van uw ex

Wanneer uw ex-partner gaat samenwonen met een nieuwe partner, blijft de kinderalimentatie meestal hetzelfde.

De hoogte kan alleen veranderen als de nieuwe partner stiefouder wordt of als er sprake is van co-ouderschap waarbij kinderen tot beide gezinnen behoren.

Kinderalimentatie en co-ouderschap bij nieuw samengesteld gezin

Bij co-ouderschap kunnen kinderen tot twee gezinnen behoren.

Dit maakt de situatie complexer wanneer uw ex-partner een nieuwe relatie aangaat.

Het inkomen van de nieuwe partner kan onder bepaalde omstandigheden meetellen voor de alimentatieberekening.

Dit gebeurt niet automatisch en vereist een verzoek aan de rechter.

De rechter bekijkt elk geval apart.

Factoren zoals:

• De mate van co-ouderschap
• Financiële bijdrage van de nieuwe partner
• Gezinssituatie van beide ouders

Deze elementen bepalen of er aanpassing mogelijk is.

De kinderen moeten wel daadwerkelijk deel uitmaken van het nieuwe gezin van uw ex-partner.

Belangrijke voorwaarde: De nieuwe partner moet getrouwd zijn of een geregistreerd partnerschap hebben met uw ex-partner.

Wijziging in draagkracht en financiële verplichtingen

De draagkracht van uw ex-partner kan veranderen door het samenwonen met een nieuwe partner.

Dit beïnvloedt echter niet direct de kinderalimentatie.

Alleen bij grote veranderingen in de financiële situatie past de rechter alimentatie aan.

Dit komt niet vaak voor.

Situaties waarbij draagkracht kan veranderen:

• Ex-partner hoeft minder woonkosten te betalen
• Gedeelde huishoudelijke uitgaven
• Nieuwe partner draagt bij aan vaste lasten

Het inkomen van de nieuwe partner telt normaal gesproken niet mee.

Uw ex-partner blijft volledig verantwoordelijk voor de kinderalimentatie.

Een verzoek tot verlaging moet goed onderbouwd worden.

Kleine veranderingen in draagkracht leiden zelden tot aanpassing van de alimentatie.

Stiefouders en hun onderhoudsplicht

Een nieuwe partner wordt stiefouder wanneer deze trouwt of een geregistreerd partnerschap aangaat met uw ex-partner.

De kinderen moeten dan ook tot het gezin behoren.

Stiefouders krijgen beperkte onderhoudsplicht.

Deze plicht ontstaat alleen bij:

• Huwelijk of geregistreerd partnerschap
• Kinderen wonen in het gezin
• Stiefouder heeft eigen inkomen

Gevolgen voor kinderalimentatie:

• Mogelijke verlaging van uw betalingsverplichting
• Verzoek aan rechter nodig
• Beoordeling per individueel geval

De stiefouder hoeft niet evenveel bij te dragen als de biologische ouder.

Hun bijdrage is vaak beperkt tot dagelijkse kosten en huishoudelijke uitgaven.

Ouderlijk gezag voor de stiefouder versterkt hun onderhoudsplicht.

Dit kan leiden tot meer kans op verlaging van uw kinderalimentatie.

Wanneer en hoe kan de alimentatie worden aangepast?

Alimentatie wijzigt niet automatisch wanneer er een nieuwe partner in het spel komt.

Aanpassingen vereisen altijd een bewuste keuze door beide partijen of een beslissing van de rechter.

Aanpassen via onderling overleg of juridische procedure

Ex-partners kunnen samen nieuwe afspraken maken over alimentatie zonder tussenkomst van de rechter. Dit kan rechtstreeks tussen beide partijen gebeuren of met hulp van een mediator.

Het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO) kan een nieuwe berekening maken. Deze organisatie helpt bij het vaststellen van een juist alimentatiebedrag.

Een advocaat of notaris kan ook ondersteunen bij het maken van nieuwe afspraken. Het is verstandig om alle wijzigingen vast te leggen in een aangepast ouderschapsplan.

Mogelijke opties voor overleg:

• Directe onderhandeling tussen ex-partners
• Mediation met professionele begeleiding
• Juridische ondersteuning door advocaat
• Notariële vastlegging van afspraken

Lukt onderling overleg niet? Dan blijft de gang naar de rechter de enige optie.

Voor een juridische procedure is altijd een advocaat nodig.

Rol van de rechter bij wijziging van alimentatie

De rechter past alimentatie alleen aan bij grote veranderingen in de financiële situatie. Kleine wijzigingen leiden zelden tot aanpassingen.

Bij kinderalimentatie kijkt de rechter naar verschillende factoren. Het inkomen van beide ouders speelt een belangrijke rol.

Ook de nieuwe woonsituatie en eventuele stiefouderschap worden meegewogen.

Partneralimentatie kan stoppen of wijzigen wanneer de ontvanger samenwoont met een nieuwe partner. De rechter beoordeelt of de financiële behoefte nog bestaat.

De rechter houdt rekening met:

• Inkomensveranderingen van beide partijen
• Nieuwe woonlasten of besparingen
• Stiefouderlijke verplichtingen
• Duur van de nieuwe relatie

Een procedure bij de rechter kost tijd en geld.

De uitkomst is niet altijd voorspelbaar.

Noodzaak van herberekening bij gewijzigde omstandigheden

Bepaalde situaties maken herberekening noodzakelijk of mogelijk. Samenwonen met een nieuwe partner verandert vaak de financiële situatie aanzienlijk.

Voor kinderalimentatie geldt dat het bedrag meestal gelijk blijft. Alleen wanneer de nieuwe partner stiefouder wordt of ouderlijk gezag krijgt, kan wijziging plaatsvinden.

Stiefouderschap ontstaat bij huwelijk of geregistreerd partnerschap, mits de kinderen tot het gezin behoren. De stiefouder krijgt dan mogelijk financiële verplichtingen.

Belangrijke wijzigingsgronden:

• Aanzienlijke inkomensverandering
• Nieuwe partner wordt stiefouder
• Verkrijging ouderlijk gezag door stiefouder
• Wijziging in co-ouderschap regelingen

Partneralimentatie wijzigt sneller dan kinderalimentatie. Samenwonen met een nieuwe partner kan reden zijn voor verlaging of stopzetting.

De rechter beoordeelt elke situatie individueel.

Financiële factoren die invloed hebben op uw alimentatie

Verschillende geldkwesties kunnen de hoogte van alimentatie beïnvloeden wanneer een ex-partner een nieuwe relatie krijgt. Woonkosten, het inkomen van de nieuwe partner en de draagkracht van beide ouders spelen allemaal een rol.

Woonlasten en delen van kosten met een nieuwe partner

Bij het berekenen van alimentatie wordt voor woonlasten altijd 30% van het netto besteedbaar inkomen gerekend. Dit gebeurt ongeacht de werkelijke woonkosten.

Gaat u samenwonen met een nieuwe partner? Dan delen jullie waarschijnlijk de huur of hypotheek.

Uw werkelijke woonlasten worden dan lager.

Toch verandert uw alimentatie niet automatisch. De vaste 30%-regel zorgt ervoor dat samenwonen op zich geen effect heeft op de alimentatieberekening.

Dit geldt voor beide situaties:

• U betaalt alimentatie: Uw betalingen blijven gelijk, ook al bespaart u op huur
• U ontvangt alimentatie: U krijgt niet minder, ook al heeft uw ex lagere woonkosten

Inkomen van de nieuwe partner en de gevolgen voor alimentatie

Het inkomen van een nieuwe partner heeft meestal geen directe invloed op kinderalimentatie. Beide biologische ouders blijven verantwoordelijk voor hun eigen kinderen.

Er zijn twee uitzonderingen waarbij het inkomen van de nieuwe partner wél kan meetellen:

Stiefouder worden

Dit gebeurt wanneer:

• De ex-partner en nieuwe partner trouwen of een geregistreerd partnerschap aangaan
• De kinderen tot hun gezin behoren

Ouderlijk gezag krijgen

Krijgt de nieuwe partner ouderlijk gezag over de kinderen? Dan moet deze persoon meebetalen aan de verzorging.

In beide gevallen kan de alimentatieplichtige de rechter vragen om verlaging. De rechter bekijkt dan alle omstandigheden voordat er een beslissing komt.

Begrip van draagkracht bij het vaststellen van alimentatie

Draagkracht bepaalt hoeveel iemand kan betalen aan alimentatie. Dit wordt berekend op basis van het netto besteedbaar inkomen na aftrek van vaste lasten.

Belangrijke factoren voor draagkracht:

• Netto inkomen van de alimentatieplichtige
• Vaste maandlasten (30% woonkosten, verzekeringen)
• Aantal onderhoudsplichtigen
• Eigen behoeften voor levensonderhoud

Verandert de draagkracht? Dan kan dit reden zijn om de alimentatie aan te passen.

Dit gebeurt alleen bij grote financiële veranderingen.

Een nieuwe partner kan indirect invloed hebben op draagkracht. Bijvoorbeeld wanneer de nieuwe partner geen eigen inkomen heeft en ook onderhouden moet worden.

De rechter kijkt altijd naar de totale financiële situatie van beide ouders voordat alimentatie wordt aangepast.

Belangrijke juridische en praktische aandachtspunten

Het verzwijgen van samenwonen kan juridische gevolgen hebben.

Het vastleggen van nieuwe afspraken in een convenant zorgt voor duidelijkheid en voorkomt problemen.

Consequenties van verzwijgen van samenwonen

De ex-partner die alimentatie ontvangt moet melden wanneer hij of zij gaat samenwonen. Deze meldplicht staat vaak in het echtscheidingsconvenant.

Juridische gevolgen van verzwijgen:

• Terugbetaling van onterecht ontvangen alimentatie
• Mogelijk een boete of schadevergoeding
• Verlies van geloofwaardigheid bij de rechter

De alimentatieplichtige kan de rechter vragen om bewijs van samenwonen. Dit kan door middel van:

• GBA-uittreksel of BRP-gegevens
• Getuigenverklaringen van buren
• Foto’s of andere bewijsstukken

De rechter kan bepalen dat alimentatie moet worden terugbetaald vanaf het moment van samenwonen.

