facebook lawandmore.nl   instagram lawandmore.nl   linkedin lawandmore.nl   twitter lawandmore.nl

Afspraak

Law & More Logo

Category

slachtoffer

Persoon werkt aan financiële berekeningen.
Civiel Recht, slachtoffer

Smartengeld in Nederland: Hoe wordt dat berekend? Praktische uitleg

Na een ongeval of misdrijf kunnen slachtoffers smartengeld krijgen als vergoeding voor hun pijn en verdriet. Dit geld is bedoeld om het emotionele leed en de verminderde levensvreugde te compenseren die door het incident zijn ontstaan.

Smartengeld wordt bepaald door te kijken naar de ernst van het letsel, hoe lang het herstel duurt en de persoonlijke situatie van het slachtoffer. Hoeveel iemand krijgt, hangt dus sterk af van de details van de zaak.

Wanneer heb je nu recht op smartengeld? En hoe verloopt het berekenen in de praktijk? In dit artikel duik ik in de stappen van het proces, de rol van jurisprudentie en geef ik voorbeelden uit het echte leven.

Wat is smartengeld en waarom wordt het toegekend?

Een advocaat zit aan een bureau in een kantoor met uitzicht op een Nederlandse stad, bezig met het doornemen van documenten.

Smartengeld is een schadevergoeding voor immateriële schade die ontstaat na een ongeval of onrechtmatige daad. Je krijgt het voor pijn, verdriet en een slechtere levenskwaliteit—dingen die je eigenlijk niet zomaar in geld uitdrukt.

Definitie van smartengeld

Smartengeld betekent vergoeding voor immateriële schade na letsel door een ongeval of misdrijf. Het draait om compensatie voor pijn, verdriet en psychisch leed.

Deze schadevergoeding staat los van bijvoorbeeld medische kosten of inkomensverlies. Smartengeld draait echt om de menselijke kant van het letsel.

In Nederland heeft artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek vastgelegd wanneer je smartengeld kunt eisen. De wet erkent dat slachtoffers recht hebben op vergoeding voor hun lijden.

Het woord “smartengeld” komt van het Nederlandse “smart,” wat pijn of verdriet betekent. Deze term duikt al eeuwen op in het Nederlandse recht.

Verschil tussen materiële en immateriële schade

Materiële schade is tastbaar en makkelijk te meten. Denk aan kosten of financiële verliezen die je direct kunt optellen.

Voorbeelden van materiële schade:

  • Medische kosten
  • Reiskosten naar het ziekenhuis
  • Inkomstenverlies
  • Kosten voor huishoudelijke hulp
  • Schade aan eigendommen

Immateriële schade zie je niet direct en is lastig te meten. Het gaat om de emotionele en fysieke gevolgen voor het slachtoffer.

Immateriële schade bestaat uit:

  • Pijn en lijden
  • Verdriet en angst
  • Verminderde levensvreugde
  • Psychische klachten
  • Beperking in dagelijkse activiteiten

Doel van smartengeld

Het belangrijkste doel van smartengeld is genoegdoening bieden aan het slachtoffer. De vergoeding haalt het leed niet weg, maar erkent wel het lijden.

Smartengeld kan slachtoffers helpen bij het verwerken van hun ervaring. Het laat zien dat hun pijn en verdriet ertoe doen en gecompenseerd moeten worden.

Met het geld kunnen slachtoffers bijvoorbeeld therapie volgen, hun huis aanpassen of iets doen wat hun levenskwaliteit verbetert.

Smartengeld werkt ook een beetje als waarschuwing. Mensen en bedrijven denken hopelijk twee keer na, omdat ze weten dat ze aansprakelijk zijn voor de gevolgen van hun gedrag.

Wanneer heb je recht op smartengeld in Nederland?

Een advocaat en een cliënt zitten aan een bureau in een kantoor en bespreken juridische documenten.

In Nederland gelden er duidelijke regels als je smartengeld wilt claimen. Het letsel moet het gevolg zijn van een onrechtmatige daad van iemand anders.

Voorwaarden voor het recht op smartengeld

Er zijn drie hoofdvoorwaarden voor smartengeld in Nederland. Je moet lichamelijk of geestelijk letsel hebben, en een arts moet dit kunnen aantonen.

Het letsel moet zijn veroorzaakt door iemand anders die schuld heeft. De tegenpartij moet dus aansprakelijk zijn.

Er moet een causaal verband zijn tussen de daad en het letsel. Het letsel moet direct komen door het incident.

Sinds 1 januari 2019 kunnen nabestaanden en naasten ook smartengeld aanvragen. Dit geldt als hun familielid ernstig letsel heeft opgelopen of is overleden.

De rechter beslist uiteindelijk of je aan alle voorwaarden voldoet. Elke zaak is anders en wordt apart bekeken.

Onrechtmatige daad als grondslag

Een onrechtmatige daad vormt de basis voor smartengeld volgens artikel 6:106 van het Burgerlijk Wetboek. Iemand heeft dan onzorgvuldig gehandeld en schade veroorzaakt.

Voorbeelden van zulke daden zijn:

  • Verkeersongevallen door roekeloos rijgedrag
  • Medische fouten door zorgverleners
  • Geweldsdelicten en mishandelingen
  • Arbeidsongevallen door nalatigheid van de werkgever

De tegenpartij moet echt schuld hebben aan het letsel. Twijfel je over de aansprakelijkheid? Dan kan juridisch advies uitkomst bieden.

Soms is er sprake van indirecte schuld. Of je dan smartengeld krijgt, hangt af van de situatie.

Soorten letsel die recht geven op smartengeld

Lichamelijk letsel levert meestal het duidelijkste recht op smartengeld op. Denk aan breuken, wonden, brandwonden en andere schade aan het lichaam.

Geestelijk letsel komt ook in aanmerking voor smartengeld. Voorbeelden zijn:

  • Posttraumatische stress (PTSS)
  • Depressie na een ongeval
  • Angststoornissen
  • Andere psychische klachten

De ernst van het letsel bepaalt mede de hoogte van het bedrag. Blijvende invaliditeit of chronische pijn levert vaak meer op dan tijdelijk letsel.

Ook cosmetische schade, zoals littekens, kan recht geven op smartengeld. Zeker als de schade zichtbaar is en je er dagelijks last van hebt.

Een arts moet het letsel altijd vaststellen. Zonder medische papieren wordt het lastig om smartengeld te krijgen.

Hoe wordt smartengeld in Nederland berekend?

Het berekenen van smartengeld is best ingewikkeld. Rechters volgen bepaalde richtlijnen en vergelijken met eerdere zaken om tot een redelijk bedrag te komen.

Belangrijkste beoordelingsfactoren

Ernst van het letsel is de belangrijkste factor bij het bepalen van smartengeld. Ernstige, blijvende schade levert meer op dan tijdelijke klachten.

De leeftijd van het slachtoffer telt ook zwaar mee. Jongeren krijgen vaak meer omdat ze nog lang met de gevolgen moeten leven.

Levenskwaliteit wordt goed bekeken. Denk aan:

  • Fysieke beperkingen in het dagelijks leven
  • Emotionele gevolgen en psychisch leed
  • Sociale impact op relaties en vriendschappen
  • Verlies van hobby’s en ontspanning

De duur van het herstel speelt ook een rol. Lang revalideren of veel medische behandelingen? Dan loopt het bedrag op.

Inkomstenverlies door arbeidsongeschiktheid telt mee. Kun je niet meer werken, dan krijg je meestal meer smartengeld.

De impact op het gezinsleven wordt niet vergeten. Als je bijvoorbeeld niet meer voor je kinderen kunt zorgen, krijg je vaak een hogere vergoeding.

Richtlijnen en wettelijke kaders

Nederland heeft geen specifieke wet die smartengeld exact regelt. Juristen vertrouwen dus op beproefde methodes.

Het Smartengeldboek van de ANWB is dé leidraad in de praktijk. Dit boek krijgt regelmatig updates met nieuwe bedragen en voorbeelden.

Jurisprudentie vormt de basis voor berekeningen. Rechters letten op:

  • Eerdere uitspraken in vergelijkbare zaken
  • Bedragen die andere slachtoffers ontvingen
  • Trends in recente rechtszaken

De Richtlijn smartengeld van de Nederlandse vereniging van advocaten biedt extra houvast. Je vindt daar concrete bedragen per letseltype.

Medische rapporten zijn altijd verplicht bij een claim. Artsen beoordelen de ernst en gevolgen van het letsel zo objectief mogelijk.

Verzekeraars werken vaak met eigen tabellen voor standaard letsels. Die bedragen vallen meestal lager uit dan wat een rechter zou geven.

Rol van de rechter bij berekening

Rechters hebben discretionaire bevoegdheid bij het bepalen van smartengeld. Ze mogen afwijken van standaardtabellen als de situatie daarom vraagt.

Vergelijking met soortgelijke zaken vormt het startpunt van hun beslissing. De rechter zoekt actief naar letsels en omstandigheden die overeenkomen.

Persoonlijke omstandigheden tellen zwaar mee. Een professionele sporter die zijn carrière verliest krijgt doorgaans meer dan een hobbyist met hetzelfde letsel.

De rechter beoordeelt alle bewijsstukken:

  • Medische dossiers en specialistenrapporten
  • Getuigenverklaringen van familie en vrienden
  • Foto’s en video’s van voor en na het ongeval
  • Werkgeversverklaringen over gemiste dagen

Deskundigenrapporten wegen zwaar. Onafhankelijke artsen geven hun mening over de ernst en gevolgen.

Rechters kunnen het gevraagde bedrag verhogen of verlagen na hun beoordeling. Ze leggen altijd uit waarom ze tot een bepaald bedrag komen.

Factoren die de hoogte van smartengeld beïnvloeden

De hoogte van smartengeld hangt af van verschillende factoren. Ernst van het letsel, impact op het leven, duur van herstel en leeftijd van het slachtoffer spelen allemaal een rol.

