Category
Ongewenst en grensoverschrijdend gedrag zijn actuele onderwerpen waaraan in steeds meer sectoren aandacht wordt besteed. De gevolgen van ongewenst en grensoverschrijdend gedrag zijn ernstig, met name nu deze gedragingen vaak plaatsvinden in vertrouwde omgevingen, zoals scholen en werkplekken. In deze blog vertellen wij u meer over ongewenst en grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer.
Alvorens nader in te gaan op de juridische mogelijkheden wanneer u te maken krijgt met ongewenst of grensoverschrijdend gedrag, is het belangrijk om de begrippen te definiëren. Het is immers zo dat men, in dagelijks taalgebruik, de termen door elkaar gebruikt terwijl er een verschil is tussen deze gedragingen.
Ongewenst gedrag kan omschreven worden als het gedrag dat een persoon als hinderlijk of als storend kwalificeert. Het gedrag van een persoon vindt u in deze situatie niet gewenst of niet prettig, maar uw persoonlijke grenzen worden niet noodzakelijkerwijs overschreden. Ook worden uw grenzen volgens sociale of wettelijke normen niet overschreden door dit gedrag. Voorbeelden van ongewenst gedrag zijn pesterijen, beledigende opmerkingen of ongepaste opmerkingen (ofwel ‘grapjes’).
Wat vervolgens onder grensoverschrijdend gedrag wordt verstaan is doorgaans minder gemakkelijk te definiëren. Immers, wat als grensoverschrijdend wordt ervaren, kan per persoon verschillen nu hierbij de persoonlijke grenzen worden overschreden. Ook zou ongewenst gedrag over kunnen gaan in grensoverschrijdend gedrag.
Een passende definitie van grensoverschrijdend gedrag luidt daarom als iedere vorm van handelen of uitingen die de persoonlijke grenzen of rechten van een persoon overschrijden. Het gedrag kan fysiek zijn, maar ook verbaal. Bovendien zijn verschillende variaties denkbaar zoals (seksuele) intimidatie, buitensporige werkdruk (psychosociale arbeidsbelasting), discriminatie, ongewenste aanrakingen, verbaal en fysiek geweld of machtsmisbruik.
Grensoverschrijdend gedrag kan in bepaalde omstandigheden overgaan in strafbaar gedrag. Wanneer dat is, is afhankelijk van allerlei omstandigheden waaronder de ernst van de gedraging en de vraag of de gedraging in strijd is met de wet. Een voorbeeld van strafbaar grensoverschrijdend gedrag is seksuele intimidatie. Ons advocatenkantoor kan u ondersteunen bij het herkennen van grensoverschrijdend gedrag dat de grens van het strafbare heeft bereikt. Wij staan klaar om u te adviseren over de stappen die u kunt ondernemen, zoals het doen van aangifte of het starten van een procedure.
Ongewenste of grensoverschrijdende gedragingen doen zich helaas ook op de werkvloer voor. U ziet dit gedrag vaak terug in hiërarchische verhoudingen, bijvoorbeeld tussen de werknemer en zijn of haar leidinggevende. Voor slachtoffers van ongewenst en grensoverschrijdend gedrag zijn de gevolgen vaak aanzienlijk en langdurig. Slachtoffers krijgen vaak te maken met stress en een gevoel van angst. Op de werkvloer ziet men dat de prestaties hierdoor kunnen verminderen en dat ziekteverzuim zich voordoet. Deze gevolgen aarden zich in het problematische karakter wat gelegen is in het aantasten en ondermijnen van iemands fysieke of emotionele veiligheid.
Een veilige en gezonde werksfeer is daarom van groot belang. Er dient niet alleen adequaat gereageerd te worden op ongewenst of grensoverschrijdend gedrag, maar vooral dienen preventieve maatregelen getroffen te worden om dergelijk gedrag te voorkomen. De werkgever is op grond van de Arbowetgeving verplicht om hiervoor te zorgen.
Daartoe zal de werkgever een beleid moeten voeren dat is gericht op het creëren en behouden van een veilige en gezonde werkomgeving, omdat anders de kans op ongewenst of grensoverschrijdend gedrag toeneemt of verergert. Het in een bedrijf geldende beleid ten aanzien van deze onderwerpen is vaak terug te vinden in de personeelsgids.
Indien u als werknemer te maken krijgt met ongewenst of grensoverschrijdend gedrag is het belangrijk dat u aan de bel trekt. Stel in dat geval eerst voor uzelf vast of het gedrag voor u onacceptabel is en of het gedrag uw grenzen heeft overschreden. Is dat het geval, probeer dan bewijs te verzamelen van dit gedrag. Het is vervolgens raadzaam om contact op te nemen met een vertrouwenspersoon of bedrijfsarts op het werk.
Bovendien staan de advocaten van Law & More in deze situatie voor u klaar met juridische ondersteuning. Aangezien wij ons ervan bewust zijn dat dergelijke situaties complex en gevoelig kunnen zijn, bieden wij niet alleen deskundige ondersteuning, maar zorgen wij er ook voor dat uw zaak met de nodige aandacht wordt behandeld. Afhankelijk van uw persoonlijke situatie beoordelen wij welke stappen het meest geschikt zijn.
Zo kunnen onze advocaten een formele brief sturen aan uw werkgever waarin het ongewenste of grensoverschrijdende gedrag wordt besproken. Ook kunnen wij met uw werkgever in gesprek treden om een passende oplossing te vinden. Daarnaast kan in bepaalde situaties de mogelijkheid bestaan om uw werkgever juridisch aansprakelijk te stellen wegens schending van zijn zorgplicht als werkgever.
Zoals in deze blog al is besproken, dient de werkgever te zorgen voor een veilige en gezonde werkomgeving. Indien een werknemer vervolgens in aanraking komt met ongewenst of grensoverschrijdend gedrag, dan heeft de werkgever wellicht niet voldoende zorg gedragen om een veilige en gezonde werkomgeving voor zijn werknemers te creëren.
De zorgplicht kan bijvoorbeeld geschonden zijn indien de werkgever onvoldoende maatregelen heeft genomen om het ongewenste of grensoverschrijdende gedrag te voorkomen, of wanneer de werkgever de klachten hierover niet serieus neemt. Deze omstandigheden kunnen onder omstandigheden leiden tot een schending van de zorgplicht van de werkgever waarvoor de werkgever aansprakelijk kan worden gehouden. Alvorens echter een stappen te ondernemen of een juridische procedure te starten, is het van belang om uw rechtspositie te beoordelen en te evalueren welke stappen in uw situatie passend zijn.
Ook als werkgever kunt u in aanmerking komen met ongewenst of grensoverschrijdend gedrag. Niet alleen omdat u een beleid moet voeren dat gericht is op een veilige en gezonde werkomgeving, maar ook omdat u een melding kan ontvangen dat uw werknemer in een situatie terecht is gekomen waarin sprake was van ongewenst of grensoverschrijdend gedrag.
Zoals in deze blog al aan de orde is gekomen, dient een werkgever een zorgvuldig beleid te voeren ten aanzien van een veilige en gezonde werkomgeving. Zo moet bijvoorbeeld uit het beleid blijken welke maatregelen de werkgever neemt ter voorkoming van ongewenste of grensoverschrijdende gedragingen, maar ook welke procedure wordt doorlopen in het geval een melding van dergelijk gedrag wordt gedaan. Eveneens kan het beleid van de werkgever omvatten dat (periodieke) voorlichtingen en instructies worden gegeven aan de werknemers over ongewenst of grensoverschrijdend gedrag.
In het geval dat de werkgever dan toch een melding van ongewenst of grensoverschrijdend gedrag ontvangt, is het cruciaal om een consequente en coherente aanpak te hanteren welke overeenkomt met het door de werkgever gevoerde beleid ten aanzien van een veilige en gezonde werkomgeving. Bij een melding zal de werkgever deze moeten onderzoeken en beoordelen alvorens over te gaan tot het innemen van een standpunt.
Het onderzoek naar de melding vergt dat de werkgever neutraal en objectief blijft. Ook zal de werkgever de belangen van alle betrokken partijen bij zijn onderzoek moeten betrekken en ervoor moeten zorgen dat procedurele stappen, zoals het toepassen van het beginsel van hoor en wederhoor, worden nageleefd. Alle betrokken partijen moeten immers de mogelijkheid krijgen om hun kant van het verhaal te doen.
Dit bevordert ook een onpartijdige, onafhankelijke en transparante aanpak van een melding. Naar aanleiding van het onderzoek kan de werkgever vervolgens een weloverwogen beslissing nemen op de melding. Deze beslissing moet deugdelijk gemotiveerd zijn en indien nodig voorzien van een passende maatregel.
Daarnaast moet de werkgever rekening houden met de mogelijkheid dat de situatie uitmondt in een juridische procedure. Dat kan bijvoorbeeld het geval zijn wanneer de werknemer van mening is dat de werkgever de melding niet serieus heeft genomen waardoor de werkgever zijn zorgplicht heeft geschonden. Nogmaals is het daarom van essentieel belang dat de werkgever een melding van ongewenst of grensoverschrijdend gedrag serieus neemt en deze zorgvuldig behandelt.
Bij een melding van ongewenst of grensoverschrijdend gedrag komt er dus veel op de werkgever af. Wanneer u als werkgever te maken krijgt met de gevolgen van ongewenst of grensoverschrijdend gedrag kan Law & More u begeleiden en adviseren over de te nemen stappen. Onze advocaten kunnen ervoor zorgen dat uw besluit zowel juridisch deugdelijk is als effectief bijdraagt aan een veilige werkomgeving.
Ongewenst en grensoverschrijdend gedrag op de werkvloer is een ernstige, maar helaas veelvoorkomende aangelegenheid. Ons advocatenkantoor biedt ondersteuning op diverse vlakken, zowel aan de werknemer als de werkgever. Op basis van uw persoonlijke situatie adviseren onze advocaten u over de meest geschikte aanpak.
In 2023 werden 225.000 Nederlanders van 15 jaar of ouder slachtoffer van stalking. Dit betrof 137.000 vrouwen en 90.000 mannen. Vaak kent het slachtoffer de stalker, bijvoorbeeld een ex-partner, kennis, familielid, collega of vriend. Bij Law & More begrijpen we hoe belangrijk het is om snel en effectief in te grijpen, of u nu slachtoffer bent of wordt beschuldigd van stalking. In deze blog bespreken we wat stalking precies inhoudt, welke juridische stappen mogelijk zijn en hoe wij u kunnen ondersteunen.
Stalking is het herhaaldelijk lastigvallen van iemand op een manier die angst of onrust veroorzaakt. Waar stalking vroeger vaak fysiek plaatsvond, zoals het opwachten op straat, zien we tegenwoordig een toename van online stalking. Dit kan bestaan uit dreigende berichten, herhaaldelijke telefoontjes, pogingen om social media-accounts te hacken of het verspreiden van leugens over het slachtoffer en diens familie. Het is belangrijk om dit gedrag serieus te nemen en actie te ondernemen. Wacht niet te lang om juridische stappen te zetten – hoe eerder u ingrijpt, hoe sneller wij u kunnen helpen.
Stalking kan verschillende vormen aannemen. Hier zijn de meest voorkomende gedragingen:
Hoe meer vragen met “ja” beantwoord worden, hoe groter de kans dat er sprake is van stalking:
Voor slachtoffers kan stalking leiden tot aanzienlijke emotionele en psychische stress. Bij Law & More begrijpen we dat uw veiligheid en rust prioriteit hebben. Veelvoorkomende gevolgen zijn:
Ons advocatenkantoor biedt uitgebreide ondersteuning aan slachtoffers van stalking. Wij helpen u met:
Onze advocaten begeleiden u bij elke stap, van het verzamelen van bewijs tot de verdediging van uw zaak in de rechtszaal.