Dit geldt ook als de samenwoning niet werd gemeld.

Vastleggen van afspraken in een convenant

Nieuwe afspraken over alimentatie moeten altijd schriftelijk worden vastgelegd. Een convenant voorkomt misverstanden en biedt juridische zekerheid.

Belangrijke elementen in het convenant:

• Datum waarop alimentatie stopt of wijzigt
• Definitie van samenwonen
• Meldplicht bij nieuwe relaties
• Afspraken over terugbetaling

De afspraken kunnen worden vastgelegd door een notaris, advocaat of mediator. Een notariële akte heeft de kracht van een rechterlijke uitspraak.

Zonder schriftelijke afspraken kan discussie ontstaan over wanneer alimentatie moet stoppen.

De rechter moet dan beslissen op basis van de feiten en omstandigheden.

Verschillende situaties en hun impact op alimentatie

De impact van een nieuwe partner hangt af van het type relatie en of er sprake is van kinderen of een ex-partner. Samenwonen heeft andere gevolgen dan trouwen, en kinderalimentatie volgt andere regels dan partneralimentatie.

Uitgangspunten bij alimentatie voor ongehuwd samenwonen

Partneralimentatie kan veranderen wanneer een ex-partner gaat samenwonen. De hoogte hangt af van wat iemand nodig heeft en wat de ander kan betalen.

Heeft de nieuwe partner inkomen? Dan kan deze meebetalen aan woonkosten.

De ex-partner heeft dan lagere kosten en houdt meer geld over. Dit kan betekenen dat er meer partneralimentatie betaald moet worden.

Heeft de nieuwe partner geen inkomen? Dan ontstaan er juist extra kosten.

De ex-partner moet de nieuwe partner onderhouden en alle woonlasten alleen betalen. Hierdoor kan de partneralimentatie omlaag gaan.

Bij kinderalimentatie geldt een andere regel. Een nieuwe partner heeft geen directe invloed op de onderhoudsplicht voor kinderen.

Beide ouders blijven verantwoordelijk voor hun eigen kinderen.

Het inkomen van een nieuwe partner telt niet mee bij de berekening.

Ook al woont iemand samen, de alimentatie voor kinderen blijft gebaseerd op het inkomen van de ouders.

Specifieke situaties bij samengestelde gezinnen

Bij huwelijk of een geregistreerd partnerschap stopt partneralimentatie meestal volledig.

De nieuwe partner krijgt dan een wettelijke zorgplicht.

Kinderalimentatie blijft wel doorlopen.

Alleen wanneer de kinderen officieel bij de nieuwe partner staan ingeschreven, kan er sprake zijn van herziening.

De nieuwe partner wordt dan officieel stiefouder.

Een proefperiode kan van toepassing zijn.

Dit staat vaak in het echtscheidingsconvenant.

Tijdens samenwonen met een nieuwe partner krijgt de ex-partner dan tijdelijk geen partneralimentatie.

Na de proefperiode stopt de partneralimentatie definitief.

Gaat de nieuwe relatie uit tijdens de proefperiode? Dan gaat de partneralimentatie weer verder zoals voorheen.

Bewijslast is belangrijk.

Wil iemand stoppen met partneralimentatie betalen? Dan moet bewezen worden dat de ex-partner samenwoont en voor elkaar zorgt.

Veelgestelde vragen

Hieronder vindt u antwoorden op de meest voorkomende vragen over alimentatie wanneer uw ex een nieuwe relatie aangaat.

Hoe beïnvloedt het krijgen van een nieuwe partner door mijn ex de hoogte van de alimentatie?

De hoogte van partneralimentatie hangt af van de behoefte van de ontvanger en de draagkracht van de betaler.

Het inkomen van de nieuwe partner telt niet direct mee bij de berekening.

Wanneer de ex gaat samenwonen met een nieuwe partner, kunnen de woonkosten en andere uitgaven veranderen.

Als de nieuwe partner inkomen heeft en meebetaalt aan de kosten, heeft de ex mogelijk minder behoefte aan alimentatie.

Heeft de nieuwe partner geen inkomen? Dan moet de ex deze persoon onderhouden.

Dit kan betekenen dat de ex juist meer behoefte heeft aan alimentatie.

Kan ik mijn alimentatieverplichting wijzigen als mijn ex samenwoont met een nieuwe partner?

Een wijziging van alimentatie is mogelijk wanneer er sprake is van veranderde omstandigheden.

Samenwonen met een nieuwe partner kan zo’n verandering zijn.

De alimentatieplicht kan worden aangepast door samen nieuwe afspraken te maken.

Dit kan in overleg, met een mediator, advocaat of notaris.

Lukt het niet om samen tot afspraken te komen? Dan kan een rechter worden gevraagd om de alimentatie te wijzigen.

Hiervoor is een advocaat nodig.

Let op: wanneer er een niet-wijzigingsbeding in het echtscheidingsconvenant staat, kan de alimentatie alleen worden gewijzigd in bijzondere omstandigheden.

Wat zijn mijn rechten en plichten als mijn ex met een nieuwe partner trouwt of een geregistreerd partnerschap aangaat?

Bij huwelijk of geregistreerd partnerschap van de ex stopt de partneralimentatieplicht volledig.

Dit geldt automatisch wanneer de ex deze stap zet.

Is de ex het niet eens met het stoppen van de alimentatie? Dan kan de rechter worden gevraagd om de alimentatie officieel te beëindigen.

Voor kinderalimentatie gelden andere regels.

Deze stopt niet automatisch wanneer de ex trouwt of een geregistreerd partnerschap aangaat.

Welke bewijzen zijn er nodig om aan te tonen dat de financiële situatie van mijn ex is veranderd door een nieuwe relatie?

Voor het wijzigen van alimentatie moet worden bewezen dat de ex samenwoont en dat beide partners voor elkaar zorgen.

Dit kan complex zijn om aan te tonen.

Bewijs kan bestaan uit: GBA-uittreksels, huurcontracten op beide namen, gezamenlijke rekeningen of verzekeringen.

Ook getuigenverklaringen van buren of familie kunnen helpen.

De rechter kijkt naar de feitelijke situatie.

Officieel op verschillende adressen staan terwijl er wel wordt samengewoond, is niet voldoende om de alimentatie te behouden.

Op welke wijze kan een wijziging in alimentatie aangevraagd worden bij de rechter wanneer mijn ex een nieuwe partner heeft?

Een wijziging van alimentatie bij de rechter vereist juridische bijstand van een advocaat.

Deze procedure heet een wijzigingsverzoek.

De advocaat dient het verzoek in bij de rechtbank.

Hierin wordt uitgelegd waarom de alimentatie moet worden gewijzigd en welk bewijs er is.

De rechter plant een zitting waar beide partijen hun verhaal kunnen doen.

Daarna beslist de rechter of en in welke mate de alimentatie wordt gewijzigd.

Zijn er specifieke omstandigheden waar onder één ouder geen alimentatie meer hoeft te betalen na het aangaan van een nieuwe relatie door de ex-partner?

Partneralimentatie stopt volledig wanneer de ex trouwt, een geregistreerd partnerschap aangaat, of duurzaam samenwoont met een nieuwe partner.

Deze regel geldt in alle gevallen.

Bij kinderalimentatie is de situatie anders.

Deze alimentatie blijft bestaan omdat het om het onderhoud van het kind gaat, niet van de ex-partner.

Sommige echtscheidingsconvenanten bevatten een proefperiode.

Gaat de ex samenwonen? Dan stopt de alimentatie tijdelijk.

Bij een echtscheiding speelt draagkracht een cruciale rol in het bepalen van alimentatie.

De draagkracht bepaalt hoeveel iemand daadwerkelijk kan betalen aan alimentatie, gebaseerd op het inkomen minus de noodzakelijke kosten voor levensonderhoud.

Deze berekening vormt de basis voor alle alimentatieverplichtingen, zowel voor kinderen als ex-partners.

De berekening van draagkracht volgt specifieke regels die recent zijn aangepast.

De rechter kijkt naar het netto besteedbare inkomen en houdt rekening met vaste kosten zoals woonlasten en levensonderhoud.

Het maximale draagkrachtpercentage ligt op 70% voor kinderalimentatie en 60% voor partneralimentatie.

Draagkracht kan veranderen door verschillende omstandigheden zoals inkomenswijzigingen of nieuwe gezinssituaties.

Deze veranderingen kunnen leiden tot herziening van de alimentatie, wat flinke financiële gevolgen kan hebben voor beide partijen.

Het begrijpen van deze berekeningen helpt bij het maken van realistische afspraken en het voorkomen van conflicten.

Wat is draagkracht bij alimentatie?

Draagkracht bepaalt hoeveel geld iemand kan betalen aan alimentatie zonder in financiële problemen te komen.

Deze berekening vormt samen met de behoefte van de ontvanger de basis voor alle alimentatiezaken.

Definitie en betekenis van draagkracht

Draagkracht is de financiële ruimte die overblijft nadat alle noodzakelijke kosten zijn afgetrokken van het inkomen.

Het gaat om het bedrag dat beschikbaar is voor het betalen van alimentatie.

Bij de berekening worden vaste kosten afgetrokken zoals:

• Woonlasten
• Ziektekosten
• Basiskosten voor levensonderhoud

De Nederlandse Vereniging voor Rechtspraak heeft standaard tabellen gemaakt voor deze berekening.

Deze tabellen gebruiken forfaitaire bedragen voor verschillende kostenposten.

Netto besteedbaar inkomen vormt het startpunt van elke berekening.

Hiervan worden de noodzakelijke lasten afgetrokken om de draagkracht te bepalen.

Voor inkomens boven € 2.125 geldt een vaste formule: 70% van het inkomen minus de vaste lasten.

Bij lagere inkomens worden vaste tabelbedragen gebruikt.

Rol van draagkracht in alimentatiezaken

Draagkracht speelt een cruciale rol bij zowel kinderalimentatie als partneralimentatie.

Zonder voldoende draagkracht kan geen alimentatie worden opgelegd.

Bij kinderalimentatie berekenen ze de draagkracht van beide ouders.