Ernst en aard van het letsel

De ernst van het letsel vormt de basis voor de berekening. Ernstiger letsels leiden bijna altijd tot hogere bedragen dan lichte verwondingen.

Rechters maken onderscheid tussen verschillende soorten letsel. Een gebroken arm levert minder op dan rugletsel dat blijvende pijn veroorzaakt.

Permanente schade telt zwaarder dan tijdelijke klachten. Letsels die nooit meer volledig genezen krijgen hogere bedragen.

Ook de locatie van het letsel telt mee. Gezichtsletsel dat littekens achterlaat wordt anders beoordeeld dan een gebroken been.

Letsel aan belangrijke lichaamsdelen zoals handen of ogen krijgt extra aandacht. De mate van pijn en ongemak speelt een grote rol.

Chronische pijn verhoogt het smartengeld flink vergeleken met pijnloze letsels.

Impact op dagelijks leven en toekomst

De gevolgen voor het dagelijks leven wegen zwaar. Kan iemand nog werken, sporten of hobby’s doen?

Als iemand door letsel niet meer zelfstandig kan wonen of autorijden, stijgt de vergoeding. Verlies van levenskwaliteit telt echt mee.

Beroepsmatige gevolgen zijn ook belangrijk. Een muzikant die door handletsel niet meer kan spelen krijgt meer dan iemand bij wie het werk niet beïnvloed wordt.

Sociale activiteiten en relaties kunnen eronder lijden. Iemand die geïsoleerd raakt of minder aan gezinsleven kan meedoen, ziet dit terug in het bedrag.

Toekomstplannen die door het letsel niet meer haalbaar zijn, verhogen het smartengeld. Denk aan sportcarrières of geplande reizen.

Duur van herstel en blijvende gevolgen

De duur van het herstel beïnvloedt het smartengeld direct. Langdurig herstel met veel pijn en ongemak leidt tot hogere bedragen.

Blijvende gevolgen tellen het zwaarst. Letsels die een leven lang klachten geven, krijgen veel hogere smartengelduitkeringen.

Het aantal behandelingen en operaties telt ook mee. Meerdere ziekenhuisopnames, fysiotherapie en revalidatie verhogen het bedrag.

Deze behandelingen brengen extra stress en ongemak met zich mee. Onzekerheid over herstel verhoogt het smartengeld ook.

Als het onduidelijk is of iemand volledig herstelt, telt dat extra zwaar. Complicaties zoals infecties of mislukte operaties worden meegenomen in de beoordeling.

Leeftijd van het slachtoffer

Jongere slachtoffers krijgen meestal meer smartengeld dan ouderen. Zij moeten langer leven met de gevolgen.

Een twintigjarige met rugletsel heeft nog tientallen jaren klachten. Een zeventigjarige met hetzelfde letsel leeft statistisch gezien minder lang met de gevolgen.

Bij kinderen telt ook de impact op hun ontwikkeling. Letsels die schoolprestaties of sociale groei beïnvloeden, worden zwaarder beoordeeld.

Actieve levensstijl van jongeren telt mee. Zij missen meer activiteiten en kansen door het letsel.

Ouderen kunnen soms juist meer smartengeld krijgen als het letsel hun laatste jaren flink beïnvloedt. De kwaliteit van die tijd wordt dan extra belangrijk gevonden.

Gebruik van jurisprudentie en vergelijkbare zaken

Rechters gebruiken eerdere uitspraken en standaardwerken om smartengeld vast te stellen. Vergelijkbare letselschadezaken vormen de basis voor hun berekeningen.

Rol van eerdere uitspraken

Rechters zoeken naar uitspraken in soortgelijke zaken. Deze jurisprudentie zorgt voor enige consistentie in bedragen.

Elke rechterlijke uitspraak wordt bestudeerd op:

  • Type letsel en de ernst daarvan
  • Leeftijd van het slachtoffer
  • Gevolgen voor het dagelijks leven
  • Herstelperiode en behandelingen

Advocaten gebruiken deze uitspraken om realistische bedragen te onderbouwen. Ze zoeken naar zaken met vergelijkbare omstandigheden.

De rechter heeft vrijheid bij het bepalen van smartengeld, maar kijkt wel naar eerdere vergelijkbare zaken.

Het Smartengeldboek en de Smartengeldgids

Het Smartengeldboek van de ANWB is een belangrijke richtlijn. Rechters en advocaten pakken dit boek er vaak bij.

Het boek krijgt regelmatig updates met nieuwe uitspraken. Je vindt er bedragen voor verschillende letsels en situaties in terug.

Belangrijke onderdelen:

  • Bedragen per type letsel
  • Factoren die de hoogte beïnvloeden
  • Recentste jurisprudentie
  • Voorbeelden van toegekend smartengeld

Naast het ANWB-boek zijn er andere gidsen die helpen bij het inschatten van redelijke bedragen.

Vergelijkbare letselschadezaken

Letselschadeadvocaten zoeken actief naar soortgelijke zaken. Ze vergelijken de omstandigheden en toegekende bedragen.

Vergelijkingsfactoren:

  • Soort en ernst van het letsel
  • Leeftijd en beroep van het slachtoffer
  • Impact op levenskwaliteit
  • Medische behandelingen nodig

Een gebroken been bij een 30-jarige krijgt een ander bedrag dan bij een 60-jarige. De gevolgen voor werk en leven verschillen nogal.

Professionele sporters ontvangen vaak hogere bedragen. Hun carrière kan voorbij zijn door het letsel.

Elke zaak blijft uniek, ondanks vergelijkingen. De specifieke omstandigheden bepalen uiteindelijk het bedrag.

Praktijkvoorbeelden van smartengeld in Nederland

Rechtbanken in Nederland wijzen smartengeld toe op basis van jurisprudentie en vastgestelde richtlijnen. De bedragen verschillen flink, afhankelijk van het type letsel en de impact op het leven van het slachtoffer.

Smartengeld bij verkeersongevallen

Verkeersongevallen zijn eigenlijk de grootste bron van smartengeld. Als je een whiplash oploopt door een kop-staartbotsing, krijg je meestal tussen de €500 en €2.500.

Lichte verwondingen:

  • Whiplash zonder blijvende klachten: €500 – €1.500
  • Botbreuken die volledig genezen: €1.000 – €3.000
  • Hersenschudding zonder gevolgen: €800 – €2.000

Ernstige verwondingen:

  • Dwarslaesie: €100.000 – €200.000
  • Traumatisch hersenletsel: €75.000 – €150.000
  • Amputatie van ledematen: €50.000 – €100.000

Een fietser werd aangereden door een auto en brak zijn been. Hij kreeg €4.500 smartengeld, vooral omdat de rechter keek naar de pijn tijdens het herstel en de tijdelijke beperkingen.

Voorbeelden bij diverse letselschade

Medische fouten leveren vaak andere bedragen op dan verkeersongevallen. Zo kreeg een patiënt met blijvende zenuwschade door een operatiefout €35.000 toegekend.

Medische letselschade:

  • Mislukte operatie met blijvende pijn: €15.000 – €40.000
  • Verkeerde diagnose met gevolgen: €5.000 – €25.000
  • Ziekenhuisinfectie: €2.000 – €10.000

Rechters kijken bij arbeidsongevallen altijd naar leeftijd en beroep. Een timmerman die zijn vinger verloor, kreeg €28.000 omdat hij zijn werk niet meer kon doen.

Productaansprakelijkheid levert meestal lagere bedragen op. Slachtoffers van defecte producten ontvangen vaak tussen de €1.000 en €5.000 smartengeld.

Trends in toegekende bedragen

Smartengeld stijgt langzaam door inflatie en veranderende ideeën over immateriële schade. Rechters kennen nu hogere bedragen toe dan tien jaar terug.

  • Psychische schade telt tegenwoordig zwaarder mee
  • Jongere slachtoffers krijgen vaker hogere vergoedingen
  • De impact op de levenskwaliteit weegt zwaarder

De gemiddelde uitkering ging van €8.500 in 2015 naar €12.000 in 2023. Dat komt vooral door meer aandacht voor mentale gevolgen.

  • Leeftijd van het slachtoffer
  • Duur van het herstel
  • Blijvende beperkingen
  • Psychische impact

Rechters pakken meestal de Smartengeld Gids erbij als startpunt. Die gids wordt elk jaar aangepast aan nieuwe uitspraken en ontwikkelingen.

Veelgestelde vragen

Het berekenen van smartengeld in Nederland gaat volgens vaste criteria. Rechters gebruiken jurisprudentie en richtlijnen om tot een passende vergoeding te komen voor immateriële schade.

Wat zijn de criteria voor de berekening van smartengeld in Nederland?

Rechters baseren zich op jurisprudentie en het ANWB Smartengeldboek. Er is geen specifieke wet die precies voorschrijft hoe je het moet berekenen.

Ze hebben best wat vrijheid bij het bepalen van het bedrag. Toch kijken ze altijd naar vergelijkbare zaken uit het verleden.

De vergoeding moet het geleden leed op een redelijke manier compenseren. Het bedrag wordt per persoon vastgesteld.

Op basis van welke factoren wordt de hoogte van smartengeld bepaald?

De ernst van het letsel speelt een grote rol. Ernstige en blijvende klachten zorgen voor hogere bedragen.

Ook de leeftijd van het slachtoffer telt mee. Jongeren krijgen vaak meer, omdat ze langer met de gevolgen moeten omgaan.

De impact op je dagelijkse leven telt ook. Dat gaat om zowel lichamelijke als emotionele schade.

Hoe lang het herstel duurt, speelt mee. Ook als je medische behandeling of revalidatie nodig hebt, telt dat mee.

Hoe beïnvloedt de aard van het letsel de smartengeldvergoeding?