Als u wordt beschuldigd van stalking, kan dit ingrijpende juridische en persoonlijke gevolgen hebben. Het proces verloopt meestal als volgt:
Een belangrijke factor bij stalking is dat er meer nodig is dan alleen een aangifte om te worden vervolgd. Er moet dus meer bewijs zijn. Het Openbaar Ministerie moet aantonen dat de verdachte stelselmatig inbreuk heeft gemaakt op de persoonlijke levenssfeer van het slachtoffer met de bedoeling om deze te dwingen iets te doen, na te laten, te verdragen of angst aan te jagen.
Als u wordt beschuldigd van stalking, is het van cruciaal belang om juridische bijstand te zoeken. Ons advocatenkantoor begrijpt dat iedere zaak uniek is en biedt een sterke, deskundige verdediging. Wij zorgen ervoor dat uw rechten worden beschermd en dat u een eerlijk proces krijgt.
Stalking, wordt in juridische termen belaging genoemd. Volgens artikel 285b Wetboek van Strafrecht is stalking in het kort “het stelselmatig en opzettelijk inbreuk maken op de privacy van een ander”, waardoor die persoon zich hierdoor gehinderd of onveilig voelt.
Om te voldoen aan de definitie van het strafbare feit, dient de belaging ook stelselmatig te zijn. Dit houdt in dat één enkel telefoontje niet als stalking kan worden beschouwd. Echter, als er sprake is van een combinatie van verschillende gedragingen, zoals het sturen van herhaalde berichten en het fysiek volgen van iemand, kan dat wel als stalking worden gezien. De essentie ligt hierbij in de mate van intensiteit, de duur en/of de frequentie van het gedrag.
De Hoge Raad kijkt bij de beoordeling of sprake is van stelselmatigheid naar verschillende factoren:
In februari 2021 besloot de rechtbank in Rotterdam een verdachte vrij te spreken van stalking, omdat het stelselmatige karakter van het gedrag ontbrak. De verdachte had gedurende meer dan een jaar slechts op drie momenten contact opgenomen met de aangeefster. Voor een verdachte kan het daarom van groot belang zijn om een advocaat in te schakelen die kan aantonen dat er geen sprake is van systematisch of herhaaldelijk gedrag.
In het Wetboek van Strafrecht worden verschillende begrippen gebruikt om aan te geven dat de dader een bepaald doel voor ogen moet hebben gehad met zijn handelingen. Een van die begrippen is ‘oogmerk’. In de context van belaging gaat het om de ander ‘te dwingen iets te doen, niet te doen of te dulden dan wel vrees aan te jagen’.
Het is echter niet noodzakelijk dat het slachtoffer daadwerkelijk iets doet of nalaat vanwege de acties van de dader. Het gaat hier puur om de intentie van de dader, wat vaak moeilijk te bewijzen kan zijn. De wetgever stelt dat het moet gaan om gedrag dat in het algemeen geschikt is om een bepaalde reactie bij het slachtoffer uit te lokken.
Stalking is een ernstig misdrijf met ingrijpende gevolgen voor zowel het slachtoffer als de verdachte. Het is essentieel voor slachtoffers om hun rechten te kennen en juridische stappen te ondernemen om hun veiligheid te waarborgen. Voor verdachten is het cruciaal om juridische bijstand te zoeken om een eerlijke behandeling te waarborgen.
Bij ons advocatenkantoor begrijpen we de complexiteit van stalkingzaken en bieden we gespecialiseerde juridische ondersteuning voor zowel slachtoffers als verdachten. Onze ervaren advocaten staan klaar om u te helpen met deskundig advies en effectieve juridische bijstand.
Phishing and internet fraud are increasingly common risks in our digital world. Attacks are becoming more sophisticated and are aimed at both individuals and companies. As a law firm with expertise in cybercrime and data protection, we offer tailor-made legal support to protect your rights.
Heeft u te maken gehad met phishing of internetfraude, of wilt u de veiligheid van uw organisatie verbeteren? Lees verder om te ontdekken hoe wij u kunnen helpen.
Wat is phishing?
Phishing is een specifieke vorm van internetfraude waarbij criminelen zich voordoen als betrouwbare instanties, zoals banken of bedrijven, om persoonlijke of financiële informatie van slachtoffers te stelen. Dit gebeurt meestal via e-mails, sms-berichten of nepwebsites, met als doel inloggegevens, creditcardnummers of andere gevoelige gegevens te verkrijgen. Phishing kan leiden tot identiteitsdiefstal, financiële verliezen en reputatieschade.
Wat is internetfraude?
Internetfraude is een bredere term voor elke vorm van oplichting die via het internet plaatsvindt. Dit varieert van de verkoop van nepproducten via online winkels tot het hacken van bankrekeningen en ransomware-aanvallen. Deze fraudevormen kunnen verwoestende gevolgen hebben voor zowel individuen als bedrijven.
Kenmerken van phishing-berichten
Doelen van phishing en internetfraude
Juridische kaders
Phishing valt in Europa onder de Algemene Verordening Gegevensbescherming (AVG), wat inhoudt dat bedrijven verplicht zijn om persoonlijke gegevens van hun klanten te beschermen. Wanneer een datalek als gevolg van phishing plaatsvindt, kunnen bedrijven zware boetes opgelegd krijgen als blijkt dat ze onvoldoende maatregelen hebben genomen. Daarnaast kunnen daders strafrechtelijk vervolgd worden onder de Wet Computercriminaliteit. Deze wet stelt phishing gelijk aan bedrog en oplichting via elektronische middelen, wat kan leiden tot ernstige straffen voor de daders.
Bent u slachtoffer van phishing? U kunt juridische stappen ondernemen om de schade te verhalen op de dader, mits deze kan worden geïdentificeerd, of op een nalatige organisatie als deze niet voldoende beveiligingsmaatregelen heeft genomen. Law & More kan u hierbij helpen.
Bedrijfsverantwoordelijkheid en juridische bescherming tegen internetfraude
Bedrijven hebben de verantwoordelijkheid om adequate beveiligingsmaatregelen te treffen om phishing en andere vormen van internetfraude te voorkomen. Dit kan variëren van tweefactorauthenticatie tot het trainen van personeel in het herkennen van phishing-aanvallen.
Law & More helpt bedrijven met:
Heeft uw bedrijf een inbreuk op de gegevensbeveiliging meegemaakt of wilt u zeker weten dat uw bedrijf voldoende beschermd is tegen phishing? Neem contact met ons op voor juridisch advies over hoe u verder moet handelen.
Hoe kunt u phishing en internetfraude voorkomen?
Voorkomen is beter dan genezen. Hier zijn enkele praktische tips om u te helpen phishing en internetfraude te voorkomen:
International cooperation and legal complexity
Phishing-aanvallen zijn vaak grensoverschrijdend van aard, wat het opsporen en vervolgen van daders bemoeilijkt. Aanvallers kunnen bijvoorbeeld servers in een land gebruiken om e-mails naar slachtoffers in een ander land te sturen, terwijl de gestolen gegevens worden opgeslagen of verwerkt in weer een ander land. Aangezien phishing-operaties in verschillende landen plaatsvinden, is het vaak niet duidelijk welk land de leiding heeft bij de opsporing of vervolging.
Internationale organisaties zoals Interpol en Europol spelen een cruciale rol bij de coördinatie van operaties tegen phishing. Internationale rechtsmechanismen, zoals het Europees Verdrag inzake wederzijdse rechtshulp in strafzaken, maken het mogelijk om bewijsmateriaal legaal te delen tussen landen.
Heeft uw bedrijf te maken met internationale phishing-aanvallen? Wij bieden juridische bijstand bij grensoverschrijdende zaken.
Huidige ontwikkelingen in phishing en internetfraude
Phishing-methoden evolueren voortdurend. Enkele trends die we zien opkomen:
Heeft uw bedrijf behoefte aan advies over cyberbeveiliging? Wijkunnen u helpen om juridische risico’s te beperken.
Conclusie
Phishing en internetfraude blijven zich ontwikkelen en vormen een ernstige dreiging voor zowel particulieren als bedrijven. Het is belangrijk om te weten hoe u zich juridisch kunt beschermen en welke stappen u kunt nemen als u slachtoffer bent geworden. Ons advocatenkantoor staat klaar om u bij elke stap te helpen, van preventie tot juridische stappen tegen cybercriminelen.
Neem vandaag nog contact met ons op en ontdek hoe wij u kunnen helpen uw rechten te beschermen en uw beveiliging te versterken.
Heeft u schade geleden als gevolg van een misdrijf? Wist u dat u niet alleen in een civiele procedure, maar ook binnen een strafproces schadevergoeding kunt eisen? Het is belangrijk om uw rechten te kennen en te weten hoe u schade vergoed kunt krijgen. In Nederland biedt het Wetboek van Strafvordering (Sv) slachtoffers van misdrijven de mogelijkheid om via de strafrechter schadevergoeding te eisen.
Artikel 51f van het Wetboek van Strafvordering stelt dat personen die rechtstreeks schade hebben geleden door een strafbaar feit, een vordering tot schadevergoeding kunnen indienen als benadeelde partij in de strafprocedure tegen de verdachte.
Als de officier van justitie besluit om de verdachte te vervolgen voor het strafbare feit waar u het slachtoffer van bent, krijgt u de mogelijkheid om u als benadeelde partij in het strafproces te ‘voegen’. Dit houdt in dat u een schadevergoeding vordert van de verdachte binnen de strafzaak. Uw advocaat stelt deze vordering in overleg met u op, met behulp van de informatie en documenten die u aanlevert.
Deze procedure is in het leven geroepen voor slachtoffers van een strafbaar feit, zodat niet een aparte procedure gestart hoeft te worden om de schade te kunnen verhalen. U mag de strafzaak bijwonen en uw vordering toelichten, maar dit is niet verplicht. Bij ernstige misdrijven hebben slachtoffers en nabestaanden ook spreekrecht om hun ervaring en gevolgen van het misdrijf te delen. Als de rechter de verdachte veroordeelt, beoordeelt hij ook uw vordering.
Het indienen van een schadevergoedingsvordering binnen een strafprocedure kent specifieke voorwaarden. Hieronder leggen we deze voorwaarden uit, zodat u beter begrijpt wat er nodig is om succesvol schadevergoeding te claimen als benadeelde partij.
Om ontvankelijk te zijn, moet aan de volgende voorwaarden worden voldaan:
Wanneer een schadevergoeding wordt toegekend, legt de strafrechter vaak een schadevergoedingsmaatregel op. Dit betekent dat de dader een schadevergoeding moet betalen aan de Staat, die dit vervolgens doorspeelt aan het slachtoffer. Het Centraal Justitieel Incasso Bureau (CJIB) int deze bedragen namens het Openbaar Ministerie bij de dader. Een veelvoorkomend probleem is echter dat de dader onvermogend kan zijn, waardoor het slachtoffer alsnog zonder vergoeding blijft zitten.
Om dit probleem deels op te lossen, keert het CJIB bij gewelds- en zedendelicten na acht maanden het resterende bedrag uit aan het slachtoffer, ongeacht of de dader betaald heeft. Deze regeling, bekend als de “voorschotregeling”, bestaat sinds 2011 en geldt alleen voor natuurlijke personen.
Bij andere misdrijven, zoals vermogensmisdrijven, geldt de voorschotregeling sinds 2016 met een maximum van €5.000. Dit systeem helpt slachtoffers sneller hun schadevergoeding te ontvangen en vermindert hun emotionele belasting en kosten.
Hoewel niet alle slachtoffers volledig profiteren, biedt deze regeling aanzienlijke voordelen boven het civielrechtelijk proces.
In het strafrecht kunnen zowel materiële als immateriële schadeposten worden verhaald, mits er een direct causaal verband is met het strafbare feit en de schadeposten redelijk en noodzakelijk zijn.
Binnen Law & More helpen we u beoordelen of uw schadeposten geschikt zijn voor een schadevergoedingsvordering in het strafrecht. Niet elke schadepost komt automatisch in aanmerking binnen een strafzaak.