Op basis hiervan bepalen ze welk deel elk van hen bijdraagt aan de kosten van de kinderen.

Het aandeel wordt verdeeld naar verhouding van de draagkracht van elke ouder.

De ouder met meer draagkracht betaalt een groter deel van de kinderkosten.

Voor partneralimentatie geldt hetzelfde principe.

De rechter kijkt naar de behoefte van de ex-partner en de beschikbare draagkracht van degene die moet betalen.

Draagkracht verandert soms door wijzigingen in inkomen of kosten.

Dit kan leiden tot aanpassing van de alimentatie door de rechter.

Het belang van draagkrachtberekening

Draagkrachtberekening bepaalt hoeveel iemand kan betalen aan alimentatie zonder financiële problemen te krijgen.

Deze berekening beschermt zowel de alimentatieplichtige tegen armoede als zorgt voor eerlijke bijdragen aan kinderkosten.

Wanneer wordt draagkracht berekend?

Draagkrachtberekening vindt plaats bij elke alimentatiezaak.

Dit gebeurt tijdens scheiding of wanneer ouders uit elkaar gaan.

De berekening wordt ook gemaakt bij wijzigingen in inkomen.

Een baan verliezen of promotie krijgen kan de draagkracht veranderen.

Rechters gebruiken deze berekening om faire alimentatiebedragen vast te stellen.

Zonder draagkrachtberekening zou alimentatie te hoog of te laag kunnen zijn.

De rechtspraak vereist deze berekening in alle alimentatiezaken.

Het is geen optie maar een wettelijke verplichting.

Ook bij herziening van bestaande alimentatie wordt draagkracht opnieuw berekend.

Omstandigheden veranderen en alimentatie moet daarop aangepast worden.

Draagkracht en juridische verplichtingen

De wet verplicht rechters om draagkracht te berekenen voordat alimentatie wordt vastgesteld.

Dit staat beschreven in de alimentatiewetgeving.

Rechtspraak moet twee dingen bekijken: de behoefte van het kind en de draagkracht van de ouder.

Beide zijn even belangrijk.

Draagkrachtberekening voorkomt dat mensen teveel alimentatie moeten betalen.

Dit beschermt hen tegen financiële problemen.

De berekening gebruikt vaste regels en tabellen.

Hierdoor krijgen mensen in vergelijkbare situaties vergelijkbare uitkomsten.

Rechters kunnen niet zomaar een bedrag verzinnen.

Ze moeten de draagkrachtberekening volgen die in het Tremarapport staat.

Zelfredzaamheid en bestaansminimum

Het bestaansminimum speelt een grote rol bij draagkrachtberekening.

Niemand hoeft onder dit minimum te leven vanwege alimentatie.

De berekening houdt rekening met basiskosten zoals wonen, eten en kleding.

Deze kosten trekken ze altijd eerst af.

Zelfredzaamheid betekent dat iemand genoeg geld moet overhouden om zichzelf te onderhouden.

Dit is een belangrijk principe in het alimentatierecht.

Bij lage inkomens tot €1.875 gelden speciale regels.

Deze mensen hebben vaak weinig of geen draagkracht voor alimentatie.

De draagkrachttabel van 2025 toont duidelijk hoeveel mensen met verschillende inkomens kunnen bijdragen.

Dit maakt de berekening transparant en voorspelbaar.

Hoe wordt draagkracht berekend?

De draagkrachtberekening gebruikt vaste tabellen en formules om te bepalen hoeveel iemand maandelijks kan betalen aan alimentatie.

Het netto besteedbaar inkomen vormt de basis voor deze berekening, waarbij specifieke normen en percentages worden toegepast.

Berekeningsmethoden en tabellen

De draagkrachtberekening werkt met officiële tabellen die jaarlijks worden vastgesteld.

Deze tabellen bevatten verschillende inkomensschijven met bijbehorende percentages.

Voor inkomens tot €2.125 gelden vaste tabelbedragen.

Dit voorkomt grote verschillen tussen inkomensgroepen die dicht bij elkaar liggen.

Bij hogere inkomens vanaf €2.125 gebruiken ze een formule:

• Draagkracht = 70% van [NBI – (0,3 x NBI + 1.310)]

De berekening houdt rekening met woonlasten, noodzakelijke uitgaven en andere financiële verplichtingen.

Bijzondere omstandigheden kunnen de standaardberekening aanpassen.

Het netto besteedbaar inkomen (NBI) als basis

Het netto besteedbaar inkomen is het startpunt voor elke draagkrachtberekening.

Dit bedrag vormt de basis waarop alle verdere berekeningen worden gemaakt.

Het NBI berekenen ze door van het netto inkomen alle vaste lasten af te trekken.

Denk aan hypotheek, huur, verzekeringen en andere maandelijkse verplichtingen.

Van dit NBI bepalen ze vervolgens hoeveel ruimte er is voor alimentatie.

De tabellen geven per inkomensschijf aan welk percentage beschikbaar is.

Lagere inkomens hebben minder draagkracht dan hogere inkomens.

De percentages in de tabellen laten dit verschil goed zien.

Tremanormen en alimentatienormen

De Tremanormen vormen de basis voor alimentatieberekeningen in Nederland. Ze passen deze normen regelmatig aan op de economische situatie.

Het rapport alimentatienormen bevat alle officiële tabellen en formules. Rechtbanken gebruiken deze normen bij het vaststellen van alimentatie.

De alimentatienormen geven specifieke bedragen voor:

• Woonbudget per inkomensschijf
• Noodzakelijke lasten
• Draagkrachtloze inkomens
• Percentages vrije ruimte

Deze normen zorgen voor consistente berekeningen bij alle alimentatiezaken. Alleen in bijzondere gevallen wijken rechters hiervan af.

Draagkracht voor kinderalimentatie

Bij kinderalimentatie werkt draagkracht net even anders dan bij partneralimentatie. De berekening gebruikt vaste bedragen, niet de werkelijke kosten.

De rechter kijkt naar beide ouders en hun financiële mogelijkheden.

Specifieke regels en berekening

Voor kinderalimentatie gebruikt de rechter een draagkrachtformule uit de Tremanormen. Familierechters hebben deze normen vastgesteld.

De berekening werkt met forfaitaire bedragen. Dus de rechter gebruikt vaste kosten voor:

• Woonlasten
• Ziektekosten
• Boodschappen
• Persoonlijke verzorging

De werkelijke lasten van de ouder tellen niet mee. De rechter kijkt gewoon naar het besteedbare inkomen min deze vaste bedragen.

Belangrijke regel: Kinderalimentatie kan nooit hoger zijn dan de berekende draagkracht. Dat beschermt de betalende ouder tegen onredelijke bedragen.

Verdeling van draagkracht tussen ouders

Beide ouders moeten bijdragen aan de kosten van hun kinderen. De verdeling hangt af van hun draagkracht.

Een ouder met een hoger inkomen krijgt meer draagkracht toegewezen. Die ouder betaalt dus meer alimentatie.

Bij meerdere kinderen verdeelt de rechter de draagkracht. Als een ouder een nieuw kind krijgt, vermindert dat de draagkracht voor de andere kinderen.

De rechter berekent het aandeel van elke ouder op basis van hun financiële mogelijkheden. Meestal betaalt de ouder waar de kinderen niet wonen alimentatie aan de ander.

Draagkracht en de behoeften van het kind

Het uitgangspunt is dat kinderen er financieel niet op achteruit mogen gaan door de scheiding. De rechter stelt eerst de behoefte van het kind vast.

De draagkracht bepaalt hoeveel elke ouder maximaal kan bijdragen. Soms is de totale draagkracht van beide ouders lager dan de behoefte van het kind.

Aanvaardbaarheidstoets: Leidt de alimentatie tot financiële problemen? Dan kan de betalende ouder een beroep doen op deze toets.

• De ouder kan niet meer in noodzakelijke levenskosten voorzien
• Er blijft minder dan 90% van de bijstandsnorm over

De rechter weegt dan de behoefte van het kind af tegen de financiële draagkracht van de ouder.

Draagkracht en partneralimentatie

Bij partneralimentatie werkt draagkracht weer net wat anders dan bij kinderalimentatie. De behoeftigheid van de ex-partner en de financiële mogelijkheden van de betalende partij bepalen samen het bedrag.

Verschillen tussen kinder- en partneralimentatie

Kinderalimentatie gaat altijd voor op partneralimentatie. Dus eerst berekent de rechter de kinderalimentatie, en daarna kijkt hij hoeveel draagkracht er nog overblijft voor partneralimentatie.

De berekening van draagkracht verschilt per soort alimentatie. Bij kinderalimentatie staat het belang van het kind voorop.

Bij partneralimentatie kijkt de rechter meer naar wat redelijk is tussen ex-partners. Partneralimentatie is tijdelijk. De duur hangt af van hoe lang het huwelijk duurde.

Kinderalimentatie duurt meestal tot het kind 21 is. Verliest de alimentatiebetaler zijn baan? Dan herberekenen ze direct de draagkracht voor partneralimentatie.

Kinderalimentatie blijft vaak bestaan, zelfs bij verminderd inkomen.

Behoeftigheid en draagkracht bij ex-partners

De hoogte van partneralimentatie hangt af van twee factoren: de behoefte van de ex-partner en de draagkracht van de betaler.

Behoefte berekenen ze op basis van kosten voor levensonderhoud. Denk aan huur, voeding en andere noodzakelijke kosten.

Het inkomen van de ex-partner trekken ze hiervan af. Draagkracht hangt af van het netto inkomen min de eigen kosten van levensonderhoud.

Eigen vermogen kan de berekening beïnvloeden. Zowel spaargeld als schulden tellen mee.

Heeft de ex-partner na betaling van alimentatie een hoger inkomen dan de betaler? Dan past de rechter het bedrag naar beneden aan.

Veranderingen in omstandigheden kunnen leiden tot herberekening. Denk aan een nieuwe baan, andere woonlasten of veranderingen in vermogen.

Invloed van rechtspraak en ontwikkelingen

De rechtspraak speelt een grote rol bij het bepalen van draagkracht voor alimentatie. Recente uitspraken van de Hoge Raad hebben voor meer duidelijkheid gezorgd, maar ook voor nieuwe discussies over alimentatienormen.