Blijvende letsels leveren meestal meer op dan tijdelijke schade. De mate van handicap bepaalt het bedrag deels.

Letsels die lichaamsfuncties aantasten, krijgen meer compensatie. Ook littekens of andere zichtbare schade kunnen invloed hebben.

Psychische klachten tellen ook mee. Trauma’s of angstklachten kunnen het bedrag verhogen.

Kan smartengeld worden aangepast naarmate de tijd verstrijkt of situaties veranderen?

Meestal keren ze smartengeld als eenmalige vergoeding uit. Aanpassingen achteraf zijn bijna nooit mogelijk.

Bij onverwachte verslechtering kun je soms een nieuwe claim indienen. Dat moet dan wel binnen een redelijke termijn gebeuren.

Het is slim om alle gevolgen goed in beeld te brengen. Een specialist kan inschatten wat je in de toekomst misschien nog te wachten staat.

Welke rol spelen gerechtelijke uitspraken bij het vaststellen van de hoogte van smartengeld?

Rechters kijken altijd naar eerdere uitspraken in soortgelijke zaken. Die jurisprudentie vormt de basis voor nieuwe bedragen.

Het ANWB Smartengeldboek verzamelt deze uitspraken en richtlijnen. Ze updaten dat boek regelmatig met nieuwe rechterlijke beslissingen.

Advocaten en rechters gebruiken het boek als leidraad. Dat zorgt voor meer duidelijkheid en een beetje voorspelbaarheid in de bedragen.

Hoe verloopt het proces van claimen van smartengeld bij een letselschade?

Als slachtoffer, of als vertegenwoordiger daarvan, dien je een claim in bij de verzekeraar. Je moet die claim wel staven met medische rapporten.

De verzekeraar bekijkt de claim en doet daarna een voorstel. Meestal volgt er een onderhandeling over het bedrag.

Komen jullie er niet uit? Dan kun je de zaak voorleggen aan de rechter. In zo’n geval is juridisch advies eigenlijk onmisbaar als je een eerlijke vergoeding wilt.

Twee mensen in een kantoor gesprek.
Procesrecht, slachtoffer, Strafrecht

De vergeten schakel in het strafproces: wat doet de reclassering eigenlijk? – Een diepgaande uitleg

Veel mensen hebben wel eens gehoord van de reclassering, maar eigenlijk weten maar weinig mensen wat deze organisatie nu echt doet.

De reclassering speelt een belangrijke rol tussen het moment van arrestatie en de terugkeer van daders in de samenleving.

Ze begeleiden en controleren verdachten en veroordeelden, zodat hun terugkeer in de maatschappij wat soepeler verloopt en de kans op nieuwe misdaden kleiner wordt.

Een reclasseringsmedewerker in gesprek met een jonge cliënt in een kantooromgeving met juridische documenten en boeken.

Eigenlijk werkt deze organisatie al 200 jaar aan het voorkomen van nieuwe slachtoffers door samen te werken met daders.

Ze vormen een soort brug tussen het rechtssysteem en de maatschappij.

De reclassering heeft verschillende taken tijdens het hele strafproces.

Van advies geven aan rechters tot het begeleiden van mensen na hun gevangenisstraf – de reclassering is bijna overal bij betrokken.

Ze helpen niet alleen de rechtspraak, maar proberen ook problemen die tot criminaliteit leiden aan te pakken.

De rol van reclassering in het strafproces

Een reclasseringsmedewerker praat met een jonge cliënt in een kantooromgeving, met juridische boeken en een computerscherm op de achtergrond.

Reclasseringsorganisaties zijn echt een belangrijke schakel tussen justitie en de maatschappij.

Ze werken samen met politie, officier van justitie en rechters om herhaling van strafbare feiten te voorkomen.

Wat is reclassering?

Reclassering is een wettelijke taak die in Nederland al twee eeuwen bestaat.

Het hoofddoel is werken met daders om nieuwe slachtoffers te voorkomen.

Reclassering Nederland begeleidt verschillende groepen mensen:

  • Verdachten tijdens het strafproces
  • Veroordeelde daders
  • Ex-gedetineerden na vrijlating
  • Recidivisten die opnieuw in aanraking komen met justitie

De organisatie houdt zich bezig met toezicht, begeleiding en nazorg.

Ze helpen bijvoorbeeld bij het vinden van werk en woonruimte.

Ook bieden ze ondersteuning bij het oplossen van schulden of relatieproblemen.

Reclasseringsmedewerkers zijn experts in crimineel gedrag.

Met hun ervaring weten ze wat werkt om herhaling te voorkomen.

Reclassering als constante factor

De reclassering speelt op allerlei momenten een rol in het strafproces.

Ze kunnen betrokken raken bij verschillende fasen:

Direct na arrestatie:

Voor de rechtbank:

  • Adviesrapport voor de rechter
  • Onderzoek naar persoonlijke omstandigheden
  • Inschatting van herhalingsrisico

Na veroordeling:

  • Uitvoering van werkstraffen
  • Toezicht bij voorwaardelijke straffen
  • Begeleiding bij elektronisch toezicht

Na detentie:

  • Nazorg bij terugkeer in de maatschappij
  • Hulp bij resocialisatie
  • Voorkomen van recidive

Doordat de reclassering op zoveel momenten betrokken is, is er altijd iemand die de dader kent en begeleidt.

Samenwerking met politie, rechter en officier van justitie

De reclassering werkt nauw samen met alle partijen in het strafproces.

Rechters, gevangenissen en de officier van justitie vragen vaak om hun advies.

Samenwerking met het Openbaar Ministerie:

  • Advisering bij ZSM-zaken (Zorgvuldig, Snel en op Maat)
  • Advies soms al binnen een paar uur of dagen
  • Input voor strafeis van de officier van justitie

Ondersteuning van rechtbanken:

  • Uitgebreide rapportages over verdachten
  • Advies over het soort straf
  • Voorstellen voor bijzondere voorwaarden

Informatie uitwisseling omvat:

  • Het verhaal van de verdachte
  • Gesprekken met familie en begeleiders
  • Inschatting van herhalingsrisico
  • Advies over werkstraf, reclasseringstoezicht of behandeling

De reclassering gebruikt hulpmiddelen zoals RISC om risico’s te beoordelen.

Ze kijken trouwens ook naar positieve dingen zoals werk, opleiding of goede relaties die kunnen helpen bij een leven zonder strafbare feiten.

Wanneer wordt de reclassering betrokken?

Een gesprek tussen een reclasseringsambtenaar en een cliënt in een kantooromgeving.

De reclassering kan op allerlei momenten in het strafproces worden ingeschakeld, vanaf het moment van aanhouding tot aan de rechtszitting.

Hun betrokkenheid hangt af van hoe ernstig het strafbare feit is en van de situatie van de verdachte.

Fasen van het strafproces

Het Nederlandse strafproces kent verschillende fasen waarin de reclassering een rol krijgt.

Deze fasen lopen van de eerste aangifte tot de uiteindelijke veroordeling.

De belangrijkste fasen zijn:

  • Opsporing en aanhouding
  • Voorlopige hechtenis
  • Voorbereiding rechtszitting
  • Terechtzitting
  • Uitspraak en tenuitvoerlegging

In elke fase doet de reclassering weer iets anders.

Soms geven ze advies over een verdachte.

Andere keren houden ze toezicht of begeleiden ze iemand.

Wanneer ze precies betrokken raken, verschilt per zaak.

Bij ernstige misdrijven schakelen politie of justitie ze vaak eerder in dan bij lichtere overtredingen.

Direct na aanhouding en voorlopige hechtenis

Na een aanhouding kan de reclassering snel betrokken raken.

Dit gebeurt vooral als de verdachte in voorlopige hechtenis zit.

De officier van justitie vraagt de reclassering dan soms om een voorlichtingsrapport te maken.

Dit rapport bevat informatie over de achtergrond van de verdachte.

In het rapport staat informatie over:

  • De persoonlijke omstandigheden
  • Eerdere contacten met justitie
  • Risicofactoren voor herhaling
  • Mogelijke behandeling of begeleiding

Met zo’n rapport krijgt de rechter meer inzicht.

Het helpt bijvoorbeeld om te beslissen of iemand in voorlopige hechtenis blijft of onder voorwaarden vrij mag komen.

Voor de rechtszitting of uitspraak

Voor de rechtszitting adviseert de reclassering de rechter.

Ze doen onderzoek naar de verdachte en diens omstandigheden.

Het voorlichtingsrapport wordt dan uitgebreider gemaakt.

De reclassering praat met de verdachte en verzamelt informatie uit allerlei bronnen.

Het rapport bevat meestal:

  • Analyse van het strafbare feit
  • Persoonlijke geschiedenis van de verdachte
  • Risico op herhaling
  • Advies over strafmaat en voorwaarden

De rechter gebruikt dit rapport om een passende straf te bepalen.

De reclassering kan ook alternatieven voorstellen, zoals een werkstraf of begeleiding in plaats van gevangenisstraf.

Hun advies is niet bindend, maar rechters nemen het vaak serieus mee in hun beslissing.

Kernactiviteiten en taken van de reclassering

De reclassering heeft drie hoofdtaken in het Nederlandse strafrecht: diagnoses en adviezen opstellen voor rechters, toezicht houden op veroordeelden, en mensen begeleiden die een werkstraf moeten uitvoeren.

Met deze activiteiten proberen ze criminaliteit te verminderen en de maatschappij beter te beschermen.

Diagnose en advies

De reclasseringswerker schrijft uitgebreide rapportages over verdachten en veroordeelden. Die rapportages helpen rechters bij het bepalen van straffen en maatregelen.

Voor elke rapportage duikt de reclasseringswerker in de achtergrond van de persoon. Ze kijken naar het criminele verleden, persoonlijke omstandigheden en risicofactoren.

Het RISC-instrument meet de kans op nieuwe criminaliteit.