Wanneer u een schadevergoedingsvordering indient in een strafproces, kan de rechter verschillende beslissingen nemen:
Als de strafrechter uw vordering niet volledig toewijst of als u ervoor kiest om de schadevergoeding via een andere weg te claimen, kunt u een civiele procedure starten. Dit is een aparte rechtszaak waarin u de verdachte aanspreekt voor de geleden schade. Een civiele procedure is vaak zinvol bij ingewikkelde schades, bij veel discussie over de oorzaak van de schade of als het OM besluit om niet te vervolgen. In dergelijke gevallen is het niet altijd mogelijk om de (gehele) schade binnen de strafprocedure vergoed te krijgen.
Slachtoffers van slachtoffers van ernstige gewelds- en zedenmisdrijven kunnen schadevergoeding aanvragen bij het Schadefonds Geweldsmisdrijven. Dit fonds betaalt een forfaitaire uitkering op basis van de aard van het letsel, niet de daadwerkelijke schade. Het fonds beslist meestal binnen een half jaar en keert de uitkering direct uit. Er kan zowel een aanvraag bij het Schadefonds worden ingediend als een vordering in een strafzaak of civiele zaak. Het is belangrijk te vermelden of u al een schadevergoeding van de dader heeft ontvangen, aangezien dubbele vergoeding niet is toegestaan. Wij kunnen u ook helpen met het indienen van een aanvraag.
Heeft u vragen over schadevergoeding in een strafprocedure of in een civiele procedure? Aarzel dan niet om contact op te nemen met de advocaten van Law & More.
Bij een strafrechtelijke procedure loopt er een rechtszaak tegen de verdachte door het Openbaar Ministerie (OM). Het OM wordt vertegenwoordigd door een officier van justitie. De strafrechtelijke procedure start meestal bij de politie waarna de officier van justitie overgaat tot het besluit om de verdachte te vervolgen of niet. Indien de officier van justitie overgaat tot het vervolgen van de verdachte dan komt de zaak terecht bij de rechter.
De strafbare feiten zijn te vinden in onder meer het Wetboek van Strafrecht, de Wapenwet, de Opiumwet of de Wegenverkeerswet. Ingevolge het legaliteitsbeginsel mag niemand worden veroordeeld wegens een handelen of nalaten dat geen voorafgegane wettelijke strafbepaling kent.
Er kan een onderscheid worden gemaakt tussen overtredingen en misdrijven. Een misdrijf is een ernstiger vergrijp dan een overtreding. Bij een misdrijf kan gedacht worden aan mishandeling of moord. Enkele voorbeelden van een overtreding zijn openbare dronkenschap of vandalisme.
Een strafzaak start vaak bij de politie. Dit kan naar aanleiding van een aangifte of een spoor van een strafbaar feit. Het opsporingsonderzoek wordt onder leiding van de officier van justitie gestart waarbij samen wordt gewerkt met de politie. De verdachte wordt gezocht en bewijs wordt verzameld. De bevindingen van het onderzoek komen in een proces-verbaal die aan de officier van justitie wordt toegezonden. Aan de hand van het proces-verbaal beoordeelt de officier van justitie de zaak. De officier van justitie beoordeelt ook of de verdachte vervolgd zal worden. Dit staat bekend als het opportuniteitsbeginsel, de officier van justitie beslist of wordt overgaan tot vervolging van een strafbaar feit.
De verdachte zal een dagvaarding ontvangen indien de officier van justitie overgaat tot vervolging. De dagvaarding omschrijft het strafbare feit waarvoor de verdachte wordt vervolgd. Daarnaast vermeldt de dagvaarding waar en wanneer de verdachte voor de rechter dient te verschijnen.
Als verdachte ben je niet verplicht om de zitting bij te wonen. Besluit u te komen, dan zal de rechter u tijdens de zitting ondervragen. U bent echter niet verplicht tot het beantwoorden van zijn vragen. Dit heeft te maken met het nemo tenetur-beginsel: je bent niet verplicht om actief medewerking te verlenen aan je eigen veroordeling. Wanneer de rechter klaar is met de ondervraging van de verdachte, zal hij het woord geven aan de officier van justitie.
De officier van justitie geeft vervolgens een requisitoir. Daarin zet hij de feiten en bewijsstukken voor het strafbare feit uiteen. Vervolgens eindigt hij zijn requisitoir met zijn eis voor het strafbare feit.
Nadat de officier van justitie aan het woord is geweest, zal de advocaat van de verdachte zijn pleidooi houden. In het pleidooi reageert de advocaat op het requisitoir van de officier van justitie en behartigt de advocaat de belangen van de cliënt. Tot slot wordt aan de verdachte het woord gegeven.
Er bestaan verschillende beslissingen die de rechter kan nemen. Voor een bewezenverklaring dient een minimale hoeveelheid bewijsmateriaal beschikbaar te zijn om de verdachte te kunnen veroordelen. Of aan het bewijsminimum is voldaan vereist een beoordeling van het concrete geval en ligt in de handen van de rechter.
Allereerst kan de verdachte worden vrijgesproken door de rechter. In dit geval is volgens de rechter het strafbare feit niet bewezen of oordeelt de rechter dat het feit niet strafbaar is. Het kan echter ook zo zijn dat de rechter er niet van overtuigd is dat de strafbare gedraging door de verdachte is gepleegd.
Daarnaast kan de verdachte worden ontslagen van rechtsvervolging. Dit is bijvoorbeeld het geval bij zelfverdediging of bij een psychische stoornis van de verdachte. In deze gevallen vindt de rechter de verdachte niet strafbaar of is het feit waar de verdachte voor wordt vervolgd, niet strafbaar. Het strafproces kan hier eindigen, echter, de rechter kan bij ontslag van rechtsvervolging ook een maatregel opleggen. Hierbij kan gedacht worden aan tbs voor een verdachte met een psychische stoornis.
Verder kan de verdachte ook een straf opgelegd krijgen. Er kan onderscheid worden gemaakt tussen drie hoofdstraffen, te weten: gevangenisstraf, een boete en taakstraf. Naast de oplegging van een straf kan de rechter ook een maatregel opleggen zoals betaling van schadevergoeding of tbs.
Een straf kan verschillende doelen dienen. Zo kan een straf dienen ter vergelding. Immers, wanneer een persoon een strafbare gedraging heeft gepleegd, kan hij daarmee niet wegkomen. Daarnaast verdient het slachtoffer, maar ook de samenleving, genoegdoening. Daarnaast heeft een straf tot doel om herhaling door de dader te voorkomen. Verder moet een straf een afschrikkende werking hebben. Het is van belang dat criminelen weten dat een strafbare gedraging niet ongestraft zal zijn. Tot slot wordt de samenleving beschermd door het straffen van de dader.
Heeft u te maken met een strafrechtelijke procedure? Aarzel dan niet om contact op te nemen met de advocaten van Law & More. Onze advocaten hebben veel ervaring. Zij voorzien u graag van advies en staan u graag bij in een gerechtelijke procedure.
Smaad en laster zijn begrippen die afkomstig zijn uit het Wetboek van Strafrecht. Het zijn misdrijven waarop boetes en zelfs celstraffen staan, alhoewel er in Nederland zelden iemand achter de tralies beland voor smaad of laster. Het zijn vooral strafrechtelijke termen. Maar iemand die zich schuldig maakt aan smaad of laster begaat ook een onrechtmatige daad (art. 6:162 BW) en kan dus ook civielrechtelijk vervolgd worden waarbij diverse maatregelen kunnen worden gevorderd in een kort geding of bodemprocedure, zoals rectificatie en verwijdering van de onrechtmatige uitlatingen.
In de wet is smaad (art. 261 Sr) beschreven als het opzettelijk iemands eer of goede naam aanranden door tenlastelegging van een bepaald feit, met het doel om daaraan ruchtbaarheid te geven. Kortom: er is sprake van smaad als iemand opzettelijk ‘slechte’ dingen zegt over een ander, met als doel dat anderen dit ter ore komt en deze persoon in een slecht daglicht wordt gesteld. Bij smaad gaat het om uitlatingen waarmee geprobeerd wordt om iemands reputatie te ruïneren.
Smaad is een zogenaamd ‘klachtdelict’ en wordt vervolgd wanneer iemand aangifte doet. Uitzondering op dit beginsel is smaad tegen het openbaar gezag, een openbaar lichaam of instelling én smaad tegen een ambtenaar in functie. Bij smaad tegen overledenen moeten bloedverwanten aangifte doen als ze willen dat vervolging plaatsvindt. Daarnaast is er geen strafbaarheid wanneer de pleger heeft gehandeld tot noodzakelijke verdediging. Ook kan iemand niet voor smaad veroordeeld worden wanneer hij te goeder trouw had kunnen aannemen dat het ten laste gelegde feit waar was én het in het algemeen belang was dat dit ten laste werd gelegd.
Naast smaad bestaat er ook smaadschrift (art. 261 Sr). Smaadschrift is de schriftelijke vorm van smaad. Door iemand opzettelijk in het openbaar zwart te maken via bijvoorbeeld een krantenartikel of een openbaar forum op een website, wordt smaadschrift gepleegd. Ook smaad in geschriften die worden voorgelezen vallen onder smaadschrift.Net als smaad, wordt smaadschrift enkel vervolgd wanneer er aangifte wordt gedaan door het slachtoffer van dit misdrijf.
Bij laster (art. 262 Sr) gaat het erom dat iemand beschuldigingen over een ander uit in het openbaar, terwijl hij of zij weet of had moeten weten dat die beschuldigingen niet waar zijn. De grens met smaad is soms lastig te trekken. Als je weet dat iets niet waar is dan kan het laster zijn, als je de waarheid vertelt dan kan het nooit laster zijn. Maar er kan wel sprake zijn van smaad of smaadschrift, want ook de waarheid vertellen kan strafbaar (en dus onrechtmatig) zijn. Het gaat namelijk niet zozeer om de vraag of iemand liegt, maar of iemands eer en goede naam wordt aangetast door de betreffende beschuldiging.
De persoon die zich schuldig maakt aan smaad of laster loopt het risico strafrechtelijk vervolgd te worden. De persoon begaat echter ook een onrechtmatige daad (art. 6:162 BW) en kan via de civielrechtelijke weg worden aangesproken door het slachtoffer. Het slachtoffer kan bijvoorbeeld een schadevergoeding eisen en een kort geding starten.
Een poging tot smaad of laster is ook strafbaar. Met ‘poging tot’ wordt bedoeld dat er geprobeerd is om smaad of laster te plegen tegen een ander. Een vereiste hierbij is dat er sprake moet zijn van een begin van uitvoering van het misdrijf. Weet u van tevoren al dat iemand een negatief bericht over gaat plaatsen? En wilt u dit voorkomen? Dan kunt u in een kort geding aan de rechter vragen dit te verbieden. U heeft hierbij een advocaat nodig.
Dagelijks worden er mensen of bedrijven beschuldigd van oplichting, fraude en andere strafbare feiten. Op internet, in de krant of op televisie en radio, het is aan de orde van de dag. Maar beschuldigingen moeten ondersteund kunnen worden door feiten, zeker als die beschuldigingen ernstig zijn. Als de beschuldigingen onterecht zijn dan is het goed mogelijk dat diegene die de beschuldiging heeft geuit zich schuldig heeft gemaakt aan smaad, smaadschrift of laster. Dan is het goed om te beginnen met een aangifte. Dit kunt u zelf doen of samen met uw advocaat. U kunt dan volgende stappen ondernemen:
Stap 1: controleer of u te maken heeft met smaad(schrift) of laster
Stap 2: Laat de persoon weten dat u wilt dat hij stopt en vraag of hij de berichten verwijdert.
Staat het bericht in een krant of online? Vraag de beheerder om het bericht te verwijderen.
Laat ook weten dat u juridische stappen neemt als de persoon niet stopt of de berichten niet verwijdert.
Stap 3: Het is lastig te bewijzen dat iemand uw ‘goede naam’ expres wil beschadigen. Iemand kan ook negatief over u spreken om anderen te waarschuwen. Zowel smaad als laster is strafbaar en een ‘klachtdelict’. Dat betekent dat de politie alleen iets kan doen als u zelf aangifte doet. Verzamel hier dus zoveel mogelijk bewijs voor zoals:
Stap 4: U moet aangifte doen bij de politie als u wilt dat er een strafzaak komt. De officier van justitie beslist zelf of hij genoeg bewijs heeft en een strafzaak begint.