Rol van de Hoge Raad en recente uitspraken

De Hoge Raad heeft in 2025 belangrijke uitspraken gedaan over alimentatie. Deze beslissingen beïnvloeden hoe rechtbanken draagkracht berekenen.

Een recente uitspraak van de Hoge Raad geeft meer duidelijkheid in lopende procedures. Tegelijkertijd zorgt deze uitspraak voor nieuwe onzekerheid over partneralimentatie.

Gevolgen van de uitspraak:

• Meer ruimte voor hogere partneralimentatie
• Verhoogde rechtsonzekerheid in nieuwe zaken
• Duidelijkere regels voor bestaande procedures

Rechtbanken passen hun werkwijze aan op basis van deze nieuwe richtlijnen. Dit heeft direct invloed op de berekening van draagkracht bij alimentatiezaken.

De uitspraak raakt vooral zaken waar het netto besteedbaar inkomen hoger is dan €2.125 per maand. Bij deze inkomens gebruiken rechtbanken aangepaste methoden voor draagkracht.

Aanpassingen in normen en beleid

Alimentatienormen worden elk jaar aangepast aan nieuwe inzichten en maatschappelijke ontwikkelingen. De rapporten voor 2024 en 2025 laten zien hoe deze normen zich ontwikkelen.

Belangrijke ontwikkelingen:

• Jaarlijkse herziening van Tremanormen
• Aanpassingen aan economische veranderingen
• Nieuwe richtlijnen voor ondernemers

De verhouding tussen winst, kasstromen en draagkracht bij ondernemers krijgt extra aandacht. Zo kunnen ze beter inschatten wat ondernemers werkelijk kunnen betalen aan alimentatie.

Rechtbanken gebruiken steeds vaker digitale hulpmiddelen zoals Split-Online. Die tools helpen bij het verdelen van draagkracht in samengestelde gezinnen.

De wet eist dat ouders naar draagkracht bijdragen aan kinderkosten. Nieuwe normen maken deze berekeningen preciezer en eerlijker voor iedereen.

Frequently Asked Questions

Bij draagkrachtberekening kijken rechters naar het netto inkomen na aftrek van noodzakelijke kosten. Veranderingen in inkomen of uitgaven kunnen leiden tot aanpassing van de alimentatie.

Factoren zoals nieuwe kinderen en levensstandaard spelen een rol.

Hoe wordt draagkracht berekend bij het vaststellen van alimentatie?

De rechter bepaalt eerst het netto inkomen van de alimentatieplichtige. Van dat bedrag trekken ze noodzakelijke kosten af zoals woonkosten, zorgverzekering en andere vaste lasten.

Het resterende bedrag is de draagkracht. Daarna verdelen ze deze tussen kinderalimentatie en eventuele partneralimentatie.

Kinderalimentatie gaat altijd voor partneralimentatie. De berekening kijkt ook naar de draagkracht van de ouder bij wie de kinderen wonen.

Beide inkomens tellen mee in de verdeling van de kosten.

Op welke wijze kan een verandering in de financiële situatie de alimentatie beïnvloeden?

Een hoger inkomen betekent vaak meer draagkracht en dus hogere alimentatie.

Andersom zorgt een lager inkomen meestal voor minder draagkracht en lagere alimentatie.

Krijg je nieuwe kosten, zoals een extra hypotheek of een studieschuld? Dan gaat je draagkracht omlaag.

Nieuwe financiële verplichtingen tellen ook gewoon mee bij de berekening.

De alimentatie stijgt elk jaar met een percentage dat de minister van Justitie vaststelt.

Voor 2025 is dat percentage 6,5 procent. Dat is toch best fors.

Welke factoren worden overwogen bij de herberekening van de draagkracht voor alimentatie?

Inkomen uit werk, uitkeringen en een eigen onderneming tellen allemaal mee.

Ook inkomsten uit vermogen, zoals huur of dividend, worden meegenomen in de draagkrachtberekening.

Krijg je een nieuw kind? Dan neemt je draagkracht af, omdat je meer financiële verplichtingen hebt.

Dat kan dus zomaar betekenen dat de alimentatie voor een ex-partner of eerdere kinderen omlaag gaat.

Veranderingen in woonlasten, zorgkosten of andere vaste lasten hebben invloed op de draagkracht.

Hogere of lagere kosten kunnen aanleiding zijn om alles opnieuw te laten berekenen.

Wat is de minimale draagkracht voor het betalen van partneralimentatie?

Voor partneralimentatie geldt een minimumbedrag van €136 per maand.

Kom je daaronder uit, dan hoef je geen partneralimentatie te betalen.

Deze minimumgrens geldt niet voor kinderalimentatie.

Ouders moeten altijd bijdragen aan de kosten van hun kinderen, zelfs als ze weinig verdienen.

De grens wordt elk jaar aangepast.

Bij een heel laag inkomen kan de rechter besluiten dat je geen draagkracht hebt voor partneralimentatie.

Hoe wordt inkomen uit arbeid of onderneming meegenomen in de draagkrachtberekening?

Het netto inkomen uit werk vormt de basis voor de berekening van je draagkracht.

Belastingen en premies gaan eraf, zodat je besteedbare inkomen overblijft.

Ben je ondernemer? Dan kijkt men naar je winst na aftrek van bedrijfskosten.

Ze houden ook rekening met schommelingen in je inkomen over meerdere jaren.

Inkomen uit bijbanen, overwerk of freelanceklussen telt gewoon mee.

De rechter kijkt eigenlijk altijd naar het totale inkomen uit alle bronnen.

In hoeverre speelt de levensstandaard een rol bij het bepalen van de hoogte van de alimentatie?

De levensstandaard tijdens het huwelijk vormt meestal het uitgangspunt voor partneralimentatie. Je ex-partner mag dus verwachten dat hij of zij na de scheiding ongeveer op hetzelfde niveau kan blijven leven.

Voor kinderen ligt het iets anders. Zij moeten kunnen profiteren van het inkomen van beide ouders.

Als één van de ouders een flink hoger inkomen heeft, dan kan dat betekenen dat de kinderen een hogere levensstandaard krijgen.

De rechter weegt af wat redelijk is en kijkt naar wat beide partijen daadwerkelijk kunnen betalen. Heel extreme levensstandaarden neemt de rechter meestal niet helemaal mee in de berekening.

Na een scheiding of het einde van een geregistreerd partnerschap kan het zomaar gebeuren dat de ene partner verplicht wordt om de ander financieel te steunen. Dit heet partneralimentatie en het speelt soms een flinke rol in hoe je je leven weer op de rit krijgt na een relatiebreuk.

Sinds 1 januari 2020 geldt: partneralimentatie duurt maximaal vijf jaar, of de helft van de duur van het huwelijk als dat korter was dan tien jaar. Hoeveel alimentatie je betaalt, hangt af van wat de ontvanger nodig heeft én wat de betaler kan missen.

Er zijn best wat uitzonderingen, vooral bij lange huwelijken of als er jonge kinderen zijn. De regels zijn niet altijd even simpel en kunnen per situatie verschillen.

Wat is partneralimentatie?

Partneralimentatie betekent dat een ex-partner wettelijk verplicht is om na de scheiding geld te betalen aan de ander. Die verplichting ontstaat als één van de twee niet genoeg inkomen heeft om zelf rond te komen.

Definitie van partneralimentatie

Het gaat om een maandelijks bedrag dat de ene ex betaalt aan de andere na de scheiding of het beëindigen van een geregistreerd partnerschap. De bedoeling? De financiële klap van de scheiding een beetje opvangen.

Deze plicht geldt voor mensen die getrouwd zijn geweest of een geregistreerd partnerschap hadden. Woonde je alleen samen zonder officieel contract, dan heb je in principe geen recht op partneralimentatie.

Volgens de wet moeten ex-partners elkaar ook na het huwelijk nog een tijdje financieel helpen. Maar alleen als de ander niet genoeg eigen inkomsten heeft om van te leven.

Het gaat trouwens niet vanzelf: je moet samen afspraken maken of het via de rechter regelen.

Verschil tussen partneralimentatie en andere soorten alimentatie

Partneralimentatie is echt wat anders dan kinderalimentatie. Kinderalimentatie is bedoeld voor de kosten van kinderen, partneralimentatie is puur voor de ex-partner.

Belangrijkste verschillen:

• Partneralimentatie: Voor ex-partners zonder voldoende inkomen
• Kinderalimentatie: Voor de kosten van kinderen tot 21 jaar
• Ouderalimentatie: Voor ouders die hulp nodig hebben (komt zelden voor)

Partneralimentatie is altijd tijdelijk. Kinderalimentatie loopt tot het kind 21 wordt of zelfstandig is.

De manier van berekenen verschilt ook. Bij partneralimentatie kijk je naar wat de ex-partner nodig heeft en wat de ander kan betalen.

Doel en juridische basis

Het idee achter partneralimentatie is simpel: voorkomen dat iemand na een scheiding in armoede belandt. De wet snapt dat je tijdens het huwelijk samen keuzes maakt die later financiële gevolgen kunnen hebben.

De regels staan in het Burgerlijk Wetboek. Artikel 1:157 regelt de alimentatieplicht tussen ex-echtgenoten. Voor geregistreerde partners gelden dezelfde regels.

Voorwaarden voor partneralimentatie:

• De ex-partner heeft niet genoeg eigen inkomsten
• De andere partner kan het betalen
• Er is geen nieuwe relatie (dus geen nieuw huwelijk, partnerschap of samenwoning)

Je moet de alimentatie vastleggen in een echtscheidingsconvenant of door de rechter laten bepalen. Zonder die vastlegging ben je nergens.

Wanneer moet u partneralimentatie betalen?

Je moet partneralimentatie betalen als je ex na de scheiding niet genoeg inkomen heeft om van te leven. Een rechter kan deze verplichting opleggen bij een huwelijk, geregistreerd partnerschap of soms zelfs bij samenwonen.