Belangrijke onderdelen van adviesrapportages:

  • Persoonlijke geschiedenis en sociale situatie
  • Risico op herhaling van strafbare feiten
  • Geschiktheid voor verschillende straffen
  • Aanbevelingen voor behandeling of begeleiding

De reclassering adviseert ook over werkstraffen en voorwaardelijke straffen. Hun expertise helpt rechters om straffen te kiezen die écht iets kunnen betekenen.

Reclasseringstoezicht

Reclasseringstoezicht betekent dat een reclasseringswerker regelmatig contact houdt met veroordeelden. Dit gebeurt tijdens voorwaardelijke straffen of na vrijlating uit de gevangenis.

De reclasseringswerker kijkt of iemand zich aan de opgelegde voorwaarden houdt. Voorwaarden zijn bijvoorbeeld: geen contact met slachtoffers, geen alcohol drinken of meewerken aan behandeling.

Vormen van toezicht:

  • Regelmatige gesprekken met de cliënt
  • Controle op naleving van voorwaarden
  • Begeleiding naar werk of behandeling
  • Contact met familie en andere betrokkenen

Tijdens het toezicht helpt de reclasseringswerker ook met praktische zaken. Ze zoeken mee naar werk, huisvesting of zorg.

Dat vergroot de kans dat iemand weer een normaal leven opbouwt, zonder criminaliteit.

Uitvoeren van werkstraffen

Bij een werkstraf doet iemand onbetaald werk voor de samenleving. De reclassering begeleidt het hele proces.

De reclasseringswerker zoekt een passende werkplek. Dat kan bij gemeenten, ziekenhuizen, scholen of andere organisaties zijn.

Het werk moet aansluiten bij de vaardigheden van de persoon. Dat klinkt logisch, toch?

Het werkstrafproces:

  1. Intakegesprek over mogelijkheden
  2. Zoeken van een geschikte werkplek
  3. Begeleiding tijdens de uitvoering
  4. Controle op aanwezigheid en inzet
  5. Rapportage aan de rechter

De reclasseringswerker houdt toezicht tijdens de werkstraf. Ze kijken of iemand het werk serieus neemt en alle uren maakt.

Bijkomende problemen? Dan zoeken ze samen naar oplossingen of een alternatief.

De werkstraf combineert straf met nuttig werk voor de maatschappij.

Het reclasseringsadvies en voorlichtingsrapport

Het reclasseringsadvies is echt een belangrijk document. Hierin schat de reclassering de kans op recidive in en doen ze voorstellen voor passende maatregelen.

Het voorlichtingsrapport bevat concrete voorwaarden en steunt op wetenschappelijke risicotaxatie-instrumenten.

Opbouw en inhoud van het reclasseringsadvies

Een reclasseringsadvies bestaat uit verschillende onderdelen. De reclasseringswerker beschrijft het verhaal van de verdachte over wat er is gebeurd.

Ook de situatie waarin het delict plaatsvond komt aan bod. De persoonlijke omstandigheden krijgen veel aandacht.

Dit gaat over werk, wonen, relaties en eventuele verslavingen. Informatie van anderen speelt ook mee.

Familie, werkgevers, behandelaars of schoolbegeleiders kunnen waardevolle inzichten geven. Het slachtoffer krijgt een plek in het advies.

Hun behoeften en wensen worden waar mogelijk meegenomen. De kern van het advies draait om de recidivekans.

Daarin staat hoe groot de kans is dat iemand opnieuw de fout in gaat. Tot slot volgen aanbevelingen die gericht zijn op het voorkomen van nieuwe strafbare feiten.

Bijzondere voorwaarden binnen het advies

Bijzondere voorwaarden zijn vaak maatwerk en helpen bij gedragsverandering. Ze moeten nieuwe delicten voorkomen.

Een meldplicht betekent dat iemand zich regelmatig moet melden bij de reclassering.

Gebiedsverboden houden iemand weg van bepaalde plekken. Dat kan helpen om risico’s te vermijden.

Contactverboden voorkomen contact met specifieke personen. Dit zie je vaak bij relationele conflicten.

Alcohol- en drugsverboden zijn gebruikelijk bij verslavingsproblemen. De controle gebeurt via urine- of ademtesten.

Behandelverplichting kan worden opgelegd voor therapie. Dit is bedoeld voor onderliggende problemen zoals verslaving of psychiatrische stoornissen.

De reclassering zoekt voorwaarden die passen bij de situatie. Ze stemmen alles af op persoonlijke omstandigheden en risicofactoren.

Methodieken zoals RISC en ARVA

De reclassering gebruikt wetenschappelijke instrumenten om het recidiverisico in te schatten. RISC (Recidive Inschattings Schalen) is het belangrijkste instrument.

RISC meet verschillende risicofactoren. Criminele geschiedenis, persoonlijkheidskenmerken en sociale omstandigheden krijgen allemaal een score.

Het instrument geeft een risicoclassificatie. Die loopt van laag risico tot zeer hoog risico op recidive.

ARVA (Advies Risico en Veiligheid Aanpak) wordt vooral gebruikt bij geweldsdelicten. Dit instrument kijkt naar geweldsgeschiedenis en dynamische risicofactoren.

Ook beschermende factoren komen aan bod. Beide instrumenten helpen om tot een objectief advies te komen.

Ze zorgen voor structuur in de risico-inschatting. De uitkomsten bepalen mede welke interventies de reclassering adviseert.

Bij hoog risico volgt intensievere begeleiding en meer voorwaarden.

Toezicht en controle tijdens en na het strafproces

De reclassering houdt actief toezicht op mensen met voorwaardelijke straffen. Ze doen dat door regelmatige contacten, elektronische controle en begeleiding naar werk of opleiding.

Dit toezicht helpt recidive voorkomen en ondersteunt re-integratie in de samenleving.

Reclasseringstoezicht en meldplicht

Reclasseringstoezicht bestaat grofweg uit drie onderdelen. De reclassering controleert of mensen zich aan de voorwaarden houden.

Ze signaleren als overtredingen dreigen. Ook begeleiden ze mensen om voorwaarden na te leven en delictvrij te leven.

Dit toezicht gebeurt in opdracht van het OM, rechters of het gevangeniswezen. De reclassering doet dit werk officieel sinds 1910.

Toezichtsmogelijkheden omvatten:

  • Meldplicht en afspraken met reclasseringswerkers
  • Thuisbezoeken
  • Alcohol- en drugscontroles
  • Inschakeling van familie en netwerken

Het toezicht kent drie intensiteitsniveaus. De intensiteit hangt af van het risico op nieuwe delicten.

Ook de ernst van mogelijke delicten telt mee. De proeftijd duurt meestal twee jaar.

Bij sommige straffen kan dat korter of juist langer zijn.

Gebruik van elektronische middelen zoals de enkelband

De enkelband is een bekend hulpmiddel bij toezicht. Er zijn twee soorten: radiofrequentie en GPS-tracking.

Radiofrequentie checkt of iemand op bepaalde momenten thuis is. GPS-tracking houdt alle bewegingen bij en voorkomt dat mensen op verboden plekken komen.

Voordelen van elektronisch toezicht:

  • Geeft structuur aan het dagelijks leven
  • Houdt mensen uit de buurt van criminele contacten
  • Maakt het makkelijker om contact met familie en werk te houden

De enkelband ondersteunt het gewone toezicht. Het vervangt het persoonlijke contact niet.

Elektronisch toezicht komt steeds vaker voor. Het helpt om bijzondere voorwaarden te controleren zonder dat iemand vast hoeft te zitten.

Begeleiding naar opleiding, werk en gedragsverandering

De reclassering combineert controle met begeleiding. Ze helpen mensen bij het zoeken naar werk of opleiding.

Ook ondersteunen ze bij gedragsverandering. Dit is soms makkelijker gezegd dan gedaan.

Begeleidingsdoelen zijn:

  • Bijdragen aan veiligheid van de samenleving
  • Ondersteunen van re-integratie
  • Verminderen van recidive

Reclasseringswerkers verschillen in aanpak. Sommigen focussen meer op controle, anderen werken als hulpverlener.

De beste aanpak zit vaak ergens in het midden. Opleiding en werk spelen een grote rol in de begeleiding.

Werk geeft structuur en inkomen. Dat maakt de kans op nieuwe delicten kleiner.

Als iemand zich niet aan de voorwaarden houdt, kan de reclassering stappen ondernemen. Ze waarschuwen, maken nieuwe afspraken of adviseren de rechter.

In ernstige gevallen volgt alsnog de oorspronkelijke straf.

Doel en maatschappelijke impact van reclassering

De reclassering wil nieuwe misdaden voorkomen door verdachten en daders te begeleiden. Ze schatten risico’s in en werken samen met allerlei instanties. Zo proberen ze het aantal slachtoffers in de samenleving te verminderen.

Recidive en risico-inschatting

Recidive betekent dat iemand opnieuw een misdaad pleegt. Het is eigenlijk het grootste probleem voor reclasseringsorganisaties.

Reclasseringsmedewerkers maken risicoanalyses van verdachten. Ze kijken naar het type misdaad, de persoonlijke situatie en eerdere straffen.

Deze informatie helpt rechters bij het bepalen van straffen.

Belangrijkste risicofactoren:

  • Verslavingsproblemen
  • Geen werk of inkomen
  • Slechte woonplek
  • Psychische problemen
  • Criminele vrienden

De reclassering gebruikt speciale tools om risico’s te meten. Die tools geven een score voor de kans dat iemand opnieuw in de fout gaat.

Door vroeg in te grijpen proberen reclasseringsorganisaties terugval te voorkomen. Dat scheelt de samenleving geld en voorkomt nieuwe slachtoffers.

Samenwerking met andere instanties

Reclasseringsorganisaties werken nooit alleen. Ze maken deel uit van een groot netwerk dat samen criminaliteit bestrijdt.