Stap 5: Als er genoeg bewijs is, kan de officier van justitie een strafzaak beginnen. De rechter kan een straf geven, meestal is dit een geldboete. Ook kan de rechter besluiten dat de persoon het bericht moet verwijderen en geen nieuwe berichten meer mag verspreiden. Houd rekening mee dat een strafzaak lang kan duren.
Komt er geen strafzaak? Of wilt u dat de berichten snel worden verwijderd? Dan kunt u bij de civiele rechter een rechtszaak beginnen. U kunt in deze zaak vragen om:
Hoewel van smaad en laster aangifte kan worden gedaan, leiden deze strafbare feiten zelden tot een gevangenisstraf, hooguit tot een relatief lage geldboete. Daarom kiezen veel slachtoffers ervoor om (ook) via het civiele recht juridische actie te ondernemen tegen de dader. Als een beschuldiging of verdachtmaking onrechtmatig is, dan heeft de benadeelde op grond van het Burgerlijk Wetboek recht op schadevergoeding. Er zijn verschillende soorten schade die geleden kunnen worden. De belangrijkste zijn reputatieschade en (voor bedrijven) omzetschade.
Wanneer iemand recidivist is, of voor de rechter staat voor het meerdere malen plegen van smaad of smaadschrift of laster kan hij rekenen op een hogere straf. Daarnaast moet er worden gekeken of het feit één voortgezette handeling was, of dat het afzonderlijke feiten waren.
Heeft u te maken met smaad of laster? En wilt u meer informatie over uw rechten? Aarzel dan niet om contact op te nemen met Law & More advocaten. Onze advocaten hebben veel ervaring en voorzien u graag van advies en staan u graag bij in een gerechtelijke procedure.
Op het moment dat u als verdachte wordt staande gehouden door een opsporingsambtenaar heeft hij het recht om uw identiteit vast te stellen zodat de opsporingsambtenaar weet met wie hij te maken heeft.
De aanhouding van een verdachte kan echter op twee manieren ontstaan, op heterdaad of buiten heterdaad.
Bent u op heterdaad ontdekt tot het plegen van een strafbaar feit? Dan kan iedereen u aanhouden. Wanneer dit gebeurt door een opsporingsambtenaar, brengt de ambtenaar u direct naar de plaats voor verhoor. Het eerste wat een opsporingsambtenaar tegen u zal zeggen wanneer hij of zij u op heterdaad aanhoudt is: ‘’U heeft het recht om te zwijgen en u heeft recht op een advocaat.’’ Als verdachte heeft u namelijk rechten op het moment dat u wordt aangehouden en het is verplicht dat u kennisneemt van deze rechten.
Zo bent u dus bijvoorbeeld niet tot antwoorden verplicht, mag u bijgestaan worden door een advocaat, heeft u recht op een tolk en mag u uw processtukken inzien. De opsporingsambtenaar heeft vervolgens ook rechten bij uw aanhouding. Zo mag een opsporingsambtenaar alle plaatsen doorzoeken en kleding of voorwerpen die u bij u draagt onderzoeken.
Wanneer u wordt verdacht van het plegen van een strafbaar feit buiten heterdaad, dan zal u worden aangehouden door een opsporingsambtenaar op bevel van de officier van justitie. Er moet bij deze verdenking echter wel sprake zijn van een misdrijf waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten. Dit zijn misdrijven waar een gevangenisstraf van vier of meer jaar voor is opgelegd. De voorlopige hechtenis is de periode waarop een verdachte in een cel zit in afwachting van de uitspraak van de rechter.
Nadat u bent aangehouden, wordt u door de opsporingsambtenaar naar de plaats van verhoor gebracht. Dit verhoor dient als voorgeleiding aan de hulpofficier van justitie of de officier van justitie zelf. De officier van justitie kan na de voorgeleiding beslissen of hij de verdachte vrijlaat of ophoudt voor verder onderzoek. In het geval van het laatste kan u maximaal negen uur worden opgehouden voor onderzoek. Tenzij u verdacht wordt van een misdrijf waarvoor er voorlopige hechtenis is toegestaan, dan kan u maximaal negen uur worden opgehouden. Belangrijk om te weten is dat de tijd tussen 00:00 uur en 09:00 niet meetellen.
Als u dus om 23:00 bent aangehouden, dan eindigt de termijn van negen uur om 17:00. Na het verhoor door de officier van justitie kan hij beslissen of, het in het belang van het onderzoek, verstandig is om u langer vast te houden. Dit heet dan inverzekeringstelling en dit kan alleen voor misdrijven waarvoor voorlopige hechtenis is toegestaan. De inverzekeringstelling duurt maximaal drie dagen, tenzij de officier van justitie het dringend noodzakelijk acht, dan worden de drie dagen met nog eens drie dagen verlengd. Nadat u bent verhoord door de officier van justitie, wordt u na de inverzekeringstelling door de rechter-commissaris verhoord.
U kunt bij de rechter-commissaris een verzoek tot vrijheidstelling indienen op grond van de onrechtmatigheid van de inverzekeringstelling. Dit houdt in dat u vindt dat u niet in verzekering gesteld had mogen worden en dat u graag vrijgelaten wil worden. De rechter-commissaris kan hierover vervolgens beslissen. U wordt dan bij toewijzing vrijgelaten en bij afwijzing weer in verzekering gesteld.
Na de inverzekeringstelling kan rechter-commissaris op bevel van de officier van justitie een bevel tot bewaring van u verlenen. Dit vindt plaats in een huis van bewaring of een politiebureau en duurt maximaal veertien dagen. Het bevel van bewaring is de eerste fase van de voorlopige hechtenis. Mocht de officier van justitie het noodzakelijk vinden om u na deze termijn nog langer in voorlopige hechtenis te houden, dan kan de rechtbank, op vordering van de officier van justitie een bevel tot gevangenhouding bevelen. U wordt dan nog eens maximaal negentig dagen vastgehouden.
Hierna vindt de uitspraak van de rechter plaats en weet u of u gestraft wordt of dat u vrijgelaten wordt. Het aantal dagen dat u in verzekering, bevel tot bewaring of gevangenhouding bent gesteld, heet samen het voorarrest. De rechter kan bij zijn uitspraak beslissen of uw straf verminderd wordt door het voorarrest af te trekken van het aantal dagen/maanden/jaren dat u in de gevangenis moet.
Heeft de politie jou dagen vastgehouden en vraag jij je nu af of dit allemaal wel volgens het boekje gebeurd is? Bijvoorbeeld omdat je twijfelt aan de legitimiteit van hun grondslag hiervoor of omdat je meent dat de duur hiervan te lang was. Het is heel normaal dat jij, of jouw vrienden en familieleden, hier vragen over hebben. Hieronder vertellen wij jou wanneer justitie mag besluiten tot vasthouding van een verdachte, van de aanhouding tot en met de gevangenhouding, en welke mogelijke termijnen hierbij gelden.
Als je bent aangehouden heeft dit ermee te maken dat er sprake is/was van een verdenking van een strafbaar feit. In geval van een dergelijke verdenking wordt een verdachte zo spoedig mogelijk overgebracht naar het politiebureau. Daar aangekomen, wordt hij of zij opgehouden voor verhoor. Hierbij is een maximale duur van 9 uur geoorloofd. Dit is een beslissing die de (hulp)officier zelf mag nemen en hij heeft geen toestemming van een rechter nodig.
Voordat je denkt dat er sprake is van een langere aanhouding dan toegestaan: de tijd tussen 00:00 uur en 09:00 uur telt niet mee voor de termijn van negen uur. Wordt een verdachte bijvoorbeeld in de avond om 23:00 uur opgehouden voor verhoor, dan verstrijkt één uur tussen 23:00 uur en 00:00 uur en gaat de termijn pas weer de volgende dag vanaf 09:00 uur lopen. De termijn van negen uur eindigt dan de volgende dag om 17:00 uur.
Tijdens het ophouden voor verhoor moet de officier een keuze maken: hij kan besluiten dat de verdachte naar huis mag maar in sommige zaken kan hij ook beslissen dat de verdachte in voorlopige hechtenis wordt gesteld.
Als je wanneer je vast zat geen contact mocht hebben met anderen dan je advocaat, heeft dit te maken met de bevoegdheid van de officier van justitie om beperkende maatregelen op te leggen. Dit mag de officier vanaf het moment dat de verdachte wordt aangehouden, wanneer dit in het belang is van het onderzoek. De advocaat van de verdachte is hier ook aan gebonden. Dat betekent dat wanneer de advocaat door bijvoorbeeld de familieleden van de verdachte wordt gebeld, hij geen mededelingen mag doen tot en met het moment dat de beperkingen er af zijn. De advocaat kan dat laatste proberen te bewerkstelligen door een bezwaarschrift tegen de beperkingen in te dienen. Meestal wordt dat bezwaarschrift binnen een week behandeld.
De voorlopige hechtenis is de fase van het voorarrest vanaf de inbewaringstelling bij de rechter-commissaris. Het houdt in dat een verdachte wordt vasthouden in afwachting van een strafzaak. Ben je in ook in voorlopige hechtenis genomen? Dit mag niet bij iedereen! Dit is alleen toegelaten bij specifiek in de wet genoemde misdrijven, indien er een ernstige verdenking van betrokkenheid bij een strafbaar feit bestaan en er ook goede redenen bestaan om iemand langer in voorlopige hechtenis te houden.
De voorlopige hechtenis is in de wet geregeld in de artikelen 63 e.v. Sv. Hoeveel bewijs er precies moet zijn voor die ernstige verdenking, wordt niet nader uitgelegd in de wet of de jurisprudentie. Wettig en overtuigend bewijs hoeft er in ieder geval nog niet te zijn. Het moet in grote mate aannemelijk zijn dat de verdachte betrokken is bij een strafbaar feit.
Voorlopige hechtenis begint met de inverzekeringstelling. Dat betekent dat de verdachte maximaal drie dagen kan worden vastgehouden. Het is een maximale termijn, dus dat betekent niet dat een verdachte na de inverzekeringstelling ook altijd drie dagen van huis is. Ook de beslissing tot inverzekeringstelling wordt door de (hulp)officier genomen en er hoeft geen toestemming aan een rechter voor te worden gevraagd.
Een verdachte mag niet voor alle verdenkingen in voorlopige hechtenis worden gesteld. In de wet staan drie mogelijkheden:
Daarnaast moeten er ook redenen zijn om iemand langer vast te houden. Voorlopige hechtenis mag alleen worden toegepast wanneer een of meer van de in artikel 67a Sv. genoemde gronden aanwezig zijn zoals:
Indien een kans bestaat dat de een politieonderzoek door invrijheidstelling van de verdachte zou kunnen worden gefrustreerd of belemmerd, zal er hoogstwaarschijnlijk gekozen worden om de verdachte nog in voorlopige hechtenis te houden.
Als de drie dagen verstrijken, heeft de officier een aantal mogelijkheden. Allereerst heeft hij de mogelijkheid om de verdachte naar huis te sturen. Als het onderzoek nog niet klaar is, kan de officier éénmalig beslissen dat de inverzekeringstelling met maximaal driemaal 24 uur wordt verlengd. In de praktijk wordt deze beslissing bijna niet genomen. Als de officier vindt dat het onderzoek duidelijk genoeg is, kan hij aan de rechter-commissaris vragen om de verdachte in bewaring te stellen.
De officier zorgt ervoor dat een afschrift van het dossier bij de rechter-commissaris (onderzoeksrechter) en de advocaat terecht komt, en vraagt de rechter-commissaris om de verdachte voor veertien dagen in bewaring te stellen. De verdachte wordt vanuit het politiebureau naar de rechtbank gebracht en wordt door de rechter gehoord. Ook de advocaat is hierbij aanwezig en mag namens de verdachte het woord voeren. De zitting is niet openbaar.