Verplichting bij scheiding of beëindiging van geregistreerd partnerschap

Na een scheiding ontstaat een alimentatieplicht als één ex-partner behoeftig is en de ander draagkracht heeft. Behoeftig zijn betekent: niet genoeg inkomen om de vaste lasten te betalen.

Degene met het hoogste inkomen betaalt aan de ander. Dat geldt bij het einde van een huwelijk én een geregistreerd partnerschap.

Voorwaarden voor partneralimentatie:

• Er is een inkomensverschil tussen de ex-partners
• De behoeftige partner heeft niet genoeg eigen inkomen
• De betalende partner kan het zich veroorloven

Hoeveel je betaalt, hangt af van wat de ontvanger nodig heeft en wat jij kunt missen.

Recht op partneralimentatie bij huwelijk en samenwonen

Getrouwde partners hebben na een scheiding automatisch recht op alimentatie als ze behoeftig zijn. Dat is gewoon wettelijk vastgelegd.

Ook bij een geregistreerd partnerschap geldt hetzelfde recht. Je kunt partneralimentatie eisen als het misloopt.

Samenwoners hebben minder rechten. Alleen als je:

• Een samenlevingscontract hebt met alimentatieafspraken
• Spreekt van onrechtmatige verrijking
• Bijzondere omstandigheden hebt die het rechtvaardigen

Bewijzen dat je recht hebt op alimentatie is voor samenwoners vaak een stuk lastiger dan voor getrouwde mensen.

Rol van de rechter bij toewijzing

Komen jullie er samen niet uit? Dan hakt de rechter de knoop door. Hij kijkt naar de behoefte van de ene partner en de draagkracht van de ander.

Waar let de rechter op?

• Het inkomen en vermogen van beide kanten
• Leeftijd en gezondheid
• Arbeidsverleden en mogelijkheden om te werken
• Hoe lang het huwelijk of partnerschap duurde

Kan de behoeftige partner eigenlijk wel zelf genoeg verdienen? Dan kan de rechter alimentatie weigeren. Ook nieuwe relaties en het huishoudinkomen tellen mee.

Als iemand weigert om te werken terwijl dat wel kan, mag de rechter een fictief inkomen rekenen.

Hoe wordt de hoogte van partneralimentatie bepaald?

Hoeveel partneralimentatie je betaalt, hangt af van twee dingen: wat de ontvanger nodig heeft en wat de betaler kan missen. Rechters hanteren vaste normen en houden rekening met veranderingen in het inkomen.

Behoefte van de ontvangende partner

De rechter kijkt eerst: wat heeft de ontvangende partner nodig? Dat heet de behoefte.

Je hebt recht op 60% van het netto gezinsinkomen tijdens het huwelijk. Dat is meestal het uitgangspunt.

De rechter let op deze kosten:

• Woonlasten zoals huur of hypotheek
• Dagelijkse uitgaven voor eten en kleding
• Zorgverzekering en andere vaste lasten
• Kosten voor kinderen die bij deze partner wonen

Voorbeeld: Stel, samen verdienden jullie €4.000 netto per maand. Dan heeft de ontvangende partner recht op 60%, dus €2.400 per maand.

Heeft de ontvangende partner zelf al inkomen? Dat trekt de rechter er gewoon vanaf.

Draagkracht van de betalende partner

Draagkracht betekent: hoeveel kan de betalende partner missen na aftrek van zijn of haar eigen kosten.

De rechter kijkt naar het netto inkomen en trekt alle vaste lasten ervan af.

Belangrijke kosten zijn:

• Eigen woonlasten
• Dagelijkse kosten van levensonderhoud
• Kinderalimentatie (die gaat altijd voor)
• Schulden en andere verplichtingen

De betalende partner moet zelf ook genoeg geld overhouden om van te leven. De rechter let erop dat je niet in de financiële problemen komt door de alimentatie.

Kinderalimentatie gaat altijd vóór partneralimentatie. Eerst wordt gekeken hoeveel kinderalimentatie er nodig is. Wat daarna overblijft, kan eventueel naar partneralimentatie.

Gebruik van de Trema-normen

Veel rechters gebruiken de Trema-normen om alimentatie te berekenen. Dit zijn landelijke richtlijnen die helpen bij het bepalen van eerlijke bedragen.

De Trema-normen laten zien hoeveel geld iemand minimaal nodig heeft om rond te komen. Ze zijn verdeeld op basis van leeftijd en gezinssituatie.

Deze normen helpen rechters om:

• Consistent te zijn in vergelijkbare zaken
• Een eerlijke verdeling te maken
• Rekening te houden met inflatie en prijsstijgingen

De normen worden elk jaar aangepast aan de kosten van het leven. Zo blijven de alimentatiebedragen actueel.

Toch wijken rechters soms van deze normen af als de situatie dat vraagt. Ze kijken altijd naar wat er echt speelt bij beide partners.

Invloed van veranderingen in inkomsten en omstandigheden

Alimentatie kan veranderen als de situatie bij één van de partners verandert. Dit heet wijziging van omstandigheden.

Redenen voor aanpassing:

• Inkomen van de betalende partner stijgt of daalt
• De ontvangende partner krijgt meer of minder inkomen
• Woonkosten veranderen door verhuizing
• Gezondheidskosten stijgen door ziekte

De rechter checkt of de verandering groot genoeg is. Kleine verschillen zorgen meestal niet voor aanpassing.

Automatische beëindiging gebeurt als:

• De ontvangende partner gaat samenwonen of trouwen
• Deze partner krijgt genoeg eigen inkomen
• De alimentatieperiode eindigt volgens de wet

Partners mogen ook samen nieuwe afspraken maken. Leg die dan wel vast in een officiële overeenkomst.

Hoe lang duurt de partneralimentatieplicht?

De partneralimentatieplicht duurt sinds 2020 maximaal vijf jaar. De duur hangt af van het huwelijk. Bij jonge kinderen of oudere partners gelden er langere termijnen.

Standaardduur sinds 2020

Sinds 1 januari 2020 geldt een nieuwe regel voor de duur van partneralimentatie. De standaardduur is maximaal vijf jaar.

Voor kortere huwelijken geldt een andere berekening. Duurde het huwelijk minder dan 10 jaar, dan krijgt de ex-partner alimentatie voor de helft van de huwelijksduur.

Voorbeelden van alimentatieduur:

• Huwelijk van 6 jaar = 3 jaar alimentatie
• Huwelijk van 8 jaar = 4 jaar alimentatie
• Huwelijk van 12 jaar = 5 jaar alimentatie (maximum)
• Huwelijk van 20 jaar = 5 jaar alimentatie (maximum)

Uitzonderingen bij langdurige huwelijken en jonge kinderen

Er zijn belangrijke uitzonderingen op de vijfjaarsregel. De meest voorkomende uitzondering is bij kinderen jonger dan 12 jaar.

Zijn er kinderen, dan loopt de partneralimentatieplicht tot het jongste kind 12 jaar wordt. Soms duurt de alimentatie dus veel langer.

Voorbeeld: Een ex-partner heeft een kind van 3 jaar. Dan duurt de alimentatie nog 9 jaar, los van hoe lang het huwelijk was.

Bij huwelijken van 15 jaar of langer geldt nog iets extra’s. Als de ontvanger binnen 10 jaar de AOW-leeftijd bereikt, loopt de alimentatie tot die leeftijd.

Deze uitzonderingen kunnen samen gelden. Dan geldt altijd de langste termijn.

Effect van AOW-leeftijd en overgangsregelingen

Voor oudere partners zijn er speciale regels rond de AOW-leeftijd. Bij huwelijken van minimaal 15 jaar kan de alimentatie doorlopen tot de AOW-datum.

Dit geldt alleen als de ontvanger binnen 10 jaar na de scheiding de AOW-leeftijd bereikt. De wetgever snapt dat het voor oudere mensen lastig is om weer aan het werk te komen.

Overgangsregelingen zijn van toepassing op scheidingen van vóór 2020. Dan gelden de oude regels, met een maximum van 12 jaar.

Voor hele oude alimentatieafspraken (vóór 1994) bestaan soms levenslange verplichtingen. Alleen de rechter kan die aanpassen.

Partners mogen ook zelf afwijkende afspraken maken over de duur. Leg dit schriftelijk vast in het echtscheidingsconvenant.

Wijziging, beëindiging en herziening van partneralimentatie

Partneralimentatie kan wijzigen of stoppen als de omstandigheden veranderen. Dat gebeurt bijvoorbeeld bij financiële veranderingen, nieuwe relaties, of via een procedure bij de rechter.

Herberekening bij gewijzigde omstandigheden

De hoogte van partneralimentatie verandert als er grote veranderingen zijn in de financiële situatie van beide partijen. Dat kan omhoog of omlaag gaan.

Belangrijke wijzigingen die herberekening rechtvaardigen:

• Inkomensstijging of -daling van de betalende partner
• Verandering in de behoeften van de ontvangende partner
• Wijziging in woonlasten of andere vaste kosten
• Nieuwe werkgelegenheid of baanverlies

De betalende partij kan om verlaging vragen als de draagkracht echt minder wordt. Dat mag niet door eigen schuld komen.

De rechter kijkt naar de nieuwe draagkracht en behoeftigheid van beide partijen. De wijziging moet echt relevant zijn voor de alimentatieplicht.

Voor herberekening gelden dezelfde normen als bij de eerste vaststelling. De Trema-normen zijn ook dan het uitgangspunt.

Beëindiging door nieuwe relatie, hertrouwen of overlijden van één van de partijen

Partneralimentatie stopt automatisch in bepaalde situaties. Daar komt geen rechter aan te pas.

De alimentatieplicht eindigt als de ontvangende partner:

• Hertrouwt of een geregistreerd partnerschap aangaat
• Gaat samenwonen met een nieuwe partner
• Overlijdt
• Genoeg eigen inkomsten heeft om van te leven

Bij samenwonen moet er echt sprake zijn van een duurzame relatie. Kort samenzijn telt niet meteen als reden om te stoppen.

De betalende partner moet wel laten zien dat zo’n situatie zich voordoet. Bij twijfel kan de rechter uitspraak doen.

Overlijdt de betalende partner, dan stopt de alimentatieplicht ook. De erfgenamen hoeven niks meer te betalen.