Belangrijkste partners:

  • Politie en justitie
  • Gemeenten
  • Zorgverleners
  • Werkgevers
  • Woningcorporaties

Samen met gemeenten regelt de reclassering huisvesting en uitkeringen. Zorgverleners pakken verslavingen en psychische problemen aan.

Werkgevers bieden kansen op een baan. Zonder werk, woonplek of zorg is de kans op nieuwe misdaden gewoon veel groter.

De reclassering deelt informatie met partners als dat volgens de wet mag. Zo krijgt iedereen een beter beeld en kunnen ze gerichte hulp bieden.

Effecten op samenleving en verdachten

De reclassering voorkomt jaarlijks duizenden nieuwe misdaden. Dat betekent simpelweg minder slachtoffers en minder schade.

Voor verdachten biedt reclassering een kans op een nieuw leven. Ze krijgen hulp bij werk, huisvesting en het oplossen van hun problemen.

Voordelen voor de samenleving:

  • Minder criminaliteit
  • Lagere kosten voor politie en justitie
  • Minder angst bij burgers
  • Meer veiligheid in buurten

De kosten van reclassering vallen laag uit vergeleken met gevangenisstraf. Een jaar gevangenis kost veel meer dan begeleiding door reclassering.

Niet alle verdachten stoppen met criminaliteit. Maar zonder reclassering zouden er echt veel meer terugvallen in oud gedrag.

Veelgestelde Vragen

De reclassering vervult vier hoofdtaken binnen het Nederlandse strafrecht. Ze werken samen met rechters, gemeenten en andere organisaties om recidive te voorkomen.

Hun werk draait om toezicht en ondersteuning van verdachten en veroordeelden.

Wat zijn de hoofdtaken van de reclassering binnen het strafproces?

De reclassering voert vier hoofdtaken uit binnen het strafproces. Die taken beginnen al bij de aanhouding en lopen door tot de volledige re-integratie.

Advies is de eerste taak. Rechters, officieren van justitie en gevangenisdirecteuren vragen advies over verdachten en daders.

Dit advies helpt bepalen wat nodig is om nieuwe strafbare feiten te voorkomen.

Toezicht is de tweede taak. Reclasseringsmedewerkers controleren of verdachten en veroordeelden zich aan de regels houden.

Dit gebeurt ongeveer 15.000 keer per jaar in Nederland.

Werkstraffen organiseert de reclassering ook. Ze zorgen ervoor dat mensen hun werkstraf daadwerkelijk uitvoeren bij geschikte organisaties.

Gedragstrainingen vormen de vierde taak. De reclassering geeft trainingen aan daders en verdachten om hun gedrag te veranderen.

Op welke manier draagt de reclassering bij aan de veiligheid van de samenleving?

De reclassering werkt direct aan het voorkomen van nieuwe slachtoffers. Ze doen dat door samen te werken met daders om recidive te verminderen.

Voor verschillende groepen ontwikkelt de reclassering aparte aanpakken. Denk aan jongvolwassenen, zedendaders en plegers van huiselijk geweld.

Het toezicht beperkt de vrijheden van verdachten en daders waar nodig. Soms gebeurt dat met elektronisch toezicht, soms op andere manieren.

Gedragstrainingen helpen daders hun criminele gedrag te veranderen. Die trainingen zijn gebaseerd op wat volgens onderzoek werkt tegen nieuwe criminaliteit.

Hoe verloopt de samenwerking tussen de reclassering en de justitiële instanties?

Rechters vragen vaak advies aan de reclassering over strafoplegging. Dat advies helpt bij het kiezen van sancties en voorwaarden.

Officieren van justitie werken samen met de reclassering bij het opstellen van strafvorderingen. Gevangenisdirecteuren vragen ook advies over gedetineerden.

De reclassering rapporteert aan justitiële instanties over het verloop van het toezicht. Als voorwaarden worden geschonden, brengen ze de juiste autoriteiten op de hoogte.

Deze samenwerking ligt vast in de wet. Reclasseren is een officiële taak in Nederland.

Welke ondersteuning biedt de reclassering aan gedetineerden voor een succesvolle re-integratie?

Nazorg is een belangrijk onderdeel van reclasseringswerk. Het begint al tijdens detentie en loopt door na vrijlating.

De reclassering helpt gedetineerden bij het vinden van werk. Een baan vergroot de kans op succesvolle terugkeer in de samenleving.

Huisvesting krijgt ook aandacht. Ze werken samen met woningcorporaties om woonruimte te vinden.

Persoonlijke begeleiding richt zich op onderliggende problemen. Dat kan gaan om verslaving of schulden.

Hoe wordt de effectiviteit van reclasseringsprogramma’s gemeten en beoordeeld?

Reclassering Nederland werkt met wetenschappelijke inzichten. Ongeveer 2.000 medewerkers zijn getraind als experts in crimineel gedrag.

Recidivecijfers vormen de belangrijkste graadmeter voor succes. Die cijfers laten zien hoeveel ex-gedetineerden opnieuw met justitie in aanraking komen.

De reclassering toetst verschillende maatregelen op hun effect. Ze passen hun aanpak aan op basis van die resultaten.

Wetenschappelijk onderzoek ondersteunt de ontwikkeling van nieuwe programma’s. Zo blijven interventies gebaseerd op bewezen methoden.

Wat zijn de uitdagingen waar de reclassering mee te maken heeft in de huidige justitiële praktijk?

De caseload per medewerker is een flinke uitdaging. Met zo’n 15.000 toezichtzaken per jaar begeleidt iedere medewerker een hoop cliënten.

Cliënten hebben vaak te maken met complexe problemen. Denk aan verslaving, psychiatrische klachten en schulden die zich opstapelen.

Het samenwerken met andere organisaties loopt niet altijd soepel. Woningcorporaties, gemeenten en werkgevers hanteren allemaal hun eigen regels.

De reclassering werkt met beperkte middelen en dat voel je. Ze moeten soms kiezen hoe intensief ze iemand kunnen begeleiden.

Maatschappelijke acceptatie van ex-gedetineerden blijft lastig. Zelfs met goede begeleiding blijft re-integratie een taai proces.

Persoon werkt gefrustreerd achter computer.
Privacy, slachtoffer, Strafrecht

Sextortion en online afpersing – wat zegt de wet? Uitleg & Advies

Sextortion komt steeds vaker voor. Mensen worden online afgeperst met intieme beelden. Dit type digitale chantage kan echt iedereen overkomen en de gevolgen zijn vaak behoorlijk heftig voor slachtoffers.

Een jonge volwassene zit bezorgd achter een laptop in een schemerige kamer, met digitale symbolen die online bedreigingen suggereren.

In Nederland is sextortion strafbaar onder verschillende wetsartikelen, zoals afdreiging, afpersing en misbruik van seksueel beeldmateriaal. Er bestaat geen aparte sextortion-wet, maar daders kunnen gewoon worden vervolgd en gestraft. De politie en het Openbaar Ministerie nemen deze zaken serieus en treden ertegen op.

Word je slachtoffer van sextortion? Je kunt juridische stappen zetten en aangifte doen. Het helpt als je weet wat je rechten zijn en hoe je jezelf een beetje kunt beschermen tegen deze nare vorm van online misbruik.

Wat is sextortion en online afpersing?

Sextortion is een mix van seksuele inhoud en afpersing. Slachtoffers krijgen druk met intieme beelden. Deze vorm van seksueel misbruik zet intieme beelden in als wapen.

Betekenis van sextortion

Sextortion komt van de Engelse woorden ‘sex’ en ‘extortion’ (afpersing). Het betekent seksuele afpersing waarbij iemand intieme foto’s of video’s gebruikt om een ander te chanteren.

De afperser dreigt om die beelden te verspreiden naar:

  • Familie en vrienden
  • Collega’s en werkgevers
  • Sociale media contacten
  • Onbekenden online

Meestal wil de dader geld of meer intieme beelden. Soms eisen ze andere dingen of acties van het slachtoffer.

Sextortion is wereldwijd bekend. In Nederland hoor je ook termen als seksuele afpersing of chantage met naaktbeelden.

Online seksueel misbruik en afpersing

Online seksueel misbruik is er in allerlei vormen. Sextortion hoort bij de meest schadelijke types, omdat het afpersing combineert met seksuele uitbuiting.

Daders maken vaak nepaccounts op sociale media. Ze proberen eerst vertrouwen te winnen en vragen daarna om intieme beelden. Zodra ze die in handen hebben, verandert hun toon compleet.

Afpersing betekent dat iemand dreigt om geld of een voordeel te krijgen. Bij sextortion draait de dreiging specifiek om het verspreiden van seksueel materiaal.

Vooral jongeren zijn hier slachtoffer van, maar volwassenen lopen ook risico.

Sexting versus sextortion

Sexting is het vrijwillig sturen van seksueel getinte berichten, foto’s of video’s. Vaak gebeurt dat tussen mensen die elkaar vertrouwen.

Het verschil met sextortion is duidelijk:

Sexting Sextortion
Vrijwillig en wederzijds Afpersing en dwang
Tussen bekenden Vaak door vreemden
Geen bedreiging Dreiging met verspreiding
Legaal tussen volwassenen Altijd illegaal

Soms loopt sexting uit de hand. Na een relatiebreuk kunnen ex-partners beelden misbruiken. Of gehackte accounts brengen intieme foto’s in verkeerde handen.

Seksueel misbruik ontstaat als sexting tegen iemands wil wordt ingezet. De grens tussen sexting en afpersing ligt bij toestemming en dreiging.

Manieren waarop sextortion plaatsvindt

Een bezorgde man zit achter een laptop in een donkere kamer met een smartphone en papieren op tafel, omringd door digitale waarschuwingssymbolen.

Afpersers hebben allerlei trucs om slachtoffers te lokken en onder druk te zetten. Ze gebruiken sociale media slim en stelen intieme beelden om hun dreigementen kracht bij te zetten.