De rechter-commissaris kan drie beslissingen nemen:
Het laatste onderdeel van de voorlopige hechtenis is de gevangenhouding. Als de officier van justitie vindt dat de verdachte ook na de veertien dagen van de bewaring vast moet blijven zitten, kan hij bij de rechtbank de gevangenhouding vorderen. Dit kan voor maximaal negentig dagen. Er zijn drie rechters die deze vordering beoordelen en de verdachte en zijn advocaat worden gehoord voordat de beslissing wordt genomen. Ook nu bestaan er weer drie opties: toewijzen, afwijzen of toewijzen in combinatie met een schorsing. Op grond van de persoonlijke omstandigheden van de verdachte kan de voorlopige hechtenis worden geschorst.
Hierbij vindt steeds een afweging plaats tussen het belang van de maatschappij bij voortduring van de voorlopige hechtenis en het belang van de verdachte bij invrijheidstelling. Redenen voor toepassen van schorsing kunnen zijn zorg voor kinderen, werk en/of studieomstandigheden, financiële verplichtingen en bepaalde begeleidingstrajecten. Aan de schorsing van de voorlopige hechtenis kunnen voorwaarden worden verbonden zoals een straat- en contactverbod, het inleveren van het paspoort, medewerking aan bepaalde (psychologische) onderzoeken of reclassering en eventueel het betalen van een borgsom.
Na de maximale termijn van 104 dagen in totaal, dient de zaak op een zitting te komen. Dit noemen ze ook wel een pro forma zitting. Tijdens een pro forma zitting kan de rechter bepalen of de verdachte nog langer in voorlopige hechtenis moet blijven, steeds voor een maximale duur van 3 maanden.
Heb je na het lezen van dit artikel nog vragen over de voorlopige hechtenis? Neem dan contact op met Law & More. Onze advocaten hebben veel ervaring met het strafrecht. Wij staan klaar voor al jouw vragen en komen graag op voor jouw rechten indien je verdacht wordt van een strafbaar feit.
Heeft u de coronaregels overtreden en een boete gekregen? Dan liep u tot kort geleden de kans om daar een strafblad aan over te houden. De coronaboetes blijven bestaan, maar er volgt geen aantekening meer op het strafblad. Waarom zijn strafbladen de Tweede Kamer zo’n doorn in het oog geweest en hebben zij gekozen voor de afschaffing van deze maatregel?
Wanneer u de wet overtreedt kunt u een strafblad krijgen. Een strafblad heet ook wel ‘uittreksel justitiële documentatie’. Het is een overzicht van de geregistreerde strafbare feiten in het Justitieel Documentatie Systeem. Het verschil tussen misdrijven en overtredingen is hier van belang. Als u een misdrijf heeft gepleegd staat dit altijd op uw strafblad. Bij een overtreding kan dit ook, maar hoeft dit niet altijd het geval te zijn. Overtredingen zijn lichte strafbare feiten. Overtredingen kunnen geregistreerd worden wanneer zij bestraft worden door een strafbeschikking van meer dan 100 euro, sepot of geldboete van meer dan 100 euro.
Bij misdrijven gaat het om zwaardere strafbare feiten, zoals diefstal, moord en verkrachting. Coronaboetes zijn ook wel strafbeschikkingen die hoger zijn dan 100 euro. Tot voorheen werd er dus een aantekening gemaakt in de justitiële documentatie, wanneer men een coronaboete kreeg. In juli stond de teller van het aantal boetes op meer dan 15.000. Minister Grapperhaus van het ministerie van Justitie en Veiligheid heeft hierop aangedrongen, nadat hij zelf een boete en dus ook een strafblad kreeg als gevolg van het niet naleven van de corona-regels op zijn eigen bruiloft.
Strafbladen kunnen grote gevolgen hebben voor de overtreders. Wanneer u namelijk ergens gaat solliciteren wordt soms een VOG (Verklaring Omtrent het Gedrag) aangevraagd. Dit is een verklaring waaruit blijkt dat uw gedrag geen bezwaar vorm voor het vervullen van een bepaalde taak of functie in de samenleving. Een strafblad kan betekenen dat u geen VOG krijgt. Sommige beroepen mag u helemaal niet meer uitoefenen, zoals advocaat, docent of deurwaarder. Soms kan een visum of verblijfsvergunning geweigerd worden. Ook kan een verzekeraar bij de aanvraag van een verzekering u vragen of u een strafblad heeft. Dan bent u verplicht om de waarheid te vertellen. Hierdoor krijgt u soms geen verzekering.
Weet u niet of u een strafblad heeft? U kunt inzage krijgen in uw strafblad door een brief of e-mail te sturen naar de Justitiële Informatiedienst (Justid). De Justid is onderdeel van het ministerie van Justitie en Veiligheid. Bent u het niet eens met wat er op uw strafblad staat, dan kunt u een wijziging aanvragen. Dit heet een correctieverzoek. Dit verzoek moet ingediend worden bij de Frontoffice van de Justid. Binnen vier weken ontvang u een schriftelijke beslissing op het verzoek.
Voor de justitiële gegevens van de overtredingen die op het strafblad staat gelden bepaalde bewaartermijnen. De wet bepaalt hoelang deze informatie moet blijven bestaan. Voor overtredingen zijn deze termijnen korter dan voor misdrijven. Bij de strafbeschikking, bijvoorbeeld in het geval van de coronaboete, geldt dat de gegevens 5 jaar na het volledig betalen van het boetebedrag worden verwijderd.
Omdat een strafblad zulke grote gevolgen heeft, is het verstandig om zo snel mogelijk contact op te nemen met een advocaat, wanneer u bijvoorbeeld een coronaboete heeft gekregen of een overtreding bent begaan. Er kan namelijk een bepaald termijn zijn waarbinnen er verzet in moet worden gesteld bij de officier van justitie. Soms lijkt het makkelijker om een boete gewoon te betalen of aan een taakstraf te voldoen, bijvoorbeeld bij een strafbeschikking.
Toch is het beter om de situatie door een advocaat te laten beoordelen. Het openbaar ministerie kan namelijk ook fouten maken of onterecht schuld vaststellen. Daarnaast kan de officier van justitie of de rechter weleens soepeler oordelen, dan de ambtenaar die de boete heeft opgelegd of de overtreding heeft genoteerd. Een advocaat kan nagaan of de boete terecht is en kan u laten weten of het een goede beslissing is om in verzet te gaan. De advocaat kan dan het verzetschrift schrijven en bijstand verlenen bij de rechter, indien dit nodig is.
Heeft u nog vragen over het voorgaande onderwerp of wilt u weten wat wij voor u kunnen betekenen? Neem vrijblijvend contact op met de advocaten bij Law & More voor meer informatie. Ook wanneer u niet zeker weet of u een advocaat nodig heeft. Onze deskundige en gespecialiseerde advocaten op het gebied van strafrecht staan u graag bij.
Je mening geven of kritiek uiten is in beginsel geen taboe. Dit heeft echter wel grenzen. Uitlatingen mogen niet onrechtmatig zijn. Of een uitlating onrechtmatig is, wordt beoordeeld per specifieke situatie. In dergelijke gevallen wordt er een belangenafweging gemaakt tussen het recht op uitingsvrijheid enerzijds en het recht op bescherming van de eer en goede naam anderzijds.
Het beledigen van personen of ondernemers heeft altijd een negatieve lading. In sommige gevallen worden deze beledigingen als onrechtmatig beschouwd. In de praktijk wordt er vaak gesproken over twee vormen van beledigingen. Er kan sprake zijn van smaad en/of van laster. Bij zowel smaad als bij laster wordt het slachtoffer opzettelijk in een kwaad daglicht gezet.
Wat smaad en laster precies inhouden, wordt in deze blog uitgelegd. Ook zal er stilgestaan worden bij de sancties die opgelegd kunnen worden jegens een persoon die zich schuldig heeft gemaakt aan smaad en/of laster.
”Elke opzettelijke belediging die niet onder smaad of smaadschrift valt” wordt gekwalificeerd als een eenvoudige belediging. Een kenmerk van belediging is dat het een klachtdelict betreft. Dit houdt in dat de verdachte pas strafrechtelijk vervolgd kan worden wanneer het slachtoffer hiertegen aangifte heeft gedaan.
Belediging wordt meestal uitsluitend gezien als iets wat niet netjes is, maar als u goed op de hoogte bent van uw rechten, dan kunt u er in sommige gevallen voor zorgen dat degene die u heeft beledigd, mogelijk vervolgd wordt. Het komt echter regelmatig voor dat het slachtoffer geen aangifte doet van belediging, omdat hij of zij meer nadelen kan ondervinden in verband met de publiciteit van de zaak.
Wanneer sprake is van het opzettelijk aanranden van iemands eer of goede naam, met het doel om daaraan ruchtbaarheid te geven, dan maakt diegene zich schuldig aan smaad. De wetgever bedoelt hiermee dat u strafbaar bent als u opzettelijke slechte dingen zegt over een individu, een groep of een organisatie, met het doel om dit in de publiciteit te brengen.
Smaad kan zowel mondeling als schriftelijk plaatsvinden. Wanneer het schriftelijk plaatsvindt, wordt dat gekwalificeerd als een smaadschrift. De motieven voor een smaadschrift zijn vaak wraak of frustratie. Een voordeel voor het slachtoffer is dat de gepleegde smaad eenvoudiger te bewijzen is als het op schrift staat.
Van laster wordt gesproken als iemand opzettelijk zwart wordt gemaakt door middel van het doen van openbare uitingen, waarvan diegene weet of had moeten weten dat de uitingen niet op waarheid berusten. Laster kan dus gezien worden als het beschuldigen van iemand door middel van leugens.
Een belangrijke vraag waar in de praktijk naar wordt gekeken, is of en zo ja in welke de mate de beschuldigingen steun vonden in feiten die ten tijde van de uitlatingen beschikbaar waren. De rechter kijkt dus terug naar de situatie zoals die was op het moment dat de betreffende uitlatingen werden gedaan.
Wanneer bepaalde uitlatingen de rechter onrechtmatig overkomen, zal hij oordelen dat de persoon die de uitlating heeft gedaan aansprakelijk is voor de schade die daarvan het gevolg is. Het slachtoffer heeft in de meeste gevallen recht op een schadevergoeding. Ook kan het slachtoffer in geval van een onrechtmatige uitlating met behulp van een advocaat rectificatie eisen. Rectificatie houdt in dat een onrechtmatige publicatie of uitlating wordt hersteld. In een rectificatie staat kort gezegd dat een eerder bericht onjuist of ongefundeerd was.
Wanneer sprake is van belediging, smaad of laster heeft het slachtoffer de mogelijkheid om zowel de civiele als de strafrechtelijke rechtsgang te doorlopen. Via het civielrecht kan het slachtoffer schadevergoeding of rectificatie vorderen. Nu smaad en laster ook strafbare feiten zijn, kan het slachtoffer ook aangifte doen en eisen dat de dader strafrechtelijk wordt vervolgd.
Eenvoudige belediging kan strafbaar zijn. Een voorwaarde hiervoor is wel dat er aangifte gedaan moet zijn door het slachtoffer en het Openbaar Ministerie moet hebben besloten de verdachte te vervolgen. De maximumstraf die de rechter kan opleggen is drie maanden hechtenis of een geldboete van de tweede categorie (€ 4.100,-). De hoogte van de boete of (gevangenis)straf hangt af van de ernst van de belediging. Zo worden bijvoorbeeld discriminerende beledigingen zwaarder gestraft.
Ook is smaad strafbaar. Hierbij geldt weer dat er aangifte gedaan moet zijn door het slachtoffer en het Openbaar Ministerie moet hebben besloten om de verdachte te vervolgen. Bij smaad kan de rechter een maximale hechtenis van zes maanden of een geldboete van de derde categorie (€ 8.200,-) opleggen. Net als bij belediging wordt ook hier gekeken naar de ernst van het delict. Zo wordt bijvoorbeeld smaad tegen een ambtenaar zwaarder gestraft.