Juridische procedure voor wijziging of stopzetting

Wil je via de rechter partneralimentatie wijzigen of stoppen? Dan moet je een verzoekschrift indienen bij de rechtbank.

Stappen in de procedure:

1. Verzoekschrift indienen bij de rechtbank
2. Financiële gegevens meesturen
3. De andere partij reageert
4. Eventueel een mondelinge behandeling
5. De rechter doet uitspraak

Een advocaat is verplicht bij deze procedure. Je mag ook samen afspraken maken zonder rechter.

De rechter beoordeelt of er echt iets is veranderd sinds de oude situatie. Het moet duidelijk anders zijn dan voorheen.

Wijzigingen gelden meestal vanaf de datum van het verzoekschrift. De rechter kent bijna nooit terugwerkende kracht toe.

Praktische tips en aandachtspunten bij partneralimentatie

Goede afspraken en duidelijke vastlegging voorkomen veel problemen bij partneralimentatie. Indexering zorgt voor eerlijke aanpassingen door de jaren heen. Een plan voor betalingsproblemen vermindert stress.

Belang van goede afspraken en vastlegging

Maak duidelijke afspraken over partneralimentatie. Zo voorkom je gedoe achteraf.

Belangrijke punten om vast te leggen:

• Het exacte maandbedrag
• De betaaldatum (bijvoorbeeld de 1e van elke maand)
• Bankrekening voor overmakingen
• Hoe lang de alimentatie duurt

Een advocaat helpt bij het opstellen van een echtscheidingsconvenant. Daarin zet je alles juridisch vast.

Zonder duidelijke vastlegging krijg je later misschien problemen. Dan beslist de rechter over onduidelijke punten, wat tijd en geld kost.

Let op deze details:

• Wat gebeurt er bij ziekte of werkloosheid?
• Hoe ga je om met vakantiegeld?
• Welke kosten zijn extra, zoals medische uitgaven?

Bewaar altijd een kopie van alle documenten. Digitaal opslaan is handig als backup.

Indexering en jaarlijkse aanpassing

Partneralimentatie stijgt meestal elk jaar met de inflatie. We noemen dat indexering.

Zonder indexering daalt de waarde van alimentatie door prijsstijgingen. De meeste rechters pakken hiervoor het CBS consumentenprijsindexcijfer erbij.

Ze passen het bedrag vaak automatisch aan op 1 januari. Dat scheelt gedoe, maar het is wel slim om het zelf in de gaten te houden.

Drie manieren van indexering:

1. Automatische aanpassing – volgens CBS-cijfers
2. Afgesproken percentage – bijvoorbeeld 2% per jaar
3. Geen indexering – bedrag blijft gelijk

Partners maken soms andere afspraken. Sommigen koppelen alimentatie liever aan het minimumloon of aan inkomensveranderingen.

Praktisch voorbeeld:

Alimentatie van €800 per maand wordt bij 3% inflatie €824 per maand.

De betalende partner moet die aanpassingen zelf bijhouden. Een foutje kan al snel leiden tot achterstand.

Omgaan met betalingsproblemen en incasso

Betalingsproblemen met alimentatie komen vaker voor dan je denkt. Werkloosheid, ziekte, of geldstress kunnen allemaal roet in het eten gooien.

Bij betalingsproblemen: neem meteen contact op met je ex-partner. Openheid voorkomt vaak gedoe.

Soms kun je samen een tijdelijke regeling treffen. Het is het proberen waard, toch?

Stappen bij wanbetaling:

1. Stuur een schriftelijke herinnering
2. Volgt er niks? Dan een aanmaning met termijn
3. Schakel een deurwaarder in
4. Beslag op loon of bankrekening

Het Landelijk Bureau Inning Onderhoudsbijdragen (LBIO) springt bij als het misgaat met betalingen. Zij bieden gratis hulp bij het innen van achterstallige alimentatie.

Juridische mogelijkheden:

• Loonbeslag tot 50% van het netto salaris
• Beslag op bankrekeningen
• Inhouden van uitkeringen
• Ontzegging rijbewijs bij hardnekkige wanbetaling

Je kunt als ontvanger ook een alimentatievoorschot aanvragen bij de gemeente. Handig als tijdelijke oplossing tijdens het incassotraject.

Veelgestelde Vragen

De regels voor partneralimentatie zijn in 2020 veranderd. Nu duurt alimentatie maximaal vijf jaar.

De hoogte hangt af van inkomensverschillen en draagkracht. Je kunt het aanpassen als je situatie verandert.

Wat zijn de huidige regels rondom de duur van partneralimentatie?

Sinds 1 januari 2020 duurt partneralimentatie maximaal vijf jaar. Bij een huwelijk korter dan tien jaar geldt als maximum de helft van de huwelijksduur.

Er zijn drie uitzonderingen. Bij gezamenlijke kinderen stopt de alimentatie pas als het jongste kind twaalf wordt.

Bij huwelijken langer dan vijftien jaar gelden aparte regels. Krijgt de ontvangende partner binnen tien jaar AOW? Dan stopt alimentatie bij de start van de AOW.

Voor partners geboren vóór 1 januari 1970 die pas over meer dan tien jaar AOW krijgen, geldt tien jaar alimentatie. Dit geldt alleen als het huwelijk langer dan vijftien jaar duurde.

Hoe wordt de hoogte van partneralimentatie bepaald?

De hoogte hangt af van het inkomensverschil tussen ex-partners. De rechtbank kijkt naar de behoefte van de ontvanger en de draagkracht van de betaler.

Vaak delen ze het verschil in netto inkomen door twee. Dat geeft een indicatie van het alimentatiebedrag.

De rechtbank kijkt ook naar vaste lasten en woonkosten. Soms wegen bijzondere omstandigheden mee.

Onder welke omstandigheden kan partneralimentatie worden gewijzigd of stopgezet?

Alimentatie stopt automatisch als de ontvanger overlijdt. Bij hertrouwen, geregistreerd partnerschap of samenwonen vervalt de verplichting ook.

Heeft de ontvanger genoeg eigen inkomen? Dan kun je alimentatie laten stoppen via de rechtbank.

Grote inkomensveranderingen bij een van de partners zijn reden voor aanpassing. Ziekte of werkloosheid kunnen ook aanleiding zijn.

Wat is de invloed van een nieuwe relatie op de verplichting tot het betalen van partneralimentatie?

Krijgt de ontvanger een nieuwe relatie? Dan stopt de alimentatieplicht. Dit geldt bij huwelijk, geregistreerd partnerschap en samenwonen.

Samenwonen telt als beëindigingsgrond als het een duurzame relatie betreft. De rechtbank kijkt per geval.

Krijgt de betalende partner een nieuwe relatie? Dat verandert meestal niets aan de alimentatieplicht, al kan het wel de draagkracht beïnvloeden.

Welke factoren zijn van invloed op de berekening van partneralimentatie bij een ondernemer?

Bij ondernemers kijkt de rechtbank naar het gemiddelde inkomen over meerdere jaren. Dat is eerlijker bij wisselende inkomsten.

Ze houden rekening met bedrijfsrisico’s en investeringen. De continuïteit van het bedrijf telt ook mee.

Soms schat de rechtbank een fictief inkomen op basis van verdiencapaciteit. Vooral als de inkomsten vaag blijven.

Hoe wordt de draagkracht van de alimentatieplichtige vastgesteld?

Ze berekenen de draagkracht door het netto inkomen te nemen en daar vaste lasten vanaf te trekken.

Er blijft altijd een eigen bestaansminimum over, zodat je niet onder het noodzakelijke uitkomt.

Woonkosten, verzekeringen en andere vaste lasten gaan er eerst af.

Kinderalimentatie krijgt trouwens voorrang op partneralimentatie.

De rechtbank kijkt ook naar bijzondere situaties, bijvoorbeeld hoge ziektekosten.

Het idee is om het beschikbare inkomen eerlijk te verdelen, maar het blijft soms best ingewikkeld.

Een internationale echtscheiding ontstaat zodra één partner in het buitenland woont, de partners verschillende nationaliteiten hebben, of er bezittingen in meerdere landen liggen.

In Nederland scheiden terwijl één partner in het buitenland woont? Ja, dat kan—maar je moet aan specifieke voorwaarden voldoen, zoals nationaliteit, verblijfsduur en de vraag of de Nederlandse rechter wel bevoegd is.

Het hele proces is vaak een stuk ingewikkelder dan bij een gewone scheiding. Je krijgt te maken met meerdere rechtssystemen en internationale regels.

Partners hoeven niet beiden in Nederland te zijn om de scheiding af te ronden. Toch zijn er duidelijke juridische regels die bepalen welk land bevoegd is en welke wetten gelden.

Deze situatie brengt unieke uitdagingen met zich mee, vooral als het gaat om vermogensverdeling, alimentatie en rechtsbevoegdheid. Je moet weten welke stappen je moet nemen en welke juridische aspecten belangrijk zijn voor je aan zo’n internationale scheidingsprocedure begint.

Wat is een internationale echtscheiding?

Een internationale echtscheiding ontstaat zodra buitenlandse factoren een rol spelen bij de scheiding. Denk aan verschillende nationaliteiten, wonen in het buitenland, of bezittingen in meerdere landen.

Wanneer is er sprake van een internationale scheiding?

Een internationale scheiding komt in beeld bij allerlei situaties. Meestal gaat het om partners uit verschillende landen of die in het buitenland wonen.

Situaties waarbij internationale scheiding van toepassing is:

• Eén of beide partners hebben een buitenlandse nationaliteit
• Eén of beide partners wonen in het buitenland
• Het echtpaar is in het buitenland getrouwd
• Er zijn bezittingen in meerdere landen (zoals huizen of bankrekeningen)
• Kinderen wonen deels in het buitenland of bij een ouder buiten Nederland

Zodra één van deze factoren aanwezig is, valt de scheiding onder het internationaal familierecht. Het wordt dan direct een stuk ingewikkelder dan een standaard Nederlandse scheiding.

Ook als beide partners Nederlands zijn, maar in het buitenland wonen, geldt dit als een internationale echtscheiding. De woonplaats blijkt vaak doorslaggevend bij het bepalen van de bevoegde rechter.