De rol van sociale media en chats

Sociale media zijn het favoriete kanaal voor sextortion. Afpersers maken nepaccounts op Instagram, Facebook of dating apps.

Vaak zetten ze aantrekkelijke foto’s op hun profiel. Ze beginnen een aardig gesprek via chat. In het begin lijkt alles normaal.

Na een paar berichten wordt het gesprek intiemer. De afperser vraagt om seksueel getinte foto’s of video’s. Soms nemen ze het op via webcam zonder dat je het echt doorhebt.

Veelgebruikte platforms:

  • Instagram en Snapchat
  • Dating apps zoals Tinder
  • WhatsApp en Telegram
  • Gaming platforms met chatfuncties

De afperser slaat de intieme beelden op. Zodra ze genoeg materiaal hebben, draait hun houding om.

Gebruik van naaktfoto’s en filmpjes

Naaktfoto’s en filmpjes zijn het belangrijkste dreigingsmiddel. Afpersers bemachtigen deze beelden op verschillende manieren.

Soms sturen slachtoffers zelf naaktbeelden tijdens een chat. Ze denken met een betrouwbaar persoon te praten. Andere keren pikken criminelen beelden uit gehackte accounts of cloud-opslag.

Hoe afpersers aan beelden komen:

  • Vrijwillig gedeeld tijdens gesprekken
  • Gestolen van sociale media accounts
  • Gehackte cloud-accounts (iCloud, Google Drive)
  • Webcam-opnames zonder toestemming

De afperser gebruikt deze beelden als machtsmiddel. Ze dreigen om ze naar familie, vrienden of werkgevers te sturen.

Werkwijze van afpersers

Afpersers volgen een herkenbaar patroon. Ze doen eerst vriendelijk en worden daarna dreigend en agressief.

Eerst bouwen ze vertrouwen op. Ze stellen vragen over je leven, familie, vrienden en werk. Die info gebruiken ze later bij hun dreigementen.

Hebben ze eenmaal naaktbeelden, dan verandert de toon. De afperser eist geld, meer foto’s of andere dingen. Je krijgt nauwelijks tijd om rustig na te denken.

Typische eisen van afpersers:

  • Geld via bankoverschrijving of bitcoin
  • Meer seksueel getinte foto’s of video’s
  • Seksuele handelingen via webcam
  • Persoonlijke ontmoetingen

De afperser zet extra druk door namen van bekenden te noemen. Ze laten screenshots van je sociale media zien om te bewijzen dat ze echt kunnen verspreiden.

Wetgeving en strafbaarheid in Nederland

In Nederland pakt men sextortion aan via bestaande wetten voor afdreiging en afpersing. Sinds 2020 geldt er ook specifieke regelgeving voor misbruik van seksueel beeldmateriaal.

Huidige strafbare feiten en wetsartikelen

Sextortion valt onder verschillende artikelen van het Wetboek van Strafrecht. Artikel 317 Sr gaat over afpersing wanneer iemand geld of andere voordelen eist.

Artikel 318 Sr behandelt afdreiging. Daar draait het om dreigen met verspreiding van beelden, ook als er geen geld wordt geëist.

Het Openbaar Ministerie vervolgt sextortion meestal op basis van afdreiging. Dat biedt genoeg juridische basis om op te treden.

Straffen verschillen per zaak. Afpersing kan tot zes jaar cel opleveren.

Afdreiging wordt bestraft met maximaal twee jaar gevangenisstraf. De rechter kijkt ook naar de impact op het slachtoffer bij het bepalen van de straf.

Wraakporno en misbruik van seksueel beeldmateriaal

Sinds 2020 bestaat artikel 139h Sr. Dat artikel maakt misbruik van seksueel beeldmateriaal apart strafbaar.

Wraakporno valt daar ook onder. Het gaat om het delen van intieme beelden zonder toestemming van de persoon op de beelden.

Deze wet beschermt slachtoffers beter dan de oudere regels over afdreiging. De wet erkent de schade die ontstaat door ongewenste verspreiding van intieme content.

De maximale straf is twee jaar gevangenisstraf of een geldboete. Zelfs als iemand niet dreigt, maar de beelden gewoon deelt, is dat al strafbaar.

Verschil tussen dreiging en daadwerkelijke afpersing

Afdreiging (artikel 318 Sr) gebeurt als iemand dreigt met het verspreiden van beelden. Er hoeft dan nog geen concreet voordeel gevraagd te zijn.

Afpersing (artikel 317 Sr) speelt als daders echt eisen stellen. Denk aan geld, seksuele handelingen, of andere dingen waar ze baat bij hebben.

Het verschil zit ’m vooral in de intentie en of er een duidelijke eis is. Bij afpersing wil de dader iets afdwingen.

De straffen zijn niet gelijk. Afpersing levert meestal een hogere straf op, omdat het voordeel duidelijker en ernstiger is.

Beide vormen komen soms samen voor in sextortion-zaken. Rechters bekijken elk geval apart.

Juridische stappen bij sextortion

Slachtoffers van sextortion hebben verschillende juridische opties om zichzelf te beschermen en daders aan te pakken. Snel handelen is echt belangrijk, want bewijs kan snel verdwijnen.

Aangifte doen bij de politie

Je kunt aangifte doen bij elke politiepost in Nederland. De politie neemt sextortion serieus en behandelt het als seksueel misbruik.

Vertel bij de aangifte alles wat je weet. Noem namen, telefoonnummers, social media accounts en deel gesprekken met de politie.

Belangrijke info voor aangifte:

  • Screenshots van gesprekken
  • Profielnamen en contactgegevens van de dader
  • Tijdstippen van de gebeurtenissen
  • Eventuele betaalverzoeken

De politie start dan een onderzoek naar afpersing. Ze nemen soms contact op met social media platforms om meer gegevens over de dader te krijgen.

Na de aangifte krijg je een zaaknummer. Dat heb je nodig om de zaak te volgen en bij vragen aan de politie.

Het verzamelen van bewijsmateriaal

Bewijs is onmisbaar als je wilt dat de dader wordt vervolgd. Verzamel bewijs zo snel mogelijk en bewaar het goed.

Maak screenshots van:

  • Chatgesprekken
  • Dreigingen
  • Betaalverzoeken
  • Profielen van de dader

Wis niets. Laat alles staan tot de politie het heeft gezien.

Heb je betaald? Bewaar dan bankafschriften. Ook e-mails en andere berichten kunnen als bewijs werken.

Platforms zoals helpwanted.nl geven tips over veilig digitaal bewijs verzamelen. Ze kunnen je helpen met het maken van goede screenshots.

Rol van gespecialiseerde advocaten

Een advocaat die veel weet van zedendelicten kan je begeleiden tijdens het juridische proces. Zulke advocaten kennen de regels en weten hoe sextortion-zaken lopen.

De advocaat staat je bij tijdens politieverhoren. Hij zorgt ervoor dat je rechten niet worden vergeten.

Voordelen van een gespecialiseerde advocaat:

  • Kennis van zedenwetgeving
  • Ervaring met digitaal bewijs
  • Hulp bij schadevergoeding
  • Begeleiding tijdens rechtszaak

Veel advocaten bieden een gratis eerste gesprek aan. Je kunt dan je vragen stellen en kijken wat je opties zijn.

De advocaat kan je helpen bij het claimen van schadevergoeding. Denk aan geld voor schade of kosten voor hulp.

Hoe kun je jezelf beschermen tegen sextortion?

Wil je jezelf beschermen tegen sextortion? Wees dan voorzichtig met het delen van intieme beelden en let op verdachte online contacten. Goede online gewoontes en waarschuwingssignalen herkennen helpt om risico’s flink te verkleinen.

Voorkomen van risico’s bij sexting

Het delen van naaktfoto’s of intieme beelden is nooit zonder risico. Denk goed na voor je zulke content verstuurt.

Belangrijkste voorzorgsmaatregelen:

  • Nooit intieme beelden delen met onbekenden
  • Geen naaktfoto’s sturen via onveilige apps
  • Vermijd sexting met mensen die je alleen online kent
  • Wees extra alert op datingapps en sociale media

Criminelen gebruiken vaak nep-identiteiten om vertrouwen te winnen. Ze doen zich bijvoorbeeld voor als leeftijdsgenoten of aantrekkelijke mensen.

Ook bij bekenden blijft er risico. Relaties kunnen stuklopen en beelden kunnen alsnog verspreid raken.

Veilig online gedrag en privacy

Sterke privacy-instellingen op sociale media bieden bescherming tegen sextortion. Zorg dat je accounts goed beveiligd zijn.

Essentiële privacy-maatregelen:

  • Profiel op privé zetten
  • Alleen bekenden toevoegen als vrienden
  • Persoonlijke info beperkt delen
  • Sterke wachtwoorden gebruiken
  • Twee-factor-authenticatie aanzetten

Dek je webcam af als je hem niet gebruikt. Veel laptops hebben ingebouwde camera’s die gehackt kunnen worden.

Klik nooit zomaar op verdachte links in berichten. Criminelen gebruiken die om toegang te krijgen tot je apparaten.

Herkennen van verdachte situaties

Sextortion begint vaak met een vriendelijk gesprek dat langzaam intiemer wordt. Herken je deze patronen? Dan is het tijd om extra op te letten.

Waarschuwingssignalen:

  • Snel aandringen op intieme gesprekken
  • Vragen naar persoonlijke informatie
  • Aandringen op videobellen met camera aan
  • Direct complimenten geven over uiterlijk
  • Dreigen als je niet meewerkt

Criminelen zetten vaak druk op de tijd. Ze zeggen bijvoorbeeld dat ze beelden meteen delen als je niet betaalt.

Echte vrienden of partners gaan nooit dreigen met het verspreiden van intieme beelden. Dat is altijd een teken van misbruik.