Bij laster zijn de straffen die opgelegd kunnen worden aanzienlijk zwaarder. Bij laster kan de rechter een maximale hechtenis van twee jaar of een geldboete van de vierde categorie (€ 20.500,-) opleggen. Bij laster kan er sprake zijn van een lasterlijke aanklacht. Dit houdt in dat er een valse aangifte is gedaan. Dergelijke aanklachten komen voornamelijk voor in situaties waarin iemand stelt aangerand of mishandeld te zijn, terwijl dit niet het geval is.
Een poging tot smaad en/of laster is ook strafbaar. Met ‘poging tot’ wordt bedoeld dat er geprobeerd is om smaad of laster te plegen tegen een ander. Een vereiste hierbij is dat er sprake moet zijn van een begin van uitvoering van het misdrijf.
Heeft u te maken met belediging, smaad of laster? En wilt u meer informatie over uw rechten? Aarzel dan niet om contact op te nemen met Law & More advocaten. Ook indien u zelf wordt vervolgd door het Openbaar Ministerie kunnen wij u helpen. Onze deskundige en gespecialiseerde advocaten op het gebied van strafrecht voorzien u graag van advies en staan u graag bij in een gerechtelijke procedure.
Niet alleen individuele burgers, maar ook (grote) organisaties en bedrijven worden steeds vaker door internetfraude getroffen. Recent was de Universiteit van Maastricht het slachtoffer van een cyberaanval waarbij de cybercriminelen de universitaire computersystemen kort voor Kerstmis uitschakelden. De cyberaanval gebeurde met ransomware nadat de medewerkers van de Universiteit van Maastricht op hun laptop een link hadden aangeklikt van een phishingmail en hun wachtwoord en gebruikersnaam hadden prijsgegeven.
Zo konden de cybercriminelen vervolgens de systemen van de universiteit binnen dringen en uiteindelijk de servers van de universiteit versleutelen, waardoor de universiteit niet meer bij zijn eigen informatie kon. Omdat het doorgaans weken duurt om alle gehackte systemen weer up-and-running te krijgen met alle gevolgen van dien, geven de cybercriminelen de getroffen bestanden slechts tegen betaling van forse bedragen weer vrij.
Phishing is een vorm van internetoplichting die door cybercriminelen vaak wordt gebruikt. Vaak gebeurt dit in de vorm van een e-mail, waarmee bedrijven en organisaties worden benaderd. De e-mail wordt zodanig authentiek opgezet en doorgaans met officiële logo’s aangekleed, dat het afkomstig lijkt te zijn van een officiële instantie, organisatie of een ander bedrijf.
In dit soort e-mails wordt u of de medewerkers van uw bedrijf doorgaans gevraagd om op een bepaalde link te klikken of een bijlage te openen om een zogenaamde achterstallige rekening te betalen. Gebeurt dat niet of niet binnen een bepaalde tijd, dan staat u of uw bedrijf een hoge boete te wachten, aldus de e-mail. Als een dergelijke e-mail van uw bank afkomstig lijkt, kan het voelen alsof er maar één oplossing is, namelijk doen wat het bericht vraagt.
Wanneer u de link dan wel de bijlage heeft aangeklikt, komt u uit op een pagina die verdacht veel weg heeft van de officiële website en wordt u gevraagd om aldaar in te loggen. Op deze wijze vissen de cybercriminelen naar informatie. Logt u in? Dan hebben ook de cybercriminelen toegang tot uw (bedrijfs-) gegevens en kunnen ze zo gemakkelijk uw geld of persoonsgegevens buit maken.
Besluit u om toch niet in te loggen, dan is het mogelijk dat u of uw bedrijf toch slachtoffer bent geworden van de cybercriminelen. Immers, enkel het openen van de link dan wel bijlage vermeld in de phishingmail is vaak al voldoende. De cybercriminelen kunnen dan ongemerkt een malware op uw computer installeren die vervolgens uw belangrijke persoonlijke informatie onderscheppen dan wel gijzelen.
In het laatste geval heeft u te maken met een ransomware. Dit is een ander woord voor gijzelsoftware. Daarmee blokkeren of versleutelen de cybercriminelen de bestanden op uw computersystemen. U kunt dan niet meer bij uw (bedrijfs-) gegevens. Voorts ontvangt u een bericht dat u pas weer toegang krijgt op het moment dat u een bedrag aan ‘losgeld’ hebt betaald.
De ransomware wordt door cybercriminelen doorgaans geïnstalleerd als een link dan wel bijlage in een phishingmail wordt geopend. Echter, de bedrijven worden niet altijd per e-mail benaderd. Soms verstoppen de cybercriminelen de ransomware ook in advertenties op internet of wordt uw bedrijf telefonisch benaderd met het verzoek om naar bepaalde internetpagina te gaan. Het openen van een bepaalde pagina is dan soms al voldoende.
Wordt uw bedrijf slachtoffer van een ransomware, dan zijn de gevolgen vaak niet gering. Niet alleen omdat uw bedrijf dagen of zelfs weken stil komt te liggen, maar ook omdat bedragen die de cybercriminelen aan losgeld eisen vaak te hoog zijn. Bovendien dient uw bedrijf daarna investeren in onderzoek, opschoning, herstel en verbetering van uw systemen. Immers, ook al heeft u losgeld betaald om van ransomware af te komen, heeft u daarmee nog geen garantie dat de cybercriminelen geen toegang meer hebben tot uw systeem.
Zowel phishing als ransomware zijn de veelvoorkomende vormen van cybercrime. Daarachter zitten vaak meerdere (internationale) criminele organisaties. En net als de ontwikkeling van het internet, staan ook deze organisaties niet stil. Nieuwe vormen van cybercrime dan wel combinatie van diverse vormen liggen op de loer en is de digitale veiligheid helaas niet te garanderen.
Wel zijn er een aantal maatregelen die u kunt nemen om de kans dat u slachtoffer wordt van dergelijke cybercriminelen te minimaliseren. Ontvang u een e-mail of ander bericht van op het eerste gezicht een officiële instantie, organisatie of een ander bedrijf? Dan is het belangrijk om niet direct te handelen door op een link dan wel bijlage te klikken, in te loggen of te betalen. Het is verstandig om eerst een stap terug te doen en uzelf de vraag te stellen: is de e-mail wel wat het lijkt?
Daarbij kunt u allereerst letten op de aanhef, het taalgebruik en de spelfouten. Immers, wanneer er een internationale criminele organisatie achter deze e-mails schuilgaat, is zij de Nederlandse taal niet machtig en is de kans groot dat er gebruik van vertaalmachines wordt gemaakt. Maar ook de Nederlandse cybercriminelen hebben soms moeite om goedlopende zinnen in zakelijke taal te formuleren.
Daarnaast worden in de phishingmails vaak de woorden dringend, urgent, belangrijk, of laatste herinnering gebruikt om urgentie te creëren en de druk op de lezer op te voeren. Signaleert u naast de spelfouten deze woorden in uw e-mail, dan is de kans groot dat u te maken heeft met phishing.
Voorts is het belangrijk om de afzender van het bericht te controleren. Het is in dit kader verstandig om de e-mailadres van de afzender te vergelijken met een adres dat eventueel ook staat genoemd op de officiële website van de instantie dan wel organisatie. Lijkt de e-mailadres weliswaar betrouwbaar, maar zit het u toch niet helemaal lekker? Neem dan voor de zekerheid contact op met de afzender via de contactinformatie op hun officiële website.
Het is altijd verstandig om te dubbelchecken. Immers, voorkomen is beter dan genezen. Tenslotte is het verstandig om over een antivirusprogramma op uw computer te beschikken en regelmatig backups van de (waardevolle) gegevens en bestanden op uw computer te maken en op een andere locatie te bewaren. Zorg dat uw computer goed beveiligd is.
Mocht u onverhoopt of ondanks alle maatregelen toch getroffen worden door een aanval van de cybercriminelen? Of heeft u nog andere vragen over (deze vormen van) cybercrime? Neem dan contact op met de strafrechtadvocaten van Law & More. Bij Law & More begrijpen wij dat cybercrime grote impact kan hebben op u of uw bedrijf. Daarom hanteren wij bij Law & More een persoonlijke aanpak en staat wij u snel en waar nodig bij.
In de afgelopen jaren heeft internet een enorme vlucht toegenomen. Steeds meer en steeds vaker brengen wij onze tijd door in de onlinewereld. Met de komst van online bankrekeningen, betaalmogelijkheden, marktplaatsen en betaalverzoeken regelen we steeds meer niet alleen persoonlijke maar ook financiële zaken online. Met slechts één klik op de knop is het vaak geregeld. Het internet heeft ons veel gebracht. Maar we moeten ons niet vergissen. Internet en de snelle ontwikkeling daarvan brengen niet alleen gemakken maar ook risico’s met zich mee. Immers, internetoplichting ligt op de loer.
Dagelijks kopen en verkopen miljoenen mensen soms kostbare spullen via internet. Meestal gaat het goed en verloopt alles voor beide partijen naar verwachting. Maar te vaak nog wordt het wederzijdse vertrouwen door een partij geschonden en doet zich helaas de volgende situatie voor: u betaalt volgens de afspraken, maar ontvangt vervolgens niets of u wordt overgehaald om alvast uw product op te sturen, maar ontvangt vervolgens nooit een betaling.
In beide gevallen kan sprake zijn van oplichting. Dit is namelijk de meest voorkomende en welbekende vorm van internetoplichting. Deze vorm doet zich met name voor op online handelsplaatsen, zoals Marktplaats of eBay, maar ook via advertenties op sociaal media zoals Facebook. Daarnaast ziet deze vorm van internetoplichting op de gevallen waarin sprake is van een frauduleuze webwinkel, de zogenaamde nep shop.
Echter, internetoplichting ziet op meer dan alleen de ‘marktplaatsgevallen’. Wanneer u op uw computer gebruik maakt van een bepaald programma, kunt u te maken krijgen met de volgende vorm van internetoplichting. Een persoon die zich voordoet als een medewerker van het bedrijf van dat programma kan u overtuigen dat het programma is verouderd en dat uw computer daardoor bepaalde veiligheidsrisico’s loopt, terwijl dit in de werkelijkheid helemaal niet zo is.
Vervolgens biedt een dergelijke ‘medewerker’ u aan om voor een voordelige prijs een nieuw programma aan te schaffen. Wanneer u daarmee akkoord gaat en betaalt, zal de ‘medewerker’ u mededelen dat de betaling helaas niet is gelukt en u de betaling nogmaals moet uitvoeren. Terwijl alle betalingen goed zijn geschied en het geld meerdere malen voor hetzelfde ‘programma’ zijn ontvangen, zal de zogenaamde ‘medewerker’ gewoon doorgaan met deze truc, zolang u blijft betalen. Hetzelfde trucje kunt u ook tegenkomen in een ‘klantenservice-jasje’.
Oplichting is strafbaar gesteld in artikel 326 van het Wetboek van Strafrecht. Niet iedere situatie kan echter als een zodanig oplichting worden aangemerkt. Noodzakelijk is dat u als slachtoffer door misleiding bewogen is tot het afgeven van een goed of geld. Misleiding kan aan de orde zijn wanneer de partij met wie u zaken heeft gedaan, gebruik heeft gemaakt van een valse naam of hoedanigheid.
Een verkoper presenteert zich in dat geval bijvoorbeeld als betrouwbaar, terwijl zijn contactgegevens helemaal niet kloppen. Ook kan misleiding bestaan uit listige kunstgrepen, zoals de eerder beschreven truc. Tenslotte is het mogelijk dat er in het kader van misleiding sprake is van een samenweefsel van verdichtsels, met andere woorden een opeenstapeling van leugens. Enkel het niet leveren van zaken waarvoor wel is betaald, is derhalve onvoldoende om oplichting aan te nemen en kan niet direct tot een veroordeling van de verkoper leiden.