Verschil met een nationale echtscheiding

Het grootste verschil? De juridische complexiteit. Bij een nationale scheiding geldt alleen Nederlands recht. Bij een internationale scheiding krijg je te maken met verschillende rechtssystemen.

Belangrijke verschillen:

• Bevoegde rechter: Bij nationale scheiding is dit altijd de Nederlandse rechter
• Toepasselijk recht: Kan per onderwerp verschillen (scheiding, vermogen, kinderen)
• Erkenning: Beslissingen moeten mogelijk in meerdere landen erkend worden
• Procedure duur: Internationale scheidingen duren vaak langer
• Kosten: Hogere advocaatkosten door complexiteit

Een nationale echtscheiding volgt één rechtssysteem. Internationaal moet je rekening houden met meerdere wetten en verdragen.

De verdeling van bezittingen wordt snel ingewikkeld als die in verschillende landen liggen. Elk land heeft z’n eigen regels over eigendom en vermogensverdeling.

Bevoegdheid van de Nederlandse rechter bij internationale echtscheiding

Bij internationale echtscheidingen bepalen woonplaats en nationaliteit of de Nederlandse rechter bevoegd is. Soms ontstaat er een ‘race to court’, waarbij de snelste partij bepaalt welk land de zaak behandelt.

Voorwaarden voor het starten van een echtscheidingsprocedure in Nederland

De Nederlandse rechter is niet per definitie bevoegd bij internationale echtscheidingen. Eerst moet je vaststellen of het huwelijk in Nederland wordt erkend.

Zonder erkenning van het huwelijk kun je niet in Nederland scheiden. Buitenlandse huwelijken moeten dus voldoen aan de Nederlandse eisen voor erkenning.

Het internationaal privaatrecht bepaalt de regels hiervoor. Je vindt deze regels in verdragen, Europese verordeningen en Nederlandse wetten.

De Brussel II bis Verordening regelt de bevoegdheid voor:

• Echtscheidingen
• Gezagsregelingen
• Omgangsregelingen
• Andere verzoeken die samenhangen met echtscheiding

Woonplaats en nationaliteit als bepalende factoren

Twee Nederlanders die in het buitenland wonen kunnen altijd scheiden in Nederland. Door hun Nederlandse nationaliteit heeft de Nederlandse rechter automatisch bevoegdheid.

Voor andere situaties gelden strengere regels. De woonplaats van beide partners speelt een grote rol.

Bij kinderen geldt een aparte regel. De Nederlandse rechter is alleen bevoegd als de kinderen in Nederland wonen.

Wonen de kinderen in het buitenland en zijn ouders het oneens over de rechtsmacht? Dan kan de Nederlandse rechter er niet naar kijken.

Deze regels moeten voorkomen dat landen met elkaar in de clinch raken. Zo blijft het duidelijk wie bevoegd is.

‘Race to court’: wat als meerdere landen bevoegd zijn?

Soms zijn meerdere landen bevoegd voor dezelfde echtscheiding. Bijvoorbeeld als partners in verschillende landen wonen.

In zo’n situatie bepaalt de snelste partij waar de zaak terechtkomt. Dit heet een ‘race to court’. De rechter die als eerste wordt benaderd, krijgt de zaak.

Dit systeem voorkomt dat er dubbele procedures ontstaan. Je wilt immers niet dat de scheiding in twee landen tegelijk loopt.

Partners kunnen hierdoor strategisch kiezen voor een bepaald land. Ze kijken naar welk rechtssysteem voor hen het gunstigst is.

Een advocaat kan helpen bij deze keuze. Zo iemand kent de verschillen tussen rechtssystemen en kan adviseren over de beste aanpak.

Toepasselijk recht bij een internationale echtscheiding

Bij een internationale echtscheiding bepaalt het internationaal privaatrecht welke wetten gelden. Dat hangt af van factoren als nationaliteit, woonplaats en gemaakte rechtskeuzes.

Bepaling welk recht geldt voor de scheiding zelf

Het toepasselijk recht voor de echtscheiding wordt bepaald door Verordening Rome III. Deze Europese regeling geldt in de meeste EU-landen.

Partners kunnen vooraf kiezen welk recht van toepassing is. Je mag kiezen voor het recht van:

• Het land waar beide partners hun gewone verblijfplaats hebben
• Het land waar beide partners hun laatste gewone verblijfplaats hadden
• Het land waarvan één van beide partners de nationaliteit heeft
• Het land van de rechter bij wie de zaak aanhangig is

Is er geen rechtskeuze gemaakt? Dan geldt een vaste volgorde:

1. Het recht van het land waar beide partners hun gewone verblijfplaats hebben
2. Het recht van het land waar beide partners hun laatste gewone verblijfplaats hadden (als één van hen daar nog woont)
3. Het recht van het land waarvan beide partners de nationaliteit hebben
4. Het recht van het land van de rechter

Welk recht geldt voor alimentatie en kinderalimentatie

Voor partneralimentatie geldt het Haagse Protocol van 2007. Dit protocol bepaalt welk recht van toepassing is op onderhoudsverplichting tussen ex-partners.

De volgorde is als volgt:

• Het recht van het land waar de onderhoudsgerechtigde zijn gewone verblijfplaats heeft
• Het recht dat gold voor het huwelijk (in bepaalde gevallen)

Kinderalimentatie valt onder het Haagse Kinderbeschermingsverdrag van 1996. Meestal geldt het recht van het land waar het kind woont.

Partners mogen ook samen kiezen welk recht geldt voor alimentatie. Dat geeft wat meer zekerheid.

De hoogte van alimentatie verschilt nogal per land. Nederlandse rechters gebruiken Nederlandse normen als het Nederlands recht van toepassing is.

Toepasselijk recht bij vermogensverdeling

Het huwelijksvermogensregime bepaalt hoe je het vermogen verdeelt. Verordening 2016/1103 regelt dit allemaal.

Hoe bepaal je nu welk recht geldt?

Bij rechtskeuze:

• Het recht van het land waar beide partners na het huwelijk meestal wonen.
• Het recht van het land waar één van beiden na het huwelijk woont.
• Het recht van het land waarvan één van beiden de nationaliteit heeft.

Zonder rechtskeuze:

1. Het recht van het eerste land waar beide partners samen na het huwelijk wonen.
2. Het recht van het land waar ze voor het huwelijk samen woonden.
3. Het recht van het land waarvan ze allebei de nationaliteit hebben.
4. Het recht van het land met de nauwste band met het huwelijk.

Als Nederlandse partners in het buitenland wonen, vallen ze vaak gewoon onder het Nederlandse huwelijksvermogensrecht. Dat kan tot een andere verdeling leiden dan je misschien verwacht volgens het lokale recht.

Verdeling van het huwelijksvermogen bij internationale scheiding

Het huwelijksvermogensregime bepaalt welke regels je volgt bij het verdelen van bezittingen na een internationale scheiding. Dit wordt al snel ingewikkeld als er verschillende nationaliteiten meespelen of buitenlands vermogen is.

Gemeenschap van goederen versus huwelijkse voorwaarden

In Nederland val je standaard onder de gemeenschap van goederen. Alles wat je tijdens het huwelijk krijgt, wordt dan gezamenlijk eigendom.

Bij internationale huwelijken geldt die regel niet altijd. Het land waar je trouwt of de nationaliteit van de partners kan andere regels opleggen.

Je kunt huwelijkse voorwaarden opstellen om af te wijken van die standaard. In die voorwaarden kun je vastleggen:

• Welke bezittingen gescheiden blijven.
• Hoe je toekomstige inkomsten verdeelt.
• Welk landenrecht je kiest.

Huwelijkse voorwaarden moeten notarieel zijn vastgelegd om geldig te zijn. Check bij een internationaal huwelijk altijd of die voorwaarden in beide landen worden erkend. Dat voorkomt verrassingen achteraf.

Internationale aspecten van vermogensverdeling

Het bepalen van het toepasselijke recht blijft vaak de grootste uitdaging bij internationale vermogensverdeling. Verschillende factoren spelen hierin mee:

Nederlandse rechters passen soms buitenlands recht toe als internationale regels dat voorschrijven. Je hebt dan echt iemand nodig die thuis is in het internationaal familierecht.

De EU-verordening Rome III bepaalt welk recht geldt bij echtscheidingen tussen EU-lidstaten. Voor niet-EU landen kom je al snel uit bij bilaterale verdragen of nationale wetgeving.

Verdeling van buitenlandse bezittingen

Buitenlandse bezittingen zoals vastgoed, bankrekeningen en bedrijven vragen om extra aandacht bij de verdeling.

Vastgoed in het buitenland valt meestal onder de lokale wetgeving. Dat betekent vaak:

• Dat Nederlandse rechters beperkt bevoegd zijn.
• Dat je lokale procedures moet volgen.
• Dat je soms met dubbele belastingheffing te maken krijgt.

Bankrekeningen en beleggingen verdeel je in de praktijk makkelijker. Maar openheid over al je buitenlandse bezittingen blijft cruciaal.

Bedrijfsbelangen in het buitenland vragen vaak om waardering door lokale experts. De verdeling leidt soms tot ingewikkelde fiscale gevolgen in meerdere landen.

Je moet eigenlijk altijd samenwerken met buitenlandse juristen om alles netjes en rechtsgeldig te regelen. Zeker als je vermogen verspreid zit over verschillende landen.

Alimentatie en partneralimentatie over de grens

Internationaal scheiden maakt alimentatie vaak een stuk lastiger, vooral als partners in verschillende landen wonen. Welk recht geldt en welke rechter mag beslissen? Dat hangt af van de woonplaatsen en van internationale verdragen.

Rechtsmacht en uitvoering van alimentatiebesluiten

Woont de alimentatieontvanger in Nederland, dan mag de Nederlandse rechter de partneralimentatie vaststellen. Maar als beide partners in het buitenland wonen, wordt het al snel een stuk ingewikkelder.