Twijfel je aan iemands intenties? Breek het contact af en blokkeer die persoon. Dat voorkomt een hoop ellende.

Wat te doen als je slachtoffer bent?

Ben je slachtoffer van sextortion? Probeer dan rustig te blijven en de juiste stappen te nemen. Verzamel bewijs, zoek steun bij mensen die je vertrouwt en overweeg aangifte te doen.

Directe acties bij afpersing

Ga nooit in op de eisen van de afperser. Het lijkt misschien de snelste uitweg, maar meestal wordt het er alleen maar erger van. Betaal je eenmaal, dan vragen ze vaak gewoon om meer.

Verbreek direct elk contact met de afperser. Dat betekent:

  • De afperser blokkeren op alle platforms
  • Niet meer reageren op berichten
  • Geen nieuwe contactpogingen toelaten

Bewijs verzamelen is cruciaal voor een mogelijke rechtszaak. Maak screenshots van:

  • Alle chatberichten met de afperser
  • Beelden die gebruikt worden voor afpersing
  • Contactgegevens van de afperser
  • Bankgegevens als er om geld gevraagd wordt

Zijn beelden al online gezet? Je kunt ze vaak laten verwijderen. De meeste social media platforms hebben regels tegen wraakporno. Je kunt ook een stopbrief sturen als je denkt dat beelden nog verspreid gaan worden.

Psychologische gevolgen en ondersteuning

Sextortion kan heftige psychische gevolgen hebben. Veel slachtoffers voelen zich beschaamd, angstig of schuldig. Dat is normaal, maar het kan je flink dwarszitten.

Praat erover met iemand die je vertrouwt. Dat kan familie zijn, vrienden, een mentor, een hulpverlener of zelfs een anonieme hulplijn.

Zelfzorg is belangrijk in deze periode. Probeer je dagelijkse ritme vast te houden, doe dingen waar je energie van krijgt en stop emoties niet weg. Zoek afleiding, maar loop niet weg voor je problemen.

Houden de klachten langer dan zes weken aan? Neem dan contact op met je huisarts. Bij ernstige stress of depressieve gevoelens is professionele hulp echt nodig.

Hulporganisaties en meldpunten

Slachtofferhulp Nederland helpt gratis slachtoffers van sextortion. Ze bieden praktische hulp en emotionele steun.

Je kunt bellen, chatten of mailen, ook anoniem.

Helpwanted.nl is een belangrijk meldpunt voor online seksueel misbruik.

  • Ze helpen bij het verzamelen van bewijs
  • Ze kunnen beelden offline halen
  • Ze helpen accounts blokkeren
  • Ze geven juridisch advies

Wil je aangifte doen bij de politie? Bel dan 0900-8844.

Vraag naar de zedenpolitie als je belt. Afpersing is strafbaar, dus de politie kan meteen een onderzoek starten.

Andere belangrijke contacten:

  • Korrelatie: hulp bij online criminaliteit
  • EOKM: meldpunt kindermisbruik
  • Safer Internet Centrum: speciaal voor jongeren tot 25 jaar

Veelgestelde Vragen

De Nederlandse wet biedt bescherming tegen sextortion en online afpersing. Slachtoffers hebben rechten en er staan duidelijke stappen voor aangifte.

Wat zijn de juridische gevolgen van sextortion?

Sextortion valt onder strafbare feiten in Nederland.

De dader kan vervolgd worden voor afdreiging volgens artikel 318 van het Wetboek van Strafrecht.

Bij afdreiging kun je maximaal vier jaar gevangenisstraf krijgen of een flinke boete. Gebruikt iemand geweld of dreigt daarmee, dan geldt afpersing volgens artikel 317.

Sinds 1 januari 2020 bestaat er een aparte wet tegen misbruik van seksueel beeldmateriaal. Dat staat in artikel 139h van het Wetboek van Strafrecht.

Het Openbaar Ministerie heeft richtlijnen voor straffen bij misbruik van seksueel beeldmateriaal. De rechter kan gevangenisstraffen of forse taakstraffen opleggen, afhankelijk van de zaak.

Hoe kan ik aangifte doen van online afpersing?

Je kunt aangifte doen van sextortion bij de politie. Ga niet in op dreigementen van de dader.

Bewaar al het bewijsmateriaal voordat je aangifte doet. Denk aan screenshots van berichten en bedreigingen.

De politie neemt online afpersing serieus. Er zijn speciale cybercrime-teams die kunnen helpen bij het onderzoek.

Op welke manier beschermt de Nederlandse wet mij tegen chantage op internet?

De Nederlandse wet beschermt tegen online chantage. Zowel afdreiging als afpersing zijn strafbaar volgens het Wetboek van Strafrecht.

Artikel 139h beschermt tegen misbruik van seksueel beeldmateriaal. Je mag geen seksuele beelden stiekem maken of verspreiden.

Het is ook verboden om beelden te verspreiden als je weet dat het iemand kan schaden. Dit staat bekend als het verbod op wraakporno.

Welke bewijsstukken zijn nodig om een zaak van sextortion te onderbouwen?

Screenshots van alle berichten en bedreigingen zijn belangrijk bewijs. Bewaar ze voordat je naar de politie gaat.

Leg chatgesprekken vast van bijvoorbeeld Instagram, Snapchat of datingapps. Ook e-mails en andere digitale communicatie zijn relevant.

Gegevens van de dader, zoals gebruikersnamen, profielen en contactinfo, helpen het onderzoek. Bankgegevens zijn ook handig als er om geld is gevraagd.

Wat zijn mijn rechten als slachtoffer van online afpersing?

Je hebt het recht om aangifte te doen bij de politie. Je mag een advocaat inschakelen tijdens het proces.

Je privacy wordt beschermd tijdens het onderzoek. De politie behandelt sextortion-zaken discreet.

Je kunt schadevergoeding eisen van de dader, via het strafproces of civiel recht.

Hoe kan ik mijzelf beschermen tegen toekomstige dreigingen van sextortion?

Wees echt voorzichtig met het delen van pikante foto’s of video’s online. Criminele bendes doen zich soms voor als leeftijdsgenoten, en dat zie je vaak pas te laat.

Stel je privacy-instellingen op social media zo streng mogelijk in. Laat alleen mensen toe die je echt kent als contact.

Krijg je een verdacht verzoek om foto’s? Breek dan meteen het contact af. Je kunt je webcam afplakken als je ‘m toch niet gebruikt—het voelt soms overdreven, maar het kan ellende schelen.

Vrouw in een kantoor met hamer.
Procesrecht, slachtoffer, Strafrecht

Sepot: Betekenis, procedure en gevolgen

Word je verdacht van een strafbaar feit? Dat betekent niet direct dat je voor de rechter hoeft te verschijnen.

Een sepot is de beslissing van de officier van justitie om een verdachte niet te vervolgen, waardoor deze persoon niet voor de rechter hoeft te verschijnen. Zo’n beslissing kan allerlei redenen hebben en raakt iedereen die bij de zaak betrokken is.

De officier van justitie staat centraal in het Nederlandse strafrecht. Hij bepaalt welke zaken doorgaan en welke niet.

Hij beoordeelt elke zaak op basis van bewijs en het algemeen belang. Het seponeringsproces kent verschillende soorten beslissingen en een systeem van codes voor de administratie.

Voor verdachten, slachtoffers en hun familie is het wel zo fijn om te snappen wat een sepotbeslissing inhoudt. Het proces heeft directe gevolgen voor alle partijen en wordt vastgelegd in officiële documenten met specifieke codes.

Wat is een sepot?

Een officier van justitie zit aan een bureau in een kantoor en bekijkt documenten, met boeken en een weegschaal op de achtergrond.

Een sepot is simpelweg de beslissing van de officier van justitie om een strafzaak niet verder te vervolgen. De verdachte hoeft dan niet voor de rechter te komen.

Volgens artikel 167 van het Wetboek van Strafvordering kan de officier deze keuze maken. Het sepot heet ook wel een kennisgeving van niet verdere vervolging.

Waarom wordt een zaak geseponeerd? Een paar veelvoorkomende redenen:

  • Onvoldoende bewijs tegen de verdachte
  • Het strafbare feit is te gering om te vervolgen
  • De verdachte heeft de schade betaald aan het slachtoffer
  • Vervolging is niet in het algemeen belang

Een sepot kan op elk moment komen. Soms beslist de officier van justitie al voor het onderzoek, soms pas daarna.

Er zijn ook politiesepots. In dat geval laat de politie je gewoon gaan, zonder boete of verdere stappen.

Krijg je een sepot, dan ben je geen verdachte meer in de strafzaak. Je hoeft dus niet naar de rechtbank.

De reden voor het sepot blijft wel bewaard in het justitiële documentatieregister. Dat heet ook wel het strafblad.

De rol van de officier van justitie

Een officier van justitie die in een rechtszaal aan een bureau zit en juridische documenten bekijkt.

De officier van justitie heeft veel macht bij het seponeren van strafzaken. Hij beslist volgens vaste criteria of een zaak doorgaat of niet.

Bevoegdheden rondom seponeren

Op basis van artikel 167 van het Wetboek van Strafvordering mag de officier besluiten een strafbaar feit niet te vervolgen. Dat is seponeren in de praktijk.

Hij heeft die bevoegdheid om het algemeen belang te beschermen. De keuze ligt volledig bij hem.

Belangrijke bevoegdheden:

  • Zaken seponeren zonder toestemming van de rechter
  • Zelf afwegen of vervolging zinvol is
  • Prioriteiten stellen binnen het strafrecht

De officier werkt met officiële sepotgronden en sepotcodes. Die vind je in de Aanwijzing gebruik sepotgronden uit 2020.

Beslissingscriteria

De officier van justitie gebruikt verschillende criteria bij seponeren. Te weinig bewijs komt heel vaak voor.

Ook de ernst van het strafbare feit telt mee. Kleine overtredingen verdwijnen sneller dan zware misdrijven.

Belangrijke criteria:

  • Hoeveelheid en kwaliteit van het bewijs
  • Ernst en impact van het feit
  • Schikking tussen verdachte en slachtoffer
  • Capaciteit van het rechtssysteem

Als de verdachte de schade al heeft vergoed, kan dat tot seponering leiden. De officier kijkt ook naar de maatschappelijke gevolgen van vervolging.

Het algemeen belang staat altijd voorop. De officier weegt alles zorgvuldig af—of nou ja, dat is het idee.

Redenen voor seponeren

De officier van justitie kan om verschillende redenen een strafzaak seponeren. Meestal gaat het om onvoldoende bewijs, het opportuniteitsbeginsel of technische gronden.

Onvoldoende bewijs

Laten we eerlijk zijn: gebrek aan bewijs is de nummer één reden voor seponeren. De officier moet kunnen aantonen dat de verdachte schuldig is aan het strafbare feit.

Is het bewijs te zwak? Dan kan de officier niet verder gaan. Dat gebeurt als getuigen elkaar tegenspreken of als fysiek bewijs ontbreekt.

De officier kijkt of er een redelijke kans op veroordeling is. Zonder die kans stopt de zaak.

Nieuwe informatie kan het bewijs onderuithalen. In zo’n geval besluit de officier alsnog te seponeren.

Opportuniteitsbeginsel

Het opportuniteitsbeginsel geeft de officier ruimte om niet te vervolgen, zelfs met voldoende bewijs. Zo’n beslissing heet een beleidssepot.

Mogelijke redenen voor een beleidssepot:

  • Het strafbare feit is te gering
  • De verdachte heeft de schade vergoed
  • Vervolging is niet in het algemeen belang
  • De verdachte is al flink getroffen door het incident

De officier kijkt naar allerlei factoren. Hij weegt de ernst van het feit en de persoonlijke situatie van de verdachte mee.

Technische redenen

Een technisch sepot ontstaat als vervolging juridisch niet mogelijk is. Of iemand schuldig is, doet er dan niet toe.

Voorbeelden van technische sepotgronden:

  • De verdachte is ten onrechte als verdachte aangemerkt
  • Het feit is niet strafbaar volgens de wet
  • De verdachte is overleden
  • Verjaring is ingetreden

Krijg je een technisch sepot met code 01, dan was je onterecht verdachte. Je kunt dan een klacht indienen bij de hoofdofficier over het gebruik van deze code.

Verschillende soorten sepot

De officier van justitie kan een zaak seponeren met of zonder voorwaarden. Bij een onvoorwaardelijk sepot sluit hij de zaak definitief, zonder eisen aan de verdachte.

Onvoorwaardelijk sepot

Een onvoorwaardelijk sepot betekent dat de zaak echt klaar is. Je hoeft dan aan geen enkele voorwaarde te voldoen.

Dit type sepot zie je vaak bij technische sepots. Het Openbaar Ministerie heeft dan gewoon te weinig bewijs om te vervolgen.

Ook bij beleidssepots komt een onvoorwaardelijk sepot voor. Bijvoorbeeld als het strafbare feit te klein is, of als vervolging niet in het algemeen belang is.

Gevolgen van een onvoorwaardelijk sepot:

  • De zaak is definitief gesloten
  • Je hoeft niet naar de rechter
  • Geen verdere verplichtingen
  • Het sepot blijft wel geregistreerd in het systeem

Voorwaardelijk sepot

Bij een voorwaardelijk sepot stelt de officier van justitie eisen aan de verdachte.

De zaak wordt alleen geseponeerd als de verdachte zich aan die voorwaarden houdt.

Vaak moet de verdachte schadevergoeding aan het slachtoffer betalen.

Soms moet hij een cursus volgen of therapie ondergaan.

De verdachte krijgt een bepaalde tijd, meestal een paar maanden, om aan de voorwaarden te voldoen.

Als hij zich er niet aan houdt, kan de officier alsnog de vervolging starten.

Mogelijke voorwaarden:

  • Betaling van schadevergoeding
  • Het volgen van een cursus
  • Therapie of behandeling ondergaan
  • Taakstraf uitvoeren

Gevolgen van een sepotbeslissing

Een sepotbeslissing heeft flinke gevolgen voor de verdachte, ook als de zaak niet naar de rechter gaat.

De beslissing wordt geregistreerd en kan later invloed hebben.

Juridische gevolgen voor de verdachte

Na een sepot hoeft de verdachte niet meer voor de rechter te verschijnen.

De strafzaak stopt dan.

De verdachte geldt niet meer als verdachte en er komt geen verdere vervolging voor dat feit.

Bij een voorwaardelijk sepot gelden andere regels.

Dan moet de verdachte zich aan voorwaarden houden binnen een proeftijd.

Mogelijke voorwaarden zijn:

  • Geen nieuwe strafbare feiten plegen
  • Schadevergoeding betalen
  • Meewerken aan behandeling
  • Contact opnemen met slachtoffer

Als de verdachte zich niet aan de afspraken houdt, kan de officier van justitie alsnog vervolgen.

Invloed op strafblad

Een sepotbeslissing komt wel op het strafblad te staan.

De sepotgrond wordt doorgegeven aan de justitiële documentatiedienst.

Op het uittreksel staat de sepotcode.

Dit kan nadelig zijn bij sollicitaties of vergunningaanvragen.

Uitzondering: Bij een sepot “ten onrechte als verdachte aangemerkt” verdwijnt het feit uit het register.

Werkgevers of instanties kunnen soms bij een Verklaring Omtrent het Gedrag (VOG) de sepotbeslissing zien.

Dat hangt af van de functie of vergunning.

Mogelijkheid tot schadevergoeding

Bij een technisch sepot kan de gewezen verdachte schadevergoeding eisen voor onterechte vervolging.

Schadevergoeding is mogelijk voor:

  • Tijd in voorlopige hechtenis
  • Gemaakte kosten voor rechtsbijstand
  • Andere directe schade

Bij een beleidssepot is schadevergoeding niet vanzelfsprekend.

Daarvoor moet je eerst vragen om wijziging van de sepotgrond.

Als de officier weigert, kan de rechter alsnog schadevergoeding toekennen als de zaak waarschijnlijk niet tot veroordeling had geleid.

Sepotcodes en administratieve afhandeling

De officier van justitie gebruikt cijfercodes om sepotgronden te registreren in het strafdossier.

Deze codes zorgen voor een vaste manier van vastleggen in politie- en justitiesystemen.

Toepassing van sepotcodes

De officier registreert elke sepotgrond met een specifieke cijfercode.

Die codes staan in de bijlage van de aanwijzing sepot.

Technische sepots krijgen andere codes dan beleidssepots.

De belangrijkste sepotgrond wordt als eerste genoteerd.

Meerdere sepotgronden kunnen tegelijk worden gebruikt, zolang ze naast elkaar kunnen bestaan.

Sepotcode 01, “ten onrechte als verdachte aangemerkt,” combineert men nooit met andere codes.

Die code gebruikt de officier alleen als het onderzoek de onschuld van iemand aantoont.

Bij voorwaardelijk seponeren gebruikt de officier code 70.

Dat gebeurt meestal bij jeugdzaken waar excuses of schadevergoeding voldoende zijn.

Registratie in politie- en justitiesystemen

Alle sepotgronden gaan naar de justitiële documentatiedienst.

De codes verschijnen in het Justitieel Documentatie Register.

Bij sepotcode 01 en code 09 (rechtmatig geweld door ambtenaar) verwijdert men de feiten volledig uit het register.

Die registratie blijft dan niet bewaard.

De verdachte en belanghebbenden krijgen een brief met de sepotgronden en uitleg.

In die brief staat ook dat het sepot alleen kan worden herzien bij nieuwe feiten of op bevel van het gerechtshof.

Gewezen verdachten kunnen een klacht indienen bij de hoofdofficier als ze het niet eens zijn met de sepotcode.

Hebben ze daarna nog steeds klachten, dan kunnen ze naar de Nationale ombudsman.

Veelgestelde vragen

Wat is het verschil tussen een sepot en een veroordeling?

Bij een sepot besluit de officier van justitie om niet te vervolgen.

De verdachte hoeft dan niet naar de rechter en krijgt geen straf.

Een veroordeling volgt na een rechtszaak waarbij de rechter de verdachte schuldig verklaart.

De rechter legt dan een straf op, bijvoorbeeld een boete of gevangenisstraf.

Onder welke omstandigheden kan een officier van justitie besluiten tot een sepot?

Er zijn technische redenen voor een sepot. Denk aan onvoldoende bewijs of het vervallen van strafvervolging, maar soms is de verdachte gewoon niet de juiste persoon.

Daarnaast spelen beleidsredenen een rol, zoals het geringe belang bij vervolging. Of het feit is zo klein dat het eigenlijk niet de moeite waard is.

Soms kijkt de officier naar hoe lang geleden de zaak speelde en besluit dan: laat maar zitten.

Bij een voorwaardelijk sepot mag de verdachte tijdens een proeftijd geen nieuwe strafbare feiten plegen. Gaat het toch mis, dan kan de officier alsnog vervolgen.

Privacy Settings
We use cookies to enhance your experience while using our website. If you are using our Services via a browser you can restrict, block or remove cookies through your web browser settings. We also use content and scripts from third parties that may use tracking technologies. You can selectively provide your consent below to allow such third party embeds. For complete information about the cookies we use, data we collect and how we process them, please check our Privacy Policy
Youtube
Consent to display content from - Youtube
Vimeo
Consent to display content from - Vimeo
Google Maps
Consent to display content from - Google
Spotify
Consent to display content from - Spotify
Sound Cloud
Consent to display content from - Sound

facebook lawandmore.nl   instagram lawandmore.nl   linkedin lawandmore.nl   twitter lawandmore.nl