Het kan dus onder omstandigheden zo zijn dat u zich weliswaar voelt opgelicht, maar dat van oplichting in de zin van artikel 326 van het Wetboek van Strafrecht geen sprake is. Echter, het is mogelijk dat in uw geval wel de civielrechtelijke weg open staat om de ‘oplichter’ via aansprakelijkheid aan te pakken. Aansprakelijkheid kan op verschillende manieren ontstaan. De twee meest voorkomende en bekende zijn de aansprakelijkheid uit onrechtmatige daad en de contractuele aansprakelijkheid.
Wanneer u geen overeenkomst met de ‘oplichter’ bent aangegaan, kunt u mogelijk beroep doen op de eerstgenoemde vorm van aansprakelijkheid, de onrechtmatige daad. Daarvan is sprake wanneer het gaat om een onrechtmatige gedraging, de daad aan de dader valt toe te rekenen, u schade heeft gelden en deze schade het gevolg is van de betreffende daad. Wordt aan deze voorwaarden voldaan, dan kan een vordering of verbintenis uit schadevergoeding ontstaan.
Bij de ‘marktplaatsgevallen’ zal doorgaans contractuele aansprakelijkheid aan de orde zijn. Immers, u bent ten aanzien van een goed het een en ander overeengekomen. Voldoet de andere partij niet aan zijn verbintenissen die uit de overeenkomst voortvloeien, dan pleegt deze partij mogelijk een wanprestatie dat met aansprakelijkheid wordt gesanctioneerd. Als eenmaal sprake is van wanprestatie, dan kunt u de nakoming van de overeenkomst of schadevergoeding vorderen. Daarbij is het verstandig om de andere partij eerst nog door middel van een ingebrekestelling de laatste kans (termijn) te geven om uw geld te retourneren dan wel product op te sturen.
Om een civielrechtelijke procedure te straten dient u wel te weten wie de ‘oplichter’ precies is. Ook dient u voor een civielrechtelijk procedure een advocaat in te schakelen. Law & More beschikt over de advocaten die zowel deskundig zijn op het gebied van strafrecht als op het gebied van civielrecht.
Herkent u zich in een van de eerder beschreven situaties, wilt u weten of u slachtoffer bent geworden van oplichting of heeft u nog vragen over oplichting? Neem dan contact op met de strafrechtadvocaten van Law & More. Onze advocaten voorzien u niet alleen graag van advies, maar staan u indien gewenst ook bij in de straf- of civiele procedure.
Bent u aangehouden op verdenking van een strafbaar feit? Dan zal de politie u doorgaans overbrengen naar het politiebureau om de omstandigheden waaronder het strafbare feit is gepleegd en wat uw rol als verdachte was te kunnen onderzoeken. Om dit doel te verwezenlijken mag de politie u maximaal negen uur vasthouden. De tijd tussen middernacht en negen uur ’s ochtends telt daarbij niet mee. Gedurende deze tijd bevindt u zich in de eerste fase van het voorarrest.
De inverzekeringstelling is de tweede fase van het voorarrest. Het kan namelijk zijn dat negen uur niet voldoende is en de politie meer tijd nodig heeft voor het onderzoek. Beslist de officier van justitie of de hulpofficier dat u (als verdachte) langer op het politiebureau moet blijven voor verder onderzoek? Dan zal de (hulp) officier van justitie de inverzekeringstelling bevelen. Een bevel tot inverzekeringstelling kan door de (hulp) officier van justitie echter niet zomaar worden afgegeven. Daartoe dient namelijk aan een aantal voorwaarden te worden voldaan. Zo dient er bijvoorbeeld sprake te zijn van de volgende situaties:
Een bevel tot inverzekeringstelling mag voorts alleen worden gegeven als u wordt verdacht van een strafbaar feit waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten. Als hoofdregel geldt dat voorlopige hechtenis mogelijk is als het gaat om strafbare feiten waarop een gevangenisstraf van vier jaar of meer staat. Een voorbeeld van een strafbaar feit waarvoor voorlopige hechtenis is toegelaten is diefstal, oplichting of een drugsdelict.
Wordt een bevel tot inverzekeringstelling door de officier van justitie afgegeven, dan kan de politie u met dit bevel, waarop onder andere het strafbare feit waarvan u wordt verdacht vermeld staat, in totaal nog drie dagen inclusief de nachtelijke uren op het politiebureau vasthouden. Deze periode van drie dagen kan voorts in geval van dringende noodzakelijkheid één keer met nog eens drie dagen worden verlengd.
In het kader van deze verlenging dient het onderzoeksbelang te worden afgewogen tegen uw persoonlijke belang als verdachte. Onder het onderzoeksbelang valt bijvoorbeeld de vrees voor vluchtgevaar, nadere verhoren of het voorkomen dat u het onderzoek belemmert. Persoonlijk belang kan bijvoorbeeld verzorging van partner of kind, behoud van het werk of omstandigheden zoals begrafenis of bruiloft omvatten. In totaal mag de inverzekeringstelling dus maximaal 6 dagen duren.
Tegen inverzekeringstelling of de verlenging daarvan kunt u niet in bezwaar of beroep. Wel moet u als verdachte voor de rechter-commissaris worden geleid en kunt u over de eventuele onrechtmatigheden bij de aanhouding of inverzekeringstelling uw klacht indienen bij de rechter-commissaris. Het is verstandig om alvorens dit te doen, een strafrechtadvocaat te raadplegen. Immers, als u in verzekering wordt gesteld, heeft u recht op bijstand van een advocaat.
Stelt u daar prijs op? Dan kunt u aangeven dat u wilt gebruikmaken van een eigen advocaat. De politie benadert hem of haar dan. Doet u dit niet? Dan krijgt u bijstand van de dienstdoende piketadvocaat. Uw advocaat kan dan controleren of er sprake is van enige onrechtmatigheden tijdens aanhouding dan wel inverzekeringstelling en of er in uw situatie wel voorlopige hechtenis was toegestaan.
Bovendien kan een advocaat u wijzen op uw rechten en plichten tijdens het voorarrest. Immers, zowel tijdens de eerste als de tweede fase van het voorarrest zal u worden gehoord. Gebruikelijk is dat de politie daarbij begint met een aantal vragen over uw persoonlijke situatie. De politie kan u in dit kader vragen om uw telefoonnummer en uw sociaal media te verstrekken. Let wel op: alle antwoorden die u op deze ‘sociale’ vragen van de politie geeft, kunnen in het onderzoek tegen u gebruikt worden.
Daarna zal de politie u vragen naar de strafbare feiten waarvan zij denken dat u daar mogelijk bij betrokken bent. Daarbij is het van belang dat u weet dat u als verdachte het recht heeft om te zwijgen en daar ook gebruik van kunt maken. Het kan namelijk verstandig zijn om van het zwijgrecht gebruik te maken omdat u tijdens de inverzekeringstelling nog niet weet welk bewijsmateriaal precies de politie tegen u heeft.
Hoewel de politie voorafgaand aan deze ‘zakelijke’ vragen verplicht is om u op de hoogte te stellen van het feit dat u niet verplicht bent om de vragen te beantwoorden, gebeurt dit niet altijd. Daarnaast kan de advocaat u voorlichten over de mogelijke gevolgen bij gebruik van het zwijgrecht. Immers, gebruik maken van het zwijgrecht is niet zonder risico’s. Meer informatie daarover vindt u ook in onze blog:
Is de termijn van de (verlengde) inverzekeringstelling verstreken, dan zijn er de volgende mogelijkheden. Allereerst is het mogelijk dat de officier van justitie vindt dat u niet langer hoeft te worden vastgehouden in het belang van het onderzoek. In dat geval zal de officier van justitie de opdracht geven u vrij te laten.
Het kan ook zo zijn dat de officier van justitie vindt dat het onderzoek inmiddels ver genoeg is gevorderd om een definitief besluit te kunnen nemen over de verdere gang van zaken. Indien de officier van justitie besluit dat u langer blijft vastzitten, dan zal u worden voorgeleid aan de rechter-commissaris. De officier van justitie zal dan uw inbewaringstelling vorderen. De rechter-commissaris zal voorts bepalen of u als verdachte in voorlopige hechtenis moet worden genomen. Indien dat het geval is, bevindt u zich voorts in de volgende, langere fase van het voorarrest.
Bij Law & More begrijpen wij dat zowel de aanhouding als inverzekeringstelling een ingrijpende gebeurtenis is en vergaande gevolgen voor u kan hebben. Het is daarom van belang dat u goed op de hoogte bent van de gang van zaken omtrent deze gebeurtenissen en de rechten die u toekomen tijdens de periode dat u zich in het voorarrest bevindt. De advocaten van Law & More zijn deskundig op het gebied van strafrecht en staan u graag bij tijdens het voorarrest. Heeft u nog andere vragen omtrent de inverzekeringstelling, neem dan contact op met de advocaten van Law & More.
Vanwege een aantal geruchtmakende zaken die de afgelopen jaar voorbijkwamen, staat het zwijgrecht van verdachten weer volop in de belangstelling. Zeker bij slachtoffers en nabestaanden van strafbare feiten ligt het zwijgrecht van verdachte onder vuur, wat ook goed begrijpelijk is. Zo leidde vorig jaar het hardnekkige zwijgen van de verdachte van meerdere ‘insulinemoorden’ in verzorgingshuizen voor ouderen tot frustratie en irritatie bij de nabestaanden, die uiteraard graag willen weten wat zich daadwerkelijk heeft afgespeeld.
De verdachte beriep zich ten overstaan van de rechtbank Rotterdam namelijk voortdurend op zijn zwijgrecht. Dit leidde op den duur ook tot ergernis bij de rechters die desondanks bleven proberen om de verdachte aan de praat te krijgen.
Er zijn diverse redenen waarom verdachten zich, vaak op advies van hun advocaten, beroepen op hun zwijgrecht. Dit kunnen bijvoorbeeld puur strategische of psychische redenen zijn, maar het komt ook voor dat verdachte vreest voor de gevolgen binnen het criminele milieu. Ongeacht de reden komt het zwijgrecht iedere verdachte toe.
Het is namelijk een klassiek burgerrecht, sinds 1926 is vastgelegd in artikel 29 van het Wetboek van Strafvordering en derhalve dient te worden gerespecteerd. Aan dit recht ligt het beginsel ten grondslag dat de verdachte niet aan zijn eigen veroordeling hoeft mee te werken en daartoe niet kan worden gedwongen: ‘De verdachte is niet tot antwoorden verplicht.’De ingeving daarvoor vormt het verbod op foltering.
Maakt de verdachte van dit recht gebruik, dan kan hij daarmee voorkomen dat zijn verklaring als ongeloofwaardig en onbetrouwbaar wordt beschouwd, omdat het bijvoorbeeld afwijkt van hetgeen anderen hebben verklaard, dan wel van hetgeen in het dossier is opgenomen. Zwijgt verdachte in het begin en wordt zijn verklaring later binnen de andere verklaringen en het dossier gepast, dan vergroot hij daarmee de kans dat hij door de rechter zal worden geloofd. Gebruik maken van het zwijgrecht kan ook een goede strategie zijn wanneer de verdachte geen aannemelijk antwoord kan geven op de vragen van bijvoorbeeld de politie. Immers, een verklaring kan later bij de rechter altijd nog worden afgelegd.
Toch blijft deze strategie niet zonder risico’s. Daar dient de verdachte zich ook bewust van te zijn. Wordt de verdachte aangehouden en in voorarrest geplaatst, dan kan het beroep op het zwijgrecht betekenen dat er voor de politie en justitie een onderzoeksgrond blijft bestaan op basis waarvan het voorarrest voor de verdachte langer voortduurt.
Het is derhalve mogelijk dat de verdachte vanwege zijn zwijgen langer in het voorarrest moet zitten dan wanneer hij wel een verklaring zou hebben afgelegd. Voorts is het mogelijk dat na een sepot van de zaak of een vrijspraak van de verdachte, bij beroep op het zwijgrecht de verdacht geen schadevergoeding wordt toegekend omdat hij het voortduren van het voorarrest aan zichzelf heeft te wijten. Een dergelijk verzoek tot schadevergoeding is op die grond in het verleden al enkele keer afgewezen.