Welk recht geldt:

• De Nederlandse rechter past Nederlands recht toe als de ontvanger in Nederland woont.
• Woont de ontvanger in het buitenland, dan geldt meestal het recht van dat land.
• Uitzonderingen zijn er als het huwelijk nauwer verbonden is met een ander land.

Internationale verdragen maken het mogelijk om alimentatiebesluiten uit te voeren. Partners nemen dan contact op met de verdragsinstantie in hun woonland, vaak het Ministerie van Justitie. Dit werkt alleen als beide landen meedoen aan het alimentatieverdrag.

Het innen van alimentatie in het buitenland loopt via officiële kanalen. Nederlandse besluiten zijn in verdragslanden direct uitvoerbaar, je hoeft daar meestal niet opnieuw te procederen.

Invloed van verblijfplaats op alimentatieplicht

Waar je woont, bepaalt vaak hoeveel en hoe lang je alimentatie betaalt. Ieder land hanteert weer zijn eigen rekenregels.

Belangrijke verschillen per land:

• Common law landen (VK, VS, Australië): geen onderscheid tussen alimentatie en vermogensafwikkeling.
• Spanje en Frankrijk: ‘prestation compensatoire’ systeem.
• Sommige landen: kennen helemaal geen partneralimentatie.

De Nederlandse manier van alimentatie berekenen wordt al snel ingewikkeld bij internationale situaties. Zaken als belastingvrijstellingen, allowances en levensstandaard verschillen enorm en vragen om echte specialistische kennis.

Ook belastingregels verschillen per land. Als je ex in het buitenland woont, moet je daar uitzoeken of alimentatie aftrekbaar of belastbaar is.

Afspraken over partneralimentatie bij internationale scheiding

Ex-partners kunnen samen afwijkende afspraken maken over de bevoegde rechter en het toepasselijke recht. Dat geeft wat meer speelruimte bij internationale scheidingen.

Mogelijke afspraken:

• Kiezen voor de Nederlandse rechter, ook als je in het buitenland woont.
• Toepassen van Nederlands recht, ook als het buitenland anders voorschrijft.
• Vaste alimentatiebedragen afspreken, los van verhuizingen.
• Wijzigingsclausules opnemen voor als iemand naar het buitenland verhuist.

Let op: afspraken moeten in beide landen afdwingbaar zijn. Goede juridische begeleiding zorgt ervoor dat alles duidelijk en uitvoerbaar blijft, ook over de grens.

Verandert er iets in je situatie, dan kun je Nederlandse alimentatieafspraken laten aanpassen. Dat geldt ook als één van jullie na de scheiding naar het buitenland vertrekt.

Praktische aandachtspunten en juridische valkuilen

Bij een internationale echtscheiding krijg je te maken met allerlei juridische hobbels. Zonder goede planning kun je flink in de problemen komen.

Documenten moeten erkend en vertaald worden, bewijsvoering kan lastig zijn en specialistische juridische hulp is vaak onmisbaar.

Registratie en erkenning van de echtscheiding in het buitenland

Na de uitspraak van de Nederlandse rechter moet je de scheiding meestal laten erkennen in het land waar je partner woont. Elk land hanteert eigen regels voor erkenning van buitenlandse echtscheidingen.

Soms heb je legalisatie van de Nederlandse beschikking nodig. Je regelt dat via het apostilleverdrag of via diplomatieke wegen. Het kan zomaar maanden duren voordat alles rond is.

Veelvoorkomende vereisten per land:

• VS: Apostille stempel nodig.
• Turkije: Consulaire legalisatie vereist.
• Marokko: Vertaling door een beëdigde vertaler én legalisatie.

De partner in het buitenland moet meestal zelf actie ondernemen bij de lokale autoriteiten. Soms heb je daar echt juridische hulp ter plaatse voor nodig.

Getuigenissen en documentatie

Voor een echtscheidingsverzoek met internationale aspecten zijn er specifieke documenten nodig.

Alle buitenlandse aktes moet je laten vertalen door een beëdigde vertaler die in het Rbtv-register staat.

Vereiste documenten:

• Originele huwelijksakte uit het land van huwelijkssluiting
• Geboorteaktes van minderjarige kinderen
• Bewijs van woonplaats en nationaliteit
• Eventuele eerdere echtscheidingsaktes

Buitenlandse documenten krijgen pas rechtskracht na legalisatie.

Dit loopt via apostillestempel of consulaire legalisatie, afhankelijk van de afspraken tussen landen.

Getuigen in het buitenland kun je via videoverbinding laten horen.

De rechtbank stelt wel eisen aan techniek en identificatie.

Advies inwinnen bij internationaal familierechtadvocaat

Internationaal familierecht is behoorlijk ingewikkeld, met allerlei regels over bevoegdheid en toepasselijk recht.

Een gespecialiseerde advocaat voorkomt dat je kostbare fouten maakt of onnodige vertraging oploopt.

De advocaat kijkt welk recht geldt voor de verschillende onderdelen.

Echtscheiding valt meestal onder Nederlands recht.

Alimentatie volgt het recht van het land waar de ontvanger woont.

Voor de kinderregeling geldt het recht van de woonplaats van de kinderen.

Strategisch kiezen is belangrijk bij internationale echtscheiding.

Soms is het slimmer om in het buitenland te procederen.

Een specialist kan de opties naast elkaar leggen en vergelijken.

Voordelen van specialistische begeleiding:

• Kennis van internationale verdragen
• Contacten met buitenlandse juristen
• Ervaring met complexe procedures
• Voorkoming van procedurefouten

Veelgestelde Vragen

Nederlandse rechtbanken bepalen hun bevoegdheid op basis van woonplaats en nationaliteit.

Welk recht geldt, hangt af van factoren zoals het land van scheiding en de verblijfplaats van de partners.

Hoe wordt de bevoegdheid van de rechtbank bepaald bij een internationale echtscheiding?

De Nederlandse rechter is bevoegd als beide partners in Nederland wonen.

Dat geldt vrijwel altijd.

Woont één partner in Nederland en de ander in het buitenland? Dan kan de Nederlandse rechter soms ook bevoegd zijn.

Het hangt af van de situatie.

Bij een gemeenschappelijk verzoek tot scheiding hoeft alleen één partner in Nederland te wonen.

Ze hoeven dus niet allebei in Nederland te verblijven.

Als een partner langer dan 12 maanden in Nederland woont, mag deze eenzijdig een scheiding aanvragen.

Voor Nederlandse staatsburgers geldt zelfs een termijn van zes maanden.

Welk recht is van toepassing als partners verschillende nationaliteiten hebben of in verschillende landen wonen?

Meestal geldt het recht van het land waar je de scheiding aanvraagt.

In Nederland betekent dat: Nederlands recht voor de procedure zelf.

Voor vermogensverdeling hangt het af van het huwelijksvermogensregime.

Dat kan Nederlands recht zijn, maar soms ook het recht van het land waar je getrouwd bent.

Bij alimentatie geldt meestal het recht van het land waar de onderhoudsgerechtigde woont.

Dat is degene die alimentatie ontvangt.

Voor kinderzaken kijkt men naar de gewone verblijfplaats van de kinderen.

Dat bepaalt wie beslist over zorg en omgang.

Wat zijn de gevolgen van een echtscheiding voor verblijfsrecht en nationaliteit van de in het buitenland wonende partner?

Het verblijfsrecht van een buitenlandse partner kan veranderen door de echtscheiding.

Dat hangt af van de verblijfsstatus en hoe lang iemand al in Nederland woont.

Partners die hun verblijfsrecht aan het huwelijk ontlenen, kunnen hun status verliezen.

In dat geval moeten ze soms een nieuwe verblijfsvergunning aanvragen.

De Nederlandse nationaliteit raak je niet automatisch kwijt door een echtscheiding.

Partners houden hun Nederlandse nationaliteit na de scheiding.

Buitenlandse partners zonder Nederlandse nationaliteit kunnen deze nog steeds aanvragen.

De echtscheiding staat dat niet in de weg, als je aan de voorwaarden voldoet.

Hoe verloopt de procedure voor alimentatieberekening wanneer een partner in het buitenland verblijft?

De alimentatieberekening kijkt naar de kosten van levensonderhoud in het land waar de ontvanger woont.

Dat kan het bedrag beïnvloeden.

Inkomen uit het buitenland telt gewoon mee.

Denk aan salaris, uitkeringen of andere inkomsten.

Valutaschommelingen kunnen het alimentatiebedrag veranderen.

Rechters houden daar soms rekening mee.

De inning van alimentatie in het buitenland loopt via internationale verdragen.

Nederland heeft afspraken met veel landen hierover.

Welke stappen moeten ondernomen worden voor de erkenning van een buitenlandse echtscheidingsuitspraak in Nederland?

Buitenlandse echtscheidingsuitspraken erkennen ze in Nederland vaak automatisch.

Dat geldt vooral voor uitspraken uit EU-landen.

Voor uitspraken uit landen buiten de EU is soms een aparte erkenningsprocedure nodig.

Dit hangt af van verdragen tussen landen.

De uitspraak moet passen binnen de Nederlandse openbare orde.

Ze mag niet in strijd zijn met Nederlandse principes.

Alle benodigde documenten moeten een beëdigde vertaler vertalen.

Dit geldt voor de echtscheidingsuitspraak en bijbehorende stukken.

Wat zijn de mogelijkheden voor gezamenlijk ouderlijk gezag na een internationale echtscheiding waarbij één ouder in het buitenland woont?

Gezamenlijk ouderlijk gezag kan gewoon doorgaan, zolang beide ouders dat willen. De fysieke afstand maakt juridisch gezien eigenlijk niets uit.

Ouders leggen belangrijke afspraken over opvoeding en zorg meestal vast in een ouderschapsplan. Dat helpt om misverstanden en ruzies te voorkomen.

De omgangsregeling moet je natuurlijk wel afstemmen op de afstand tussen de landen. Soms is het handiger om je kind langere tijd bij één ouder te laten blijven, simpelweg omdat reizen niet altijd makkelijk is.

Goede afspraken over reizen zijn nodig om problemen zoals internationale kinderontvoering te vermijden. Het Haags Kinderontvoeringsverdrag beschermt kinderen tegen ongeoorloofd meenemen naar het buitenland.