Ook eenmaal bij de rechter blijft het zwijgen niet zonder gevolgen voor verdachte. Een rechter kan het zwijgen namelijk wel meewegen in zijn vonnis als een verdachte geen enkele openheid van zaken geeft, zowel bij de bewezenverklaring als in de strafmaat. Volgens de Hoge Raad kan het zwijgen van de verdachte zelfs bijdragen tot de veroordeling als er voldoende bewijs is en een verdachte geen nadere uitleg heeft gegeven.
Immers, het zwijgen door de verdachte kan door de rechter als volgend worden begrepen en uitgelegd: ‘de verdachte heeft steeds gezwegen over zijn betrokkenheid (…) en daarmee geen verantwoordelijkheid genomen voor wat hij heeft gedaan.’ In het kader van de strafmaat kan het de verdachte zwaar worden aangerekend dat hij door zijn zwijgen geen berouw of spijt van zijn daden heeft betuigd. Of de rechters het gebruik maken van het zwijgrecht door verdachte laten meewegen in de straf die ze opleggen, hangt wel af van de persoonlijke inschatting van de rechter en kan dus per rechter verschillen.
Het gebruik maken van het zwijgrecht kan voordelen hebben voor de verdachte, maar dat is zeker niet zonder risico. Weliswaar dient het zwijgrecht van de verdachte te worden gerespecteerd. Echter, als het aankomt op een rechtszaak, laten de rechters het zwijgen van verdachten steeds meer in hun eigen nadeel meewegen. Immers, het zwijgrecht van de verdachte staat in de praktijk regelmatig op gespannen voet met de toenemende rol in het strafproces en belang van slachtoffers, nabestaanden of de maatschappij bij duidelijke antwoorden op de vragen.
Of het in uw geval verstandig is om tijdens het politieverhoor dan wel ter terechtzitting gebruik te maken van het zwijgrecht, is afhankelijk van de omstandigheden van het geval. Het is daarom belangrijk dat u contact opneemt met een strafrechtadvocaat alvorens u een beslissing omtrent het zwijgrecht neemt. De strafrechtadvocaten van Law & More zijn gespecialiseerd in het strafrecht en voorzien u graag van advies en/of bijstand. Bent u slachtoffer of de nabestaande en heeft u vragen over het zwijgrecht? Ook dan staan de advocaten van Law & More voor u klaar.
Op 27 juni 2017 zijn wereldwijd bedrijven getroffen door een IT-storing door een aanval met ransomware.
In Nederland meldden APM (het grootste Rotterdamse containeroverslagbedrijf), TNT en medicijnfabrikant MSD het uitvallen van hun IT-systeem door het virus genaamd “Petya”. Het computervirus begon in Oekraïne, waar banken, overheidsbedrijven en het elektriciteitsnet van Oekraïne getroffen werden en verspreidde zich daarna over de wereld.
Volgens directeur Dave Maasland van het cybersecuritybedrijf ESET, is de gebruikte ransomware vergelijkbaar met het WannaCry-virus. In tegenstelling tot zijn voorganger versleutelt het de gegevens niet, maar vernietigt deze onmiddellijk.
Het incident bevestigt eens te meer de noodzaak tot publiek-private samenwerking op het gebied van cyber security.
2017-06-27
Nederlandse minister Blok (Veiligheid en Justitie) heeft in een nieuw wetsvoorstel, dat vandaag voor consultatie op internet is geplaats, de wens opgenomen de houders van aandelen aan toonder niet langer anoniem te laten zijn. Zij zijn straks te identificeren via hun effectenrekening. De aandelen kunnen dan alleen nog worden verhandeld via een effectenrekening die wordt aangehouden bij een tussenpersoon. Op deze wijze wordt het opsporen van personen die betrokken zijn bij bijvoorbeeld witwassen of de financiering van terrorisme vergemakkelijkt. Hiermee volgt het Nederlandse kabinet de aanbevelingen van het FATF.
14-04-2017
Medio september van vorig jaar kwam de film ‘Snowden’ uit. Zoals velen al weten en de film zelfs misschien al gezien hebben, vertelt de film het waargebeurde verhaal van Edward Snowden. Edward Snowden verwierf brede bekendheid als klokkenluider, toen hij een grote hoeveelheid vertrouwelijke informatie over de “spionageactiviteiten” van de CIA, NSA en GCHQ aan de pers lekte. De film toont onder meer de inzet van het programma “PRISM”, waarmee de NSA op grote schaal en zonder voorafgaande, individuele rechterlijke toestemming telecommunicatie kon onderscheppen. Velen zullen deze gebeurtenissen zien als een ver-van-mijn-bed-show of als een afspiegeling van Amerikaanse taferelen. Wat de meesten echter niet weten is dat vergelijkbare situaties vaker voorkomen dan men zou denken. Zelfs in Nederland. Zo is op 20 december 2016 door de Tweede Kamer het tamelijk privacygevoelige wetsvoorstel “Computercriminaliteit III” aangenomen.
Het wetsvoorstel Computercriminaliteit III, dat nog door de Eerste Kamer moet worden aangenomen en waarvan velen al vurig hopen op afwijzing, is bedoeld om opsporingsambtenaren (politie, de Koninklijke Marechaussee en zelfs speciale opsporingsinstanties zoals de FIOD) de mogelijkheid te geven om geautomatiseerde werken (voor de leek: apparaten zoals computers en mobiele telefoons) te onderzoeken (dat wil zeggen informatie op die geautomatiseerde werken te kopiëren, observeren, onderscheppen en ontoegankelijk te maken) teneinde ernstige criminaliteit op te sporen. Volgens de regering is het noodzakelijk gebleken om opsporingsambtenaren de mogelijkheid te geven om – bot gezegd – haar burgers te bespioneren nu de moderne wereld ervoor heeft gezorgd dat het opsporen van criminaliteit zeer moeilijk is geworden als gevolg van een toegenomen anonimiteit en versleuteling van data. De Memorie van Toelichting die samen met het wetsvoorstel is gepubliceerd en die bestaat uit een groot, moeilijk leesbaar boekwerk van 114 pagina’s, beschrijft vijf doelen op grond waarvan de opsporingsbevoegdheden kunnen worden gebruikt:
Zij die denken dat deze bevoegdheden slechts gebruikt kunnen worden in het geval van cybercrime komen bedrogen uit. De opsporingsbevoegdheden zoals genoemd onder de eerste en de twee laatste bullet points zoals hierboven beschreven, kunnen worden toegepast in geval van strafbare feiten waarvoor voorlopige hechtenis is toegestaan, wat neerkomt op misdrijven waarop de wet een minimumstraf van 4 jaar stelt. De opsporingsbevoegdheden verbonden aan het tweede en derde doel kunnen slechts gebruikt worden in geval van misdrijven waarop de wet een minimumstraf van 8 jaar stelt. Ook kan voor de toepassing van deze bevoegdheden bij algemene maatregel van bestuur een misdrijf worden aangewezen dat wordt gepleegd met behulp van een geautomatiseerd werk en waarbij er een duidelijk maatschappelijk belang is bij de beëindiging van het strafbare feit en vervolging van de daders. Gelukkigerwijs kan het binnendringen van een geautomatiseerd werk slechts geautoriseerd worden in het geval de verdachte het werk daadwerkelijk in gebruik heeft.
Nu de weg naar de hel geplaveid is met goede voornemens, is goed toezicht geen overbodigheid. De opsporingsbevoegdheden zoals neergelegd in het wetsvoorstel kunnen heimelijk worden uitgeoefend, doch het verzoek tot het toepassen van deze bevoegdheden kan alleen worden ingediend door de officier van justitie. Voorafgaande toestemming van de rechter-commissaris is vereist en de Centrale Toetsingscommissie van het Openbaar Ministerie beoordeelt het beoogde gebruik van het instrument. Bovendien, en zoals eerder vermeld, geldt er een algemene beperking in de toepassingsmogelijkheid van de bevoegdheden tot gevallen van misdrijven met een minimumstraf van 4 tot 8 jaar. In ieder geval zal moeten worden voldaan aan eisen van proportionaliteit en subsidiariteit, zowel als aan inhoudelijke en procedurele vereisten.
Het belangrijkste aspect van het wetsvoorstel Computercriminaliteit III is inmiddels besproken. Het valt mij echter op dat de media in hun noodkreten vergeten om twee andere belangrijke punten van het wetsvoorstel te belichten. Het eerste punt is dat het wetsvoorstel ook de mogelijkheid introduceert om lokpubers in te zetten om ‘groomers’ op te sporen. Groomers kunnen worden gezien als de digitale variant van kinderlokkers: ze zoeken online seksueel contact met minderjarigen. Ten tweede zal het gemakkelijker worden om helers van computergegevens en malafide online verkopers van goederen en diensten die zij vervolgens niet leveren te vervolgen.
De voorgestelde wet zorgt potentieel voor een enorme inbreuk op de privacy van de Nederlandse burger. Het toepassingsgebied van de wet is eindeloos breed. Ik kan een hoop bezwaren bedenken, waaronder het feit dat, kijkend naar de beperking tot misdrijven met een minimumstraf van 4 jaar men er vrijwel automatisch van uit gaat dat dit dan hoogstwaarschijnlijk wel een redelijke grens moet zijn en dat het in dat geval altijd zal gaan om misdrijven van onvergeeflijke ernst. Voor het opzettelijk aangaan van een tweede huwelijk en het nalaten de wederpartij hiervan op de hoogte te stellen kan echter al een straf van 6 jaar worden opgelegd. Bovendien kan het goed zo zijn dat een verdachte uiteindelijk onschuldig blijkt te zijn. Niet alleen zijn eigen gegevens zijn dan grondig onder de loep gehouden, maar waarschijnlijk ook de gegevens van anderen die niets te maken hadden met het uiteindelijk-niet-gepleegde misdrijf. Immers worden telefoons en computers bij uitstek gebruikt om in contact te treden met vrienden, familie, werkgevers en talloze anderen. Daarnaast is het maar de vraag of de personen die verantwoordelijk zijn voor het goedkeuren van en het toezicht op de op het wetsvoorstel gebaseerde verzoeken genoeg specialistische kennis in huis hebben om een dergelijk verzoek goed te kunnen beoordelen. Desondanks lijkt wetgeving als het wetsvoorstel Computercriminaliteit III in de huidige samenleving bijna een noodzakelijk kwaad. Bijna iedereen heeft wel eens te maken gekregen met internetoplichting en doorgaans lopen de gemoederen al ontzettend hoog op wanneer men een vals concertticket heeft aangeschaft via een online marktplaats. Bovendien zou niemand ooit hopen dat zijn of haar kind in contact komt met een dubieus figuur tijdens zijn of haar dagelijkse browse-sessie. De vraag blijft of het wetsvoorstel Computercriminaliteit III met zijn brede mogelijkheden “the way to go” is.
Het wetsvoorstel Computercriminaliteit III lijkt een min of meer noodzakelijk kwaad te zijn geworden. Het wetsvoorstel verschaft opsporingsambtenaren een uitgebreide mate van macht om toegang tot geautomatiseerde werken van verdachten te krijgen. Anders dan het geval was in de Snowden-affaire, biedt het wetsvoorstel aanzienlijk meer waarborgen. Het blijft echter de vraag of deze waarborgen voldoen om een onevenredige inbreuk op de privacy van de Nederlandse burger te voorkomen en in het ergste geval om een “Snowden 2.0”-affaire te voorkomen.
Mocht u na het lezen van dit artikel nog vragen of opmerkingen hebben, voelt u zich dan vrij om contact op te nemen met mr. Ruby van Kersbergen, advocaat bij Law & More via [email protected] of mr. Tom Meevis, advocaat bij Law & More via [email protected] of bel ons op +31 (0)40-3690680.
Advocaat uit Eindhoven nodig? Neem contact op
Relevante rechtsgebied: privacyrecht
Law & More
Law & More
Eindhoven
Marconilaan 13
5612 HM Eindhoven
Nederland
Amsterdam
Bezoeklocatie:
Pietersbergweg 291
1105 BM Amsterdam
Nederland
2025 © Law & More B.V. | KvK: 27313406
 |
 